DRAMEN (Tamamlandı)

16. BÖLÜM

Multimedia: Segi

Bana kızgınlıkla yaklaşan topluluğa alt dudağımı ısırarak baktım.

"Belinay! Dün geceden beri ortada yoksun. Neredeydin tanrı aşkına? Sana birşey oldu diye ödümüz bokumuza karıştı! Düşüncelerin kafamın içine dolmasaydı geldiğini bilmeyecektik bile!" Jeminu karşımda öfkeden deliriyordu. Onlara anlatamazdım. Kahretsin, bilirlerse ölürlerdi!

"B-ben...hava a-almak için-" Jeminu sinirle karşımda gülerken sözlerim yarım kalmıştı.

"Burada soluduğun şey osuruk gazı mı!"

"Aklımı toparlamak için ormana gittim sadece! Neden bu kadar büyütüyorsunuz?"

"Felona'nın çocukları seni savunmasız yakalamak için fırsat kolluyorlar. Nasıl sakin kalmamızı beklersin!" Suçumu kabullenip çenemi kapayarak ayak parmaklarıma baktım. "Tanrım, Raen kardeşlerinin izini kaybedince dün geceden beri ormanda seni arıyordu!" Hızla başımı kaldırıp Jeminu'ya baktım.

"Hala ormanda mı?" diye korkuyla sorduğumda arkamda bir ses işittim.

"Buradayım!" Öfkeli sesin sahibinin kim olduğunu bilerek Raen'e döndüm. "Ormanda falan değildin Belinay. Bakmadağım tek bir yer kalmadı!" Korkuyla yutkunup o an ortadan kaybolmak istedim. Raen'in delici bakışları üzerimde bir delik açıyordu sanki.

"Özür dilerim." diyebilmiştim sadece. Başka diyebileceğim birşey yoktu çünkü. Onlara anlatamazdım.

"Neredeydin Belinay?" Yutkunup kaşlarımı çatarak Kazilo'nun sorusuna cevap verdim. Şüpheli ses tonu sinirlerimi bozmuştu.

"Şüphelenmenizi gerektirmeyecek kadar güvenli bir yerdeydim."

"Lanet olsun Belinay!" diye öfkeyle atıldı Jeminu. "Bizden sakladığın şey ne? Neyi koruyorsun?"

"Ben sadece sizi korumaya çalışıyorum Jeminu. Fakat korkarım ki beni sıkıştırmaya devam ederseniz bunu başaramayacağım." Herkesin kaşları çatılmıştı. Jeminu sinirle gülmeye başladı.

"Bizim korunmaya ihtiyacımız olduğunu mu söylüyorsun?"

"Herşeyi biliyorsunuz fakat bu konu da hiçbir fikre sahip değilsiniz." Jeminu kollarını göğsünde kavuşturup sinir dolu bir alayla bana baktı.

"Bilirsek öleceğimizi söylediğin şey mi bu?" Onaylarca başımı salladım. "Şuan düşüncelerini saklıyorsun ama başını avuçlarımın arasına aldığımda bunu kolaylıkla öğrenebileceğimi biliyorsun, değil mi?" Jeminu'nun bu sözüyle bir adım geriledim.

"Sakın!" diyerek tehditkarca ona baktım.

Jeminu bana doğru ilerlemeye başlayınca ellerimi iki yana kaldırdım ve doğa bu talimatımla harekete geçti. Altımızdaki toprak şiddetle sallanınca Jeminu durup yere baktı. Ağaç evler bu sarsıntıyka boşalırken dışarı akın eden insanlar korku ve şaşkınlıkla bize bakıyorlardı. Jeminu kendi kendine sövüp tekrar bir adım daha atmıştı ki denizden uçup gelen bir dalga Jeminu'nun üzerine kapaklandı. Jeminu lanet ederek bir an tekrar durdu ve yine bir adım daha attı. Rüzgar onu sertçe geriye savururken bağırıyordum.

"Bırak artık kahrolası! Seni incitmek istemiyorum!" Jeminu derhal ayağa kalkıp koşarak yanıma gelirken bedenim bir anda ateşler içinde kalınca durdu ve öfkeyle bağırdı. "Uzak dur Jeminu!"

"Söyle şunu Belinay! Söyle ki kendimizi biz koruyabilelim!"

"Bunu yapamazsınız." deyince ağlamaya başladığımı fark ettim. Ağlamamla birlikte doğa hareket etmeyi kesti ve bedenimi saran ateş usulca söndüğünde dizlerim yerle buluştu. "İzin verin sizi koruyayım, lütfen." diye yalvarırcasına Jeminu'ya baktım ama Jeminu durgunluğumu fırsat bilip hemen yanıma geldi.