İLLUMİNATİ

Satanist Bir Kızın Günlüğü

Kimseyle yarışmıyorum! Ve ölümsüzlüğe dair düşüncelerim de yok. Umurumda değil. Yaşamım doğumumla

başlıyor ve ölümümle bitiyor. Benden öncesi ve benden sonrası mutlaka var ama kimseye 'Beni yarattı'

diye tapmak zorunda değilim. Sonuçta kendi seçmediğim bir yerde kendi seçmediğim insanlarla kendi

seçmediğim bir zamanda bir amirin sıkı denetimi altında bütün o çocukça ceza ve ödül sistemiyle

ruhumu meşgul etmek... Yaşamak... Ne yaparsak yapalım b..tan!

Tamamen anarşi yaşanmalı tüm tanrılar yok edilmeli... Mutluluk ancak o zaman kurulur kucaklarımıza

ama her yer toz rengi... Mutsuzluk tozlanmış insanlığın kirpiklerinde. Ben ne kadar konuşsam da

boşuna... Ne b.k yerlerse yesinler. İnsanlar ölümle yaşam arasındaki çizgide dizleri titreyerek

tanrılarına yalvarırken ben sadece haykıracağım; zorlayarak sapına ve bağırarak sonuna kadar 'Ölümün

ve zavallı tanrılarınızın canı cehenneme!'

Sanırım aramızdaki tek fark bu olacak... Ben biran önce ölmek için yaşayacağım. Onlarsa tekrar

tekrar yaşayabilmek için ölücekler... Ne acı!!

Biraz asi patavatsız ve ukala olduğum için insanlar beni sevmez. Ben de onları sevmem zaten.

Anyway... Hayatımda sayılı insanlar var. Erkek arkadaşım....farklı bnm için

Hayat felsefesine saygı duyduğum ve onların da benimkine saygı duyduğunu bildiğim bu kadar

insan var. Daha doğrusu hayatımı tamamen bilen insanlar bunlar. Ama bu b.. k kentin hepsi beni

tanır; o ayrı konu. 18 yaşındayım. Ama inan hiç öyle hissetmiyorum. İnsanlardan özellikle

yaşıtlarımdan nefret ediyorum.

Çalışan annenin yol açtığı prensiplerine sonuna kadar bağlı bir cumhuriyet okulunun aşırı

soğukluğunun neden olduğu buluğ çağında takılmışlık olabilir durumum. Freudyen de bakabiliriz

cinsel tatminsizlik ve ya psikolojik rahatsızlık diye de kestirip atabiliriz. Ama insanların

benden rahatsız olduğu kesin! Onlara yapabileceğim en büyük iyilik bir psikoloğa görünmek olabilir.

Ama niye durup dururken iyilik yapayım ki? Üstelik iyiler can sıkar...

3 Nisan 2_ _ _

Bu gün disipline gittim...

Haberim olmadan bir hatunun kaval kemiğini kırmışım.

Aileler çağrıldı. Hatunun annesi sadece bana 'Şeytaaan' diye bağırıyordu.

Ardından bir süre kafa sicici işlem.

7 Nisan 2_ _ _

Yine baş kaldırma isteği kafamdaki duvarlara çarpıyor...

Keşke rezil olabilsem şöyle doya doya. Her soruya 'a.... mı?' diye cevap vermeliyim. Kendini

bir bok sanan hocanın tam suratının ortasına işemek istiyorum!

Bütün gün ders çalışmalı karga bokunu yemeden uyanmalıymışız ideallerimize ulaşıp filozof

olucakmışız.

Var mı lan bu devirde böyle kıyak?

Bok kafalılar!!

15 Nisan 2_ _ _