Kayıp Dudaklar

41. Bölüm: "Arkadaş."

Derya'dan

Tuna artık benim için bitmişti.

Uzun bir süre sonra onu kalbimden söküp atma çalışmalarına başlamıştım. Görmek istemediğim güzel yüzünü okulda da görmemek için o neredeyse oraya gitmemeye çalışıyordum.

Tabii biraz zor oluyordu bu durum ama çalışıyordum.

Onu unutmak, onu yokmuş gibi düşünmek zordu.

Derin'den ayrıldığını duymuştum, yine. Derdi neydi bu çocuğun bilmiyordum ama çok sinir bozucuydu.

Derin için üzülmeyi düşünmüştüm ama hemen sonra vazgeçmiştim çünkü onun nasıl bir kız olduğunu biliyordum.

O, sadece kendini tatmin etmek için Tuna'yla çıkıyordu. O koca egosu Tuna'nın yanında iyice büyüyor ve Tuna tarafından pohpohlanıyordu.

Belki seviyor da olabilirdi bunu bilmiyorum. Hislerini tahmin edemezdim. Onu sadece dışarıdan gördüğüm kadarıyla değerlendiriyordum.

Canlı müzik dinlemek için her zaman geldiğimiz yere gelmiştim. Tek başımaydım.

Sadece kafa dinlemek ve birazcık da içmek istiyordum.

Daha önce sarhoş olmamıştım, bu sefer de olmayacaktım ama yine de biraz olsun kafamın dumanlı olması iyi hissettirebilirdi.

Önümdeki büyük boy bira bardağını hızlıca yudumlarken yüzümü buruşturmamaya gayret ettim. Hiçbir zaman bira seven biri olmamıştım.

Solistin sesinden Duman grubunun Yanıbaşımdan adlı şarkısını dinlerken sözleri bir kez daha zihnime kazındı ve içimde bir yerleri kanattı.

Kalbimi bir kez daha dinlemeyecektim. Mantığımı kullanmam lazımdı. O benim arkadaşımdı ve öyle kalmalıydı.

En başından beri bu böyle olmalıydı.

Bersu'nun bana neden kızdığını anlayabiliyordum.

"Derya?" Gelen sesle birlikte elime yasladığım kafamı yukarı kaldırıp sesin sahibine baktım.

Bizimkiler öylece durmuş, şaşkın bakışlarını bana dikmişlerdi.

Tuna'nın gözlerine gözlerimi değdirmedim.

"Aaa... Siz?" Diye şakıdım içimdeki kederi görmemeleri için. Bersu çok da rahat fark etmişti bu halimi ama diğerlerinin fark etmesine gerek yoktu.

"Aaa... Biz! Ne yapıyorsun yalnız başına burada Deryacığım?" Gökberk bana alayla sorusunu yöneltmiş cevap vermemi bekliyordu.