Als ik haar was

22

Ik draaide me om in de armen van Issam...Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond...Ik had niet kunnen slapen....Ik en Issam hadden een vreselijke ruzie gehad en hij had het goed gemaakt, maar toch voelde ik me nog niet helemaal optimaal...Issam was nogal veranderd...We waren sinds een maandje verhuisd naar een andere stad, waarom wist ik niet...Hij vertelde me dat hij een goede baan aangeboden had gekregen, maar het probleem was dat ik niet zag wat er mis was met zijn oude baan....Ik had mijn hoofd op zijn schouder liggen...Onze eerste paar weken samen waren geweldig....Hij was alles wat ik wilde, hij was geduldig en al was ik geen maagd meer, het gaf me toch het gevoel alsof ik dat wel was geweest tijdens onze huwelijksnacht...Het klokje op mijn nachtkastje gaf half 4 aan... Meestal werd ik rond dit tijdstip wakker...Ik was vroeger een echte stevige slaper...ik sliep lang en diep....Tegenwoordig kon ik niet eens in slaap komen...Iedere keer als ik wakker werd, dacht ik dat ik naast Faudel lag...ik schudde mijn hoofd....Waarom moest ik toch iedere keer aan hem denken...Sinds de dag op mijn bruiloft had ik hem niet meer gezien, noch had ik hem opgezocht of had hij me opgezocht....Had vaak en lang over hem gedroomd....Gedroomd dat hij degene was die nou naast me lag, maar iedere keer als ik mijn ogen open deed, zag ik Issam en niet hem....In het begin kon ik mezelf nog wel voorhouden dat ik hield van Issam en ik hield ook van hem...Maar het was gewoon een feit dat ik meer voelde voor Faudel en als Faudel er niet was geweest dan had ik misschien op een normale manier van Issam kunnen houden..Maar hij was er nou eenmaal....Ik zuchtte en draaide me weer om...Ik voelde me niet goed, depressief...Ik kon niets meer doen en ik kon niet eens een baan vinden....Dagenlang zat ik thuis en verveelde me...Ik irriteerde Issam en Issam irriteerde mij...Hoe moest ik dit volhouden...

"Lena, lieverd schiet je op..", ik was zuchtend op zoek naar mijn schoenen en kon ze nergens vinden...We zouden vandaag weer bij zijn ouders gaan eten....Ik vond het alles behalve leuk, maar ik kon geen nee tegen hem zeggen...Hij was gek op zijn ouders en dit was wel het minste dat ik voor hem kon doen....Ik was oneerlijk geweest tegenover hem, had hem verschillende keren afgesnauwd, ruzie met hem gezocht om niks...Hij bleef altijd rustig en ik zag dat het hem pijn deed...Ongeveer een week geleden sloeg ik een nieuwe weg in..Dit was niet het soort vrouw dat ik wilde zijn, dus ik gooide al mijn gevoelens voor Faudel weg en richtte mij volkomen op Issam...En hij merkte dat...Ook hij was liever dan ooit voor me....En voor het eerst begon ik me een beetje gelukkig te voelen...Faudel vergat ik niet, maar ik dacht tenminste niet iedere seconde meer aan hem...En het deed me goed om al mijn herinneringen achter me te laten....Eindelijk mijn schoenen gevonden, liep ik de kamer uit...De blik op zijn gezicht zei genoeg..Hij had altijd een bepaalde manier van kijken, waardoor ik wist dat hij me mooi vond...."Je ziet er beeldschoon uit", zei hij terwijl hij mij bij me middel beet pakte...Nog altijd voelde ik me verlegen wanneer hij zijn blik op deze manier op mij richtte...Hij drukte zacht zijn lippen op die van mij en gaf me een intense kus....Zijn ogen keken de mijne doordringend aan toen hij zijn lippen van de mijne afhaalde...Ik hield van hem...Geen twijfel over mogelijk...En op dit soort momenten haalde hij Faudel compleet uit mijn gedachtes...Ik gaf hem een glimlachje en drukte nog een vluchtige kus op zijn mond..."We moeten gaan, we zijn al laat.."...Hij knikte, pakte mijn hand en liep de deur uit... Met een heerlijk gevoel vleide ik me naast hem neer...Zijn borstkas ging op en neer...Zijn handen gleden nog langzaam over mijn rug heen...En hij bezorgde me bij iedere aanraking weer kippenvel...Hij trok me dicht tegen zich aan en fluisterde zachtjes..."Ik ben vreselijk gek op je, dat weet je hè.. ", ik grinnikte zachtjes bij zijn woorden en gaf hem een kus in zijn nek....Hij op zijn beurt ging verleidelijk met zijn lippen langs mijn hals...Ik kreunde zachtjes bij zijn aanraking..."Alweer", vroeg ik hem met een zucht...Hij lachte zacht en antwoordde.."Je bent onweerstaanbaar...Dat weet je....En als je me zo verleidelijk kust, hoe moet ik me dan nog inhouden", fluisterde hij zacht in me oor...Ik maakte me voorzichtig los uit zijn omhelzing..Keek hem in zijn ogen aan..."Je hebt me net gehad kleuter....Ga slapen, je moet er morgen vroeg uit...", zei ik hem met een klein glimlachje...Hij gaf me nog een kus en rolde toen op zijn rug....Dit voelde goed, bijna té goed.....

8 maanden later.... Ik veegde een traan weg terwijl ik moeilijk keek naar de puinhoop in huis....Ik zakte door mijn knieën en probeerde me te beseffen hoe mijn leven zo was veranderd...Het was nog erger dan deze puinzooi in huis...Ik wilde opstaan, maar de pijn in mijn been belemmerde me erin....Al steunend op de bank zocht ik mijn weg naar de slaapkamer en daarvandaan de badkamer....Mijn eerste blik in de spiegel bezorgde me gelijk tranen in mijn ogen....Ik zag er niet meer uit, waar was die vrouw van een half jaar geleden...die meid die zo vrolijk en levendig was....Mijn energie was weg, mijn puf was weg....Mooi, ach....Dat was ik al lang niet meer...Ik was een lelijke huisvrouw geworden....Met een washandje gleed ik over mijn voorhoofd...En meteen ging er een steek door mijn arm heen....Ik liet het washandje vallen en ging met mijn hand naar mijn hoofd om te kijken of die nog intact was....Maar opnieuw nam de pijn me over en ik liet het maar voor wat het was....Keerde terug naar de slaapkamer en liet me op bed vallen....De mooie tijden die ik in het begin had meegemaakt met Issam hier, dat was het enige wat me nog op de been hield....Ondanks alles was ik van hem gaan houden en kon ik me niet voorstellen dat ik zonder hem moest leven....Ondanks alles deed ik nog altijd netjes wat hij van me vroeg.... Na alles opgeruimd te hebben, na alles netjes op zijn plek te hebben gezet besloot ik dat ik hier weg moest...Ik had het even gehad en wilde alleen zijn....Een uurtje in het park of in de stad zou me wel goed doen....Ik kleedde me om, bedekte me zo goed mogelijk en ging de deur uit....Ik liep langzaam en besloot even de stad in te gaan...Ik had nog wat euro's en wilde mezelf eventjes verwennen...Langzaam liep ik de Hema binnen, keek vluchtig naar de prijzen op de gebakjes en een vlaag van opluchting ging door me heen toen ik besefte dat het best mee viel en ik genoeg geld bij me had....Ik pakte een kop koffie en een gebakje en zocht een plekje...In een hoekje, waar ik onopvallend kon zitten en ik niet goed te zien was, liet ik de warmte van de koffie door me heen gaan....Mijn gedachten gingen naar vanochtend, hoe vreselijk hard hij tegen me was geweest....Al snel zag ik de eerste bekenden binnen komen...Een paar meiden die Issam kende...Ze gingen zitten en merkte mij niet op...Ik had het nooit zo met ze gehad, vond ze schijnheilig....Op het moment dat ik mijn gebakje bijna ophad en aanstalten wilde maken om weg te gaan hoorde ik ze wat zeggen dat mijn aandacht trok...Dit waren het soort Marokkaanse meiden dat zo luidruchtig mogelijk waren...Ik hoorde ze Issam's naam zeggen en ik spitste mijn oren om op te vangen wat ze nog meer zeiden..."Ja, ik zou het ook niet kunnen....Hij bedriegt haar gewoon waar ze bij staat en ze doet er niks mee...Ik zou hem echt hard de waarheid vertellen...", snel daarna begon de volgende te kletsen...."Heb je haar gezien de laatste tijd, ze ziet eruit als een boksbal....Weet je, als ik haar was zou ik hem echt eens even pijn laten voelen....Maar ach ja, hij is wel lekker hè..", wat er daarna werd gezegd volgde ik niet meer....Ik voelde mijn hart breken...Ik had het wel vermoed, maar had het altijd ontkent....Ik kon overal mee leven, maar niet met hem en een andere vrouw....Ik pakte mijn spullen en liep snel weg, zodat ze me niet zouden zien.....

Hier een nieuwe deeltje ❤️