The Return of ABaKaDa (Published)

Chapter 51

"Tulungan mo 'ko ah?" sambit niya habang panatag na nakaupo sa tapat ko.

Minabuti ko nang tingnan siya dahil hindi naman dark ang aura niya. Tanging hustisya lamang ang kaniyang kailangan kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko.

Pagdako ng tingin ko sa kaniya, nakangiti siya sa akin. Isang babaeng nakaputi ang ngayo'y masayang nakangiti sa harapan ko. Yung ngiti niya, nakakahawa. Para bang ngiti ng isang anghel, walang bad vibes, no negativity. Ang amo ng kaniyang mukha.

Nagulat ako nang unti-unting magbago ang itsura ng kaniyang mukha. Nagkaroon na ito ng puro galos at sugat. Maging ang kaniyang katawa't braso ay naging tadtad ng sugat na nakakadiri.

Ilang saglit pa, halos maduwal ako sa aking kinauupuan nang isang organismo ang biglang lumabas sa kaniyang sugat. Hindi lang isa, marami sila. Sa bawat sugat ng dalaga sa katawan, braso, pisngi't paa'y may lumalabas na nakakadiring organismo na parang uod. Hindi ko ito masikmurang tingnan nang may lumabas pa sa kaniyang tainga, ilong at bibig. Kung hindi ako nagkakamali, isa iyong linta.

"Heto na 'ko ngayon..." dugtong pa niya.

Napaigtad ako sa aking kinauupuan nang magsilaglagan sa harapan ko ang mga linta mula sa kaniyang katawan. Para bang ako naman ang next target ng mga ito.

"Ahhh! Huwag kayong lalapit! Layuan niyo ako!" Sigaw ko sa sobrang taranta.

Nagulat ako nang maramdaman kong may sumampal sa akin kaya napadilat akong bigla ng mata.

"Miss? Okay ka lang ba?" Tanong ng isang babae na medyo may edad na.

"Hala, gabi na pala." Ang tangi kong nasabi sa aking sarili sabay baling sa matanda.

"Maraming salamat po sa paggising niyo sa akin. Kundi, baka namatay na po ako sa bangungot." Pahayag ko sabay ayos sa aking sarili.

"Ah, wala iyon."

Napansin kong ako na lang pala ang sakay ng jeep at lumagpas na ako sa aking pupuntahan kaya bumaba kaagad ako at sa kanila'y nagpaalam.

Habang naglalakad sa daan, hindi mawaglit sa aking isipan yung babaeng nilalabasan ng linta. Naaawa ako sa kaniya, hustisya lang naman ang gusto niya.

Ilang minuto pa, nagulat ako nang biglang may isang lalaki ang umakbay sa akin at tinutukan ako ng balisong sa tagiliran nang tumapat kami sa may bandang eskinita.

"Miss, holdap 'to. Ibigay mo na sa akin ang bag mo kung ayaw mong masaktan."

Mahigpit ang hawak ko sa bag ko dahil hindi ko iyon maaaring ibigay sa kaniya. Lalo pa't nasa loob nito ang libro.

"Akin na 'yan!" Giit niya at bigla niyang hinablot sa akin ang aking bag. Nabitawan ko ito't kaniyang nakuha.

"Ibalik mo ang bag ko!"

Tatakbo na sana palayo ang holdaper nang biglang magliwanag ang loob ng aking bag. Tuwang-tuwa ito sa pag-aakalang may laman iyong diyamante. Huminto siya saglit at binuksan ang aking bag.

"Sa wakas, mayaman na 'ko!" Anas nito't nagtatatalon sa tuwa.

Nakatayo lang ako sa aking pinagtitirikan kanina pa. Maski ako mismo'y nagulat nang biglang lumutang ang libro sa ere't bumukas ito.

Ang mga taong takam sa salapi'y namamatay kapag ang ABaKaDa'y nanggalaiti't ginambala ang paghahayahay.

Sa paglitaw ng mensahe ng libro, isang pulutong ng barang ang biglang lumabas sa libro't takam na takam na nila ang holdaper.

"Ahhh!" Sigaw niya habang siya'y pinagpipiyestahan ng mga insektong mapanlinlang.

Kaagad namang sumara ang libro't nalaglag sa ere't pumatong sa ibabaw ng bag ko. Kaagad ko itong isinilid sa loob at dali-daling nagtatakbo palayo.

Sinubukang kong kontakin si Charlie habang nakasakay akong muli patungo sa kanila. Nagtataka ako kung bakit nakapatay ito. Panibagong tinik na naman sa dibdib ang aking nararamdaman kaya higit akong kinakabahan.

Makalipas ang ilang oras, nakarating din ako sa bahay nila. Pinapasok naman ako kaagad nung guard at ng kanilang katulong sa loob.

Hindi na ako nagdalawang-isip pa at tinungo ko kaagad ang kaniyang silid. Pagkarating ko sa labas nito, nakaawang nang kaunti ang pinto't hindi lubusang nakasara. Dahan-dahan akong lumapit dito at sumilip kung ano na bang nangyari sa kaniya.

Bumagsak na lang nang kusa ang aking mga luha pagkasilay ko sa loob ng kaniyang kwarto.