Aynadaki aksime bakıp keyiflice gülümsedim. Çiçekli elbise beni biraz çocuksu da gösterse seviyordum bu tür şeyleri. Eteğimi ellerimle tutup bıraktım. Yüzümde makyaj olmasını hoşlanmadığımdan dolayı hiç makyaj yapmamıştım ama yine de güzel hissediyordum.
"Anne, anne!" Anneme karşı takınmış olduğum gıcık tavır beni eğlendirirken annem gözlerini devirdi.
"Laden yine ne var?"
Yanaklarından öpüp ona şirince gülümsedim. "Yeşim ve Ahsen'le buluşabilir miyim?" Üstümü inceleyip güldü. "Zaten giyinmişsin bile." Dedi.
"Evet, giyindim lütfen izin ver."
"Peki, cadı." Diyip beni alnımdan ittirdi. "Şimdi izin ver de dizimi izleyeyim."
Ne izlediğine bakma ihtiyacı hissetmedim çünkü yine klasik anne dizilerini izlediğini biliyordum.
Hoplaya hoplaya kapıya yürürken gülümsemeden edemedim.
-
"Başımı şişirme Laden." Dedi Ahsen bana oflayarak.
"Oflama bana! Kankalara oflanmaz!"
"Söylemeyeceğim. Git kendin sor." Dedi gülerek.
"Yeşim." Dedim isyan edercesine. "Bari sen söyle."
Kafasını sağa sola sallarken gözlerimi karşımda kızlarla, düzeltiyorum at gibi kızlarla konuşan yakışıklı, sarışın çocuğa çevirdim.
Ah, analar neler doğuruyor.
Çenemi elime dayayıp ona ağzım akarak bakarken Ahsen başıma vurdu.
"Gerizekalı, çocuk öyle baktığını görürse kaçar." Dedi.
"Söyle Ahsen, söyle yalvarırım." Diye yalvardım ellerinden tutup. Bu çocuğun adını ikisinin de bilmesi ama benim bilmemem adil değildi! Hem nerden biliyorlardı bu çocuğun adını!
"Siz nerden biliyorsunuz bu çocuğu ya?"
"Bizim okulda." İkisi birden omuz silkti. Ağzım bir karış açılmış onlara bakarken kafama tekme atmak istedim.
"Nasıl bizim okulda?"
"Baya bizim okulda." Dedi Yeşim sırıtarak. "Sen diğer 4 kişiye bakarken bu çocuk havalı havalı kantine iniyor veya basketbol oynuyordu."
Ah tabii ya! Ben diğer 4 çocuğa kilitlenmiş ve onlara kafamı takmıştım. Okan, Mert, Oğuz ve Mehmet.
Onlarda iyiydi ama bunu nasıl olurda fark etmemiştim?
"Kaçıncı sınıf peki?" diye sordum.
"11. sınıf. 11/B'de."
Aramızda iki yaş vardı. Bu çocuk için ölebilir, yalan söyleyebilir ve hatta çalabilirdim.
"Bana adını söylemek için ne kadar para vermem gerekiyor?" Dedim çocuğa bakarken. Tam o sırada göz göze geldik.
Ah, şimdi bayılcam.
-
Yanağımdaki nefes gözlerimi aralamama yetmişti. Annem dibimde durmuş bana bakarken korkmadan edemedim ama belli etmedim. "Anne?" Doğrulup ona şaşkınca baktım. "Ne yapıyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Dudaklar
Teen Fiction"Ben de papatyaydım. Kokumu merak eden bir adam için kırmıştım boynumu. Soldum. Çok yağmur yağdı. Hiç açmadım. Boğuldum. " (Bu eserde şiddetli kalp kırıklıkları mevcuttur.) Copyright © Tüm Hakları Saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, benzeri...
