Yurika's POV
Days went by fastly and I am fucking tired of pretending that I am still that Yurika who know nothing about her mom's evil doings. Sa pananatili ko dito sa impyerno na ito ay pinuspusan ko ang pagtretraining ko sa tuwing wala kaming practice for that damn "wedding" of me and that jerk.
Speaking of that jerk, he had been very distant to me for these past few days. He would be sweet if that woman is around and then when we're alone, he's so awkward. Sinusubukan komg maging sweet sa kanya pero he would just smile then shrugged. Not to mention that his smile is so faint. Like, wth?
"Yurika.." nilingon ko yung tunawag sa akin. Speaking of..
I smiled sweetly and stood up. Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi.
"Hi babe.." I said sweetly. Umiwas siya ng tingin sa akin at tinanggal ang braso kong nakasabit sa kanya. Ngumiti naman siya pero parang ang lungkot.
Posible kayang may alam siya?
Umiling ako para alisin yung naiisip ko.
But why is he acting this way?
Hindi ko na kayang tiisin yung inis ko sa pag-iwas niya kaya sinundan ko siya at hinablot yung braso niya kaya naman napatigil siya.
"May problema ba tayo?" Tanong ko sa kanya. I can feel his body stiffened at my question.
"May nagawa ba akong mali? Bakit mo ba ako iniiwasan?" Marahan niyang tinanngal ang pagkahawak ko sa braso niya at humarap siya sa akin.
His lips are trembling and his eyes are ....teary?
Tumingala siya like he is holdinh his tears.
B-bakit siya naiiyak?
"Yurika...no..V-Vienna.." nagtaka ako sa tinawag niya sa akin. Kumunot yung noo ko sa sinabi niya.
"I-I have one question...please answer it h-honestly." I can feel his pain when I look into his eyes. Nagtataka man ay tumango na lang ako.
Huminga siya ng malalim at saka nagsalita.
"Mahal mo ba talaga ako?" Medyo natigilan ako sa tanong niya. I was waiting for him to take it back but then he didn't.
"O-Of course! I- I l-love you. A-ano bang klaseng tanong yan Gino?" Mahal ko naman talaga siya eh... dati..I tried my best not to statter but it's just too hard. He's being so seriously straight forward.
He smirked and a tear escaped from his eye.
"L-Liar.." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
"Maybe you did love me... before." Natahimik ako sa sinabi niya. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at tinitigan ako sa mata. Gusto kong umiwas kasi hindi ko kaya.. hindi ko kayang tignan siyang umiiyak, nasasaktan.
"I love you so much Vienna, I love you so much Yurika. Ikaw lang ang babaeng minahal ko sa buong buhay ko bukod sa nanay ko,alam mo ba yun?" He is very sincere in his words that made my heart melt somehow.
"Nung sinagot mo ako nung high school tayo alam mo bang ako na ata ang pinakamasayang lalaki sa buong mundo. *sob* kasi sa wakas *sob* sa wakas ay sakin ka na. I can finally call you mine." Tuluyan na ngang tumulo ang mga luha niyang mukhang kanina pa gustong tumulo.
"Nung first monthsary natin na*sob* akala mo hindi ko naalala pero ang totoo *sob* ay may surprise ako. Haha! *sob* You're reaction was so priceless! Haha!" Nararamdaman ko na rin ang mga luha kong nagbabadyang bumagsak dahil naalala ko yung mga araw na yun.
"N-nung 1st aniv natin *sob* hahaha! Yung nameet mo yung parents ko finally dahil hindi sila busy *sob* sobra yung panlalamig at panginginig ng kamay mo nung mga panahong yun haha *sob* kasi akala mo hindi ka nila magugustuhan *sob* pero ang nangyari ay mas ako yung pinahiya nila sa yo haha *sob*" hindi ko na kayang pigilan ang luha ko kaya tuluyan na itong bumagsak.
"A-ang saya-saya natin noon eh.. mahal na mahal natin ang isa't isa. *sob* halos hindi na nga nila tayo mapaghiwalay eh *sob* pero t*ngina! *sob* ang duwag ko eh *sob* ang g*go ko kaya iniwan kita *sob* iniwan kita kasi ayokong mapahamak ka *sob* kasi hindi pa kita kayang protektahan *sob* ang tanga ko diba? *sob* Ang g*go ko! Kasi iniwan ko yung taong mahal na mahal ko ng walang paalam dahil sa p*t@ng in@ng takot ko at kaduwagan ko!" Niyakap ko siya ng mahigpit. Mahal ko pa rin siya.. di naman mawawala yun eh pero hindi na katulad ng dati. Hindi katulad ng pagmamahal ko kay Cyde. Pero kahit ganun pa man ay ayoko soyang nakikitang nasasaktan. It hurts seeing him in this situation.
He hugged me back and kissed me on my hair.
"Shhh..don't cry my love... Kung ano man ang plano niyo laban sa amin, sa nanay mo, I'll give my best to help. Kung saan ka masaya, dun din ako masaya. And I know that that fucking Feronto is the only one who will make you so damn happy." Bulong niya sa kin as he hug me tighter.
"I love you but I'm letting you go."
****************************************************************
A/N:
Musta naman ang pagdradrama ni Gino? Hahaha!
Ayan na po mahaba-haba na siya! Galit na yung iba diyan eh hahahahahahahahha!
Though medyo bitin pa rin siya haha! Sarreh ok sarreh wag niyo akong awayin dahil hindi rin biro mag-isip ng next scene kaya pagpasensyahan niyo na talaga.
