When He Told Me That

60

Na een tijdje sta ik stil omdat we in de file staan, ge-wel-dig. Ik zucht en leg mijn hoofd in mijn hand. Ik kijk naast me en zie Antoine slapen. Dan kijk in achter me en zie Lotte ook slapen. Well, ben ik dan zo saai? Ik grinnik zacht en zet de radio zacht aan. Ik moet eerlijk zeggen: Antoine zit er echt goed uit. Nu durf ik het te zeggen: hij is mijn crush.. Al sinds vroeger. Ik durfde het niet te zeggen en te denken, omdat ik met Niall was. Maar nu.. Nu kan ik het denken. Ik rij langzaam verder als het kan en kijk om me heen. Kut, het is spitsuur. Lekker dan. Ik moet zo afslaan, dus ik prop de auto tussen de andere auto's naar rechts.

Na een kwartiertje, kan ik weer normaal rijden. Ik druk het gaspedaal wat meer in en rij naar Amsterdam toe. Onderweg kom ik mensen tegen die zwaaien en alles. Ik glimlach alleen maar anders veroorzaak ik een ongeluk. Ik rij richting Schiphol. "Je krijgt nog de groeten van Evelyne Styles," zegt Frank. Ik grinnik. "W-wat?" Stottert Domien. "Vanmiddag heeft ze een lied aangevraagd en ik moest iedereen de groetjes van haar doen," zegt Frank trots. "No way?!" Zegt Domien. "Jawel," mompel ik. Ze praten nog wat en er komt reclame.

Ik parkeer de auto en zet hem uit. Hoe ga ik ze wakker maken? Ik kan Lotte gewoon slaan, doet ze ook bij mij. Ik maak Antoine wakker en daarna Lotte. Ik stap de auto uit en rek me uit. Ze stappen allebei uit en ik geef de autosleutel aan Lotte. Ik maak de achterklep open en pak mijn koffer en tas. Lotte loopt voor en ik ga naast Antoine lopen. "Sorry, ik heb niet veel geslapen vannacht," zegt hij. "Maar niks uit, ik heb ook niet geslapen vannacht," zeg ik en glimlach. Hij knikt en gaapt. Ik grinnik.

Als we door de douane zijn, zucht ik even. Lotte gaat weer terug naar Gouda en wij gaan natuurlijk naar France. "Moet je niet voetballen?" Vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. "Pas tegen Ierland weer. En ik had beloofd dat je mocht komen, dus ik dacht; ik kom je halen," zegt hij. Ik knik. "Maar dat is toch nog niet snel?" Vraag ik. "Nee, klopt," zegt hij en haalt zijn schouders op. "Het is wel lief," zeg ik. Hij glimlacht en we lopen naar de trap. We lopen naar boven en gaan ergens op een bankje zitten.

"Maar hoe?" Vraag ik. "Ik had Charlotte gebeld en vroeg of het kon," zegt hij. "Charlotte?" Frons ik. "Ja, ik wilde je bellen of je nog kwam aangezien het uit is. Charlotte nam toen op en toen vroeg ik het. Je was naar de winkel volgens mij," zegt hij. Niet meer wetend knik ik. "Wanneer?" Vraag ik. "Vorige week ergens," grinnikt hij. Ik knik. "Het is echt raar om je te zien in normale kleding. Meestal loop je in je tenue of iets anders," zeg ik. Hij grinnikt. "Moet je nog iets hebben? We hebben niet veel tijd meer," zegt hij. "Nah, maar we kunnen kijken bij de winkeltjes?" Stel ik voor. Hij knikt en we staan op. We lopen naar een winkel toe en bekijken wat spullen.

"Waarom praten we Engels als we ook gewoon Frans kunnen praten?" Lacht hij opeens. Ik grinnik en haal mijn schouders op. "Omdat als ik Frans ga praten, dan struikel ik over de woorden en praat ik raar," zeg ik. Hij grinnikt. "Aan de telefoon die keer, was het gewoon normaal," zegt hij. "Toen ging het vanzelf. Als ik na ga denken, zeg ik alles verkeerd." Hij knikt lachend en pakt iets vast, een tenue van het Nederlands elftal. Ik grinnik en hij komt tegen me aanstaan, we voelen ons meer op gemak bij elkaar dan de vorige keer. "Helaas," zegt hij en legt het weer terug. "Wrijf het er maar in," zeg ik nep gekwetst. "Met alle liefde," glimlacht hij. Ik rol mijn ogen en koop nog iets voor mama.

"Grappig, maar echt onzin," grinnikt hij als hij ziet dat ik iets heb gekocht. "Je bent echt irritant, weet je dat?" Vraag ik en glimlach vermakelijk. "Ja, maar je hebt pech. Je moet nog een week met me opgescheept zitten tenzij je later of eerder weggaat," zegt hij en glimlacht ook. Ik schud mijn hoofd en grinnik.

We lopen naar de juiste gate en ja, we worden aangekeken. "Als je in het nieuws bent, of als je twitter volstaat, dan komt het door mij met m'n fabulous face," waarschuw ik hem alvast. Hij haalt zijn schouders op. "Ik heb er geen problemen mee, alleen het team denk wel en iedereen. Ze weten niet dat ik hier ben." "Badboy," zeg ik. "Dus? Ik mag een vriendin toch wel ophalen?" Mompelt hij in zichzelf. "Dat is echt lief," zeg ik zacht en kijk hem aan. Hij glimlacht en slaat zijn arm om mijn schouders. "Je bent nog steeds kleiner," zegt hij en glimlacht trots. "Ha ha ha, volgens mij maar vier centimeter," zeg ik. "Stalker," zegt hij. "Ik zoek niks op, dat mijn vrienden het nou doen," zeg ik normaal. "Ja ja, stiekem zoek je alles over me op," zegt hij niet gelovend. "Sure," mompel ik. Hij grinnikt.

We lopen naar onze plekken. "Jij bij het raam of ik?" Vraag ik. "Ga jij maar," zegt hij. Ik knik en ga bij het raam zitten. Hij komt naast me zitten en ik kijk naar buiten, het begint donker te worden. De lichtjes gaan aan, bijzonder joh. Nee. "Het was leuk om voor drie uurtjes in Nederland te zijn," zegt hij. "Mooi," glimlach ik. "Het was maar drie uurtjes, maar alsnog," zegt hij. "Moet ik het terug betalen of niet?" Vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. "Ik ben hier zelf naartoe gekomen om je op te komen halen, mijn keuze." Ik knik even. "Dank je," zeg ik zacht. Hij glimlacht en luistert naar de steward die aan het praten is. Ik weet nu wel wat het liedje is aangezien ik vorig jaar echt té veel heb gevolgen. "Hoelang is het vliegen?" Vraag ik zacht. "Anderhalf uur," zegt hij zacht. Ik gaap en knik. "Anders ga je even slapen, dan is het zo voorbij," zegt hij. Ik knik en voel dat we rijden naar de startbaan. Ik kijk naar buiten, dag Nederland.

•

"Mevrouw, meneer, wakker worden," hoor ik ergens vaag. Ik open mijn ogen langzaam, waar the hell ben ik? Ik kijk verward om me heen en kijk daarna een vrouw aan. "We gaan zo landen," zegt ze. O wacht, we zitten in het vliegtuig. Ik knik en leg mijn hoofd weer op z'n borst. Wow wacht. Wacht. Ik kijk op en zie dat ik op Antoine's schoot zit. Okay..? DAFUQ?! Ik ga voorzichtig van zijn schoot af en ga weer op mijn plek zitten. Ik moet eerlijk zeggen; ik sliep echt lekker.

"Antoine," zeg ik zacht en pak zijn schouder vast met mijn hand. "Se réveiller," zeg ik, okay dat kwam er echt op z'n Nederlands uit. Okay, stop maar weer Evelyne. Zijn ogen gaan langzaam open voordat we elkaar aankijken. "Mm," mompelt hij. "We gaan zo landen," zeg ik zacht. Hij gaapt en knikt. Ik maak mijn riem weer vast en kijk naar buiten, het ziet er echt mooi uit met al die lichtjes in het donker. "Lekker geslapen?" Vraagt hij. Ik knik. "Jij?" Vraag ik. "Ook," zegt hij zacht. "Mooi," zeg ik.

•

We stappen de auto uit, we zijn veilig geland en we zijn ergens. Geen idee waar, ben te moe om te denken. Hij pakt mijn tas uit de achterbak en hij loopt naar een groot huis. Ik loop maar achter hem aan, wat moet ik anders doen?

"We moeten wel stil zijn, waarschijnlijk is iedereen al boven en ze weten niet dat je komt," zegt hij. "Je bent echt een bad guy," zeg ik. Hij grinnikt en maakt de deur open. "Maar ik ben stil," fluister ik. Het is inderdaad donker binnen, het is al nacht. Dus logisch. Ik loop achter hem aan naar boven en ik kijk m'n ogen uit. Alle spelers -blijkbaar is het elftal hier- staan op de deuren van hun eigen kamer. Vet gaaf.

We lopen zijn kamer binnen aangezien hij op de deur staan. "Weet je hoe gaaf dit is?" Zeg ik verbaasd als de deur weer dicht is. Hij grinnikt. "En nu?" Vraag ik. "Slapen," zegt hij simpel. Ik knik. Ik bedoelde: hoe gaan we dit goed praten met al deze gasten als het niet mag..