Als ik haar was

18

Wat vooraf ging 😅.
Na wat voor mijn gevoel een minuut leek, maakte hij zich langzaam los van me, keek op zijn horloge en toen weer naar mij..."Je moet gaan schoonheid, het is al laat..", toen ik zelf naar de klok keek zag ik dat ons 'kusje' ruim een uur had geduurd....Ik knikte met tegenzin.."je hebt gelijk".... Het laatste wat ik wou, was weggaan....Ik had me zelden zo goed bij iemand gevoeld...De auto stopte zachtjes voor mijn huis...Hij zette de motor uit en keek me aan...Hij zag er zo lief uit, de manier waarop hij me afwachtend aankeek..Ik liet boog mezelf langzaam naar hem toe en gleed met mijn hand door zijn haar...Hij sloot even zijn ogen en zo bleven we even zitten...Tot ik zijn armen om me middel voelde en hij me naar zich toe trok...Half op zijn schoot zittend nam mijn andere hand plaats op zijn achterhoofd...Hij plantte zacht zijn lippen op die van mij en kuste me...Ik maakte me kort daarna van hem los...Bang dat ik mezelf weer zou laten gaan en met de mogelijkheid dat Faudel thuis was, wilde ik liever niet hier in de auto blijven zitten...Ik liet mijn hand van zijn achterhoofd langs zijn gezicht glijden en keek hem even aan in zijn ogen...Ik zag niets anders dan oprechtheid..."Ik bel je oke", zijn stem klonk schor en aan zijn gezicht was duidelijk te zien, dat hij liever met me mee was gegaan...Ik knikte langzaam en ging van hem af...Pas toen ik de deur achter me dicht wilde doen, startte hij de auto om weg te gaan.. Bij binnenkomst trof ik Faudel aan...Hij lag op de bank in een joggingbroek te slapen...Het was al half 10, maar het was nog veel te vroeg om te slapen...Ik had hem niet zo veel gezien de laatste paar dagen...Hij ontweek mij en ik hem....Ik wilde hem liever gewoon niet spreken...Ik liep zacht langs hem heen, naar mijn slaapkamer, kleedde me uit en ging op bed liggen...Het licht van mijn telefoon brandde...Ik las het lieve smsje dat Issam me stuurde en besloot een paar minuten later om Faudel mijn excuses aan te bieden... "Hoe gaat het", ik keek hem een beetje twijfelend aan...Zijn ogen stonden slaperig terwijl hij naar de tv keek...Hij antwoordde zacht dat het prima ging en richtte zijn aandacht meteen weer naar de tv...Ik duwde zijn benen opzij en plofte naast hem neer.."Wat is er nou Faudel"....Hij haalde zijn schouders op, zonder me aan te kijken..."Ik heb toch gezegd, dat het me speet dat ik zo laat thuis was...Ik was de tijd uit het oog verloren...Waarom vertrouw je me niet verdomme"...Ik stond kwaad op en wilde weglopen..Ik had het gehad met zijn puberige gedrag...Net toen ik de deur achter me dicht wilde gooien, voelde ik zijn hand die mijn arm beet pakte..."Ik ben niet boos op je", fluisterde hij zacht...De tranen stonden letterlijk in mijn ogen en toen hij dat zag, wist hij dat hij fout zat...."Het spijt me...Ik zit niet zo goed in me vel, meer nie.."....ik wist dat hij loog, er was meer aan de hand, maar hij zei het niet...hij sloeg zijn armen om me heen en gaf me een zachte kus op me hoofd...Langzaam leidde hij me mee naar de bank, hij plofte weer neer en trok mij naast zich...ik plaatste mijn hoofd op zijn schouder...Dit voelde te goed...Ik voelde me altijd veilig bij hem...

"Waar ga je heen", Faudel keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw...Net toen ik de deur open deed, trof ik hem aan, aan de andere kant met de sleutel in zijn hand...."Ehm, uit..."...de afkeuring was duidelijk van zijn gezicht af te lezen, al had hij me eerder verteld dat het hem niet uitmaaktte dat ik afspraakjes had....hij haalde zijn schouders op en momelde toen zacht.."Het lijkt wel alsof je niks anders doet, de laatste tijd.."....Ik zuchtte diep.."Faudel, wat wil je nou van me...Ik ben geen klein kind meer, ik ben groot genoeg om me eigen keuzes te maken....Shit hey, je bent nog erger als het weer hier in Nederland...De ene dag heb je er geen problemen mee en de volgende dag kijk je me aan met een gezicht als een oorwurm...Jij bent serieus toe aan een hobby...", met die woorden liep ik langs hem heen en sloeg de deur achter me dicht...Ik kreeg wat van die gozer...Wat moest hij nou van me...Issam zou me ophalen, maar ik had hem expres gevraagd, een paar straten verder te wachtten..Ik had er geen behoefte aan dat Issam en Faudel elkaar zouden zien....Op de eerste plaats omdat Faudel nog altijd niet wist, dat ik iedere keer uitging met Issam..Of althans ik had het hem niet verteld... Ik stapte snel bij hem in de auto en drukte meteen een kus op zijn mond...Mijn gevoelens voor hem groeiden met de dag....Nog even en ik was stapel op hem...Als we alleen waren, dan was het alsof niks ertoe deed...Niks kon me schelen...Ik wilde alleen bij hem zijn...Maar zodra hij weg was en met name als ik dan bij Faudel was, dan wist ik het niet meer...Faudel bracht me nog altijd van me stuk en ik gaf om hem, dat was duidelijk...Maar was wat ik voor Faudel voelde hetzelfde als wat ik voor Issam voelde...En moest ik mijn hart volgen of mijn hoofd...Ik werd kort daarna wakker geschud, door de auto die stopte...En ik keek Issam aan met een glimlach..."Waar ben je met je gedachten, liefste", vroeg hij zacht....Ik haalde mijn schouders op..."Bij wat jij voor mij in petto hebt vanavond", loog ik....hij lachtte zacht, en stapte de auto uit....Ik volgde zijn voorbeeld en nam zijn hand in de mijne en volgde hem het cafétje in.... Zacht vroeg ik hem of we konden gaan...Mijn hoofd deed zo'n vreselijke pijn...Ik had geen zin meer, misschien omdat ik voor de eerste keer tijdens een afspraakje met Issam moest denken aan Faudel...Hij keek me even aan en knikte...Hij wist dat ik niet echt in de stemming was...Hij was niet zo aanhankelijk als normaal en ik was er blij me...Ik wist niet wat ik had, maar door Faudel was mijn stemming echt beroerd geworden....Ik stond op en zei hem dat ik even naar de wc ging en zo terug was....Al toen ik de wc uitliep hoorde, ik zacht gerumoer...Maar ik nam het aan als niks en liep door...Net toen ik de naar de plek wilde lopen waar we hadden gezeten, zag ik iets vanuit mijn ooghoeken wat me bekend voorkwam...Ik verliet het pad dat ik aanvankelijk had willen belopen en liep richting hetgeen dat mijn aandacht trok...Al snel werd me duidelijk wie het was en waar het gerumoer dat ik net had gehoord vandaan was gekomen....In een klein hoekje stonden Faudel en Issam tegenover elkaar...Issam zag ik niet van zijn gezicht, want hij stond met zijn rug naar me toe, maar ik wist zeker dat hij het was...Ik vreesde het ergste al en wilde snel naar ze toe lopen om ze te sussen, maar ik was al te laat...Nog voordat ik een stap had kunnen zetten, zag ik Faudel's vuist hard tegen Issam's kaak aankomen...Deze maakte hierbij een rare beweging en kwam hard tegen de grond aan...De woede was van Faudel's gezicht af te lezen en hij wilde net op hem neer duiken om verder te gaan, toen hij mij zag staan...Zijn gezicht veranderde en hij stopte waar hij mee bezig was, liet Issam los en kwam mijn kant op gelopen...

Ik had gedaan wat hij me had gevraagd...Ik stond voor de deur...De deur van het huis, waar ik mijn mooiste jaren had beleefd...Ik pikte snel een traantje weg en probeerde me in te houden...Ik hoefde niet al te beginnen met huilen voordat ik binnen was...Ik stak mijn sleutel in het slot en opende de deur...Faudel's auto stond voor de deur, dus ik nam aan dat hij thuis was en mijn vermoeden was bevestigd toen ik hem op de bank zag zitten...Hij stond meteen op en ik wist dat hij zich aan het klaar maken was voor een excuus, maar voordat hij wat kon zeggen was ik al begonnen..."Bespaar je de moeite, ik heb je niks te zeggen...Ik kom wat spullen halen en ik blijf bij een vriendin slapen..", ik kon hem moeilijk gaan vertellen dat ik naar Issam terug zou gaan...Ik liep langs hem heen, mijn kamer in en begon wat dingen bij elkaar te rapen....Al snel stond hij achter me en probeerde me tegen te houden..."Kom op Lena...Het was een ongelukje, het was niet mijn bedoeling, maar hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan.."...Ik draaide me om en keek hem kwaad aan..."En dan acht jij het nodig om jou vuist tegen zijn gezicht te planten.."...Hij haalde zijn schouders op..."Hij had het verdiend", mompelde hij....ik schudde mijn hoofd..."Je hebt weer eens bewezen hoe vreselijk kinderachtig je bent", ik draaide me van hem weg en ging door met het inpakken van een tas.... "Hij had niet zo moeten pushen..", hij zuchtte even en ging toen verder.."Hij probeert tussen ons in te komen Lena", ik draaide me opnieuw naar hem toe..."Als hij tussen jou en mij probeert in te komen, waarom heeft hij me dan gedwongen om naar je toe te komen", aan zijn gezicht was duidelijk te zien dat hij even van zijn stuk was gebracht, maar toen schudde hij zijn hoofd..."Snap het dan..Hij probeert lief en leuk over te komen, maar hij moet niks van me hebben, Lena...Hij probeert je vertrouwen te winnen"...Ik liet hem praten en liep richting de badkamer..."Verdomme Lena, als je niet naar me gaat luisteren, waarom ben je dan gekomen"...Ik haalde mijn schouders op...."Blijf alsjeblieft...", zijn stem klonk smekend..."Nee, ik ga....Ik moet nadenken en jij ook...".....Hij zuchtte en legde zijn handen op zijn achterhoofd..."Je gaat naar hem toe hè...Je blijft helemaal niet slapen bij 'een vriendin'...Jij hebt niet zulke vriendinnen...Je gaat naar hem toe...", even wist ik niet goed wat ik moest antwoorden en ik voelde mijn gezicht rood worden, dus ik deed me best hem niet aan te kijken, tot het rode weg was gezonken..."Pff, je hoeft niet eens te liegen, je hoeft niet eens de moeite te doen om het te ontkennen, ik weet dat je naar hem toe gaat....Dus al die tijd dat jij zogenaamd met je vriendinnen uitging, ging je naar hem toe..Was je ook nog van plan me dat te vertellen...", nog altijd gaf ik hem geen antwoord, omdat ik wist dat het zou leiden tot ruzie en ik wilde niet zo uit elkaar gaan nu...Maar kennelijk dacht hij daar anders over, hij pakte me bij mijn bovenarm en dwong me hem aan te kijken..."Ik dacht dat je anders was, maar je bent net zo erg als al die andere vieze wijfen...", hij liet me los, draaide zich om en liep de badkamer uit... Zijn woorden drongen pas tot me door toen hij de kamer uit was...Mijn ogen werden groot van verbazing en toen pas werd ik kwaad...ik liet de tas uit mijn handen vallen en liep hem achterna..."Pardon, wat zei jij", hij was op de bank gaan zitten en hij keek me niet eens meer aan...."Ik praat tegen jou", ik schreeuwde het zowat uit, maar nog altijd reageerde hij niet...."Klootzak, jij vieze klootzak...Hoe heb ik jou ooit mijn vertrouwen kunnen geven...De grootste sl.et hier ben jij...Heb je ooit nagedacht over je eigen daden, over alle zogenaamde 'wijfen' die jij mee naar huis hebt genomen...Homo...", met die woorden liep ik terug de kamer in, pakte mijn tas en ging weg...Mijn bloed kookte en nog één woord uit zijn mond en ik had hem letterlijk aangevallen..Hoe durfde hij mij te vergelijken met zijn scharreltjes....Hufter....

Eens kijken of jullie onze Faudel nou nog steeds zo lief vinden..?