Als ik haar was

6

Na een paar minuten maakte hij zich los van mij...."Wat is er schoonheid? Waarom huil je", de woorden kwamen er zacht uit...nog nooit had ik Faudel iets van mijn verleden verteld, nou was er wel een groot gedeelte dat hij al kende, maar hij wist niet dat mijn moeder zelfmoord had gepleegd...Hij kende niet het hele verhaal...Ik had het nooit over mijn hart kunnen krijgen om hem er iets over te vertellen en dat zou nu ook niet veranderen....ik schudde langzaam mijn hoofd..."Er is niks, kunnen we naar huis gaan"...hij knikte..."Is goed lieverd...Was je gezicht even en wacht ik buiten in de auto op je oke.'' zonder te wachten op antwoord liep hij weg...Ik veegde mijn tranen met een zakdoekje weg...ik had geen zin om als een model bij het feest aan te komen en weg te gaan als een spook...Mijn verdriet duurde nooit lang, snel werd het overgenomen door woede...Woede wegens mijn vader, de klootzak..."Ze zijn je tranen niet waard Lena, niemand is dat", ik zei het hardop tegen mezelf...Ik duwde de wc deur hard open, wat niet zo'n slim idee bleek te zijn...."Verdomme", ik hoorde iemand hard vloeken, ik schrok me rot toen ik die stem hoorde en draaide me snel om...Ik zag een jongen op zijn knieën zitten met zijn handen om zijn neus heen...Ik had de deur hard opengegooid en daarmee de jongen precies op zijn neus geraakt...Ik knielde snel naast hem neer..."oooh, sorry...het spijt me, ik wilde je niet raken, de deur gleed uit mijn handen...", ik zag de woede in zijn ogen toen hij opkeek, maar zodra zijn blik de mijne kruiste, was dat weg...ik haalde zijn handen weg en keek naar zijn neus...het hele plaatje, zijn verbaasde ogen, witte gezicht en gloedrode neus, was gewoonweg lachwekkend..."Je lijkt op een clown man, het circus zou je zo aannemen..."...hij lachte gemaakt en raakte zijn neus weer aan...."Je had me neus wel kunnen breken"...ik haalde zijn hand weer weg en drukte op zijn neus..."hey, doe is even normaal, hij is niet gebroken..maar wil je m alsnog breken ofzo..."....ik stond op..."ach stel je niet zo aan, de zwelling zal morgen wel weg zijn", nog zonder een woord tegen hem te zeggen draaide ik me om en liep weg...Ik moest toegeven, ik vond het wel leuk om arrogant te doen..."Je mag me op zijn minst je naam zeggen, zodat ik weet wie ik moet aanklagen", hij riep het me nog na, maar ik ging er niet op in...Ik liep naar buiten en stapte bij Faudel de auto in..."Gaat het weer een beetje", vroeg hij....ik knikte maar zei niks...hij begreep de hint en hield zijn mond ook dicht....
Thuis aangekomen, trok ik mijn kleren uit en kroop meteen in bed...Ik had zulke gemengde gevoelens over de hele avond....Het hele gedoe had mijn herinneringen aan mijn moeder weer omhoog gebracht...maar aan de andere kant, bleef die ene jongen in mijn hoofd ronddwalen..hij was op zich niet lelijk, het was een mooie jongen...hij was niks vergeleken met Faudel, maar ik betwijfelde het of er überhaupt iemand was die er beter uit zag als Faudel...Maar het was meer de brutaliteit van die gozer die mij overrompeld had...Ik werd uit mijn gedachten geschud door Faudel...hij kroop bij me in bed en sloeg zijn armen om me heen...het was lang geleden dat hij dat had gedaan, sinds ik wat ouder was geworden en 'vrouwelijker', deed hij dat niet meer...misschien was hij bang iets verkeerds te doen ofzo...het deed me denken aan de tijden dat ik net bij hem was ingetrokken...hoe we vrijwel iedere avond zo samen waren...ik draaide me om en liet mijn hoofd op zijn schouder rusten..."gaat het een beetje", vroeg hij zacht....ik knikte mompelde iets van bedankt en welterusten en sloot mijn ogen....

Die ochtend was hij al weg toen ik wakker werd....Dat was standaard, Faudel sliep zelden uit en was altijd druk in de weer...Ik wilde me weer omdraaien en verder slapen toen ik me besefte dat het, het geluid van de telefoon was, waar ik wakker van was geworden...ik pakte de telefoon en nam op met een slaperige stem...:"hallo"...."Hey meisje, met Faudel...luister even oké...", ik knikte en besefte me toen dat hij dat niet zag, maar hij was al verder gegaan met zijn verhaal..."Er komt zo een vriend van me langs, om een pakketje op te halen..ik had geen tijd meer om het zelf af te geven...Het is een grote gozer, zwart haar, donker, zware stem, breed gebouwd, z'n naam is Hicham...Het pakketje ligt in de onderste la van de grote kast in de woonkamer..Als hij komt kun je het dan even aan hem geven"...."Ja, is goed..ik geef het wel..."....het bleef eventjes stil en wat hij toen zei vond ik een beetje vreemd, maar ik dacht er niet zo bij na..."Niet openmaken hè, het is gewoon iets voor me werk...", hij was me net voor toen ik antwoord wilde geven..."trouwens, ik heb reserveringen gemaakt..we gaan vanavond uit eten met wat collega's van me oké", ik kon toen geen nee zeggen, dus ik stemde toe en verbrak de verbinding...ik keek besluitloos voor me uit...ik was nieuwsgierig van aard en had ook zo de neiging om het pakketje open te gaan maken en te kijken wat erin zat....ik bleef meer als een halfuur de mogelijkheden af te wegen....en zonder er nog langer over na te denken stond ik op en liep naar de woonkamer...ik opende de onderste la van de kast en trof inderdaad een pakketje aan...het was redelijk groot en wel heel erg goed ingepakt...ik pakte het op en liep naar de bank...wat zou erin kunnen zitten...het was op zich niet zo heel erg zwaar...opnieuw zat ik daar en opnieuw kon ik geen besluit nemen....Faudel zei dat ik het niet moest openmaken, vertrouwde ik hem niet ofzo....maar Faudel zou toch moeten weten, dat wanneer hij mij iets verbied te doen of mij iets afraad te doen, ik het juist altijd doe...