Als ik haar was

21

Hey lieve lezers, hier is een nieuwe deel omdat ik zoveel van jullie hou.❤️

De tranen vloeiden keer op keer over mijn wangen....Zodra Issam weg was, kon ik mezelf niet meer inhouden....Ik deed me best me groot te houden wanneer Issam er was, maar wanneer hij wegging, kwamen mijn gevoelens los....Ik voelde me niet thuis, ik wilde terug naar Faudel....Ik hield van hem, maar tegelijkertijd haatte ik hem....Ik haatte hem omdat hij me niet had tegengehouden.... Wekenlang had ik gehoopt dat me telefoon af zou gaan....Dat hij zou bellen en me zou vertellen dat hij me miste en wilde dat ik terug kwam....Maar dat deed hij niet...Mijn telefoon bleef stil op het bed naast me kussen liggen...Slapen kon ik niet bang, dat hij me zou bellen en dat ik zou slapen.....Ik deed alles huilend...Ik douchte me terwijl ik huilde, ik kookte terwijl ik huilde....Zo graag wou ik dat ik op kon staan en bij Faudel in bed kon kruipen zoals vroeger....Dat hij zijn armen om me heen zou slaan en dat ik me veilig kon voelen bij hem.....Ik was er ondertussen al achter gekomen waarom Bouchra had moeten sterven....Ze was te betrokken geraakt bij Faudel's werk....Ze had dingen gezien, gehoord die ze niet had moeten zien...Het was allemaal nog een vaag verhaal, maar het kwam er op neer dat Faudel verantwoordelijk was voor haar dood....Hij had haar moeten beschermen en dat had hij niet gedaan...Hij had haar laten vallen zoals hij mij had laten vallen....Duizenden excuses zoals deze verzon ik in mijn hoofd, alleen om hem te haten en te vergeten.... Ik veegde de tranen van mijn gezicht en snoot mijn neus....Dit kon niet zo langer...Ik moest verder gaan....Issam was in de laatste tijd mijn steun en toeverlaat geweest, hij wist hoe moeilijk ik het had en hield zich op de achtergrond en kwam alleen tevoorschijn wanneer ik hem nodig had...Wat ik op prijs stelde, want dit was iets wat ik even alleen moest verwerken....Ik was net als Bouchra begonnen al mijn gevoelens op papier te zetten...Het luchtte me op, om alles er even uit te laten....Meestal schreef ik alles op en verbrande meteen het blad, als een manier om het te vergeten... Ik zuchtte, liet mijn armen langs mijn lichaam zakken en bleef besluitloos naar de muur staren...Ik was al in geen eeuwen meer naar me werk gegaan....Alles nam al mijn energie en tijd in beslag....Een paar dagen geleden werd ik ontslagen....Het boeide me niet, het kon me niets meer schelen...Alles waar ik al die tijd voor had gewerkt, liet me koud....Ik zou alles opgeven als ik weer mijn oude leventje terug kon krijgen....De tijd waarin ik Issam nog niet kende en nog niet verliefd was op Faudel...De tijd waarin ik zonder bang te zijn in Faudel's armen kon kruipen en bij hem in slaap vallen...De tijd waarin ik niet wist wat hij deed....Het was me overduidelijk dat het zijn trots was, dat hem tegenhield....De laatste tijd, voordat dit alles gebeurd, droomde ik van een leven met hem alleen...Een leven waarin het toegestaan was dat we samen waren...Mensen hadden me altijd vreemd aangekeken, als ik ze vertelden dat ik met een vriend samen woonde...Ik had ze zo graag willen vertellen dat ik getrouwd was en met mijn man woonde....Nooit had ik gedacht dat ik bij iemand anders zou zijn dan bij hem....Hij was de enige die mijn verleden kende...Bovendien had hij er vrede mee....Ik dacht terug aan Issam die tegenover me zat een paar dagen terug....We waren wezen lunchen...Hij had me met moeite het huis uit getrokken...En toen hij tegenover me zat had hij me verteld, dat hij verder wilde gaan....Met mij...Hij wilde verder gaan met mij...Hij zei dat hij wist dat ik het moeilijk had, maar dat hij al ouder werd....Zijn ouders bleven bij hem aandringen dat hij moest gaan trouwen....Zijn moeder wist al dat hij een vriendin had, volgens hem....Maar hij kon zijn moeder moeilijk vertellen dat zijn vriendin bij hem in huis woonde....Hij zei dat zich er niet goed bij voelde...Ik had hem geen antwoord gegeven, gezegd dat ik er over zou nadenken...Maar hoe kon ik met hem trouwen als ik niet wist wat hoe het nu zat met Faudel.....Het was niet dat ik het niet wilde...Ik hield van Issam, dat zou ik niet ontkennen, maar ik hield ook van Faudel en van wie meer wist ik niet....Een ieder ander zou de keus makkelijk hebben gemaakt....De keuze tussen een drugsdealer of een advocaat is snel gemaakt....Maar ze wisten niet wat Faudel voor me betekende....Misschien moest ik naar hem toe gaan om met hem te praten....Ik moest weten wat dit betekende...Ik moest weten wat Faudel voelde...