Als ik haar was

19

Met tranen in mijn ogen klopte ik op zijn deur....En vrijwel meteen nadat hij open deed liet ik me in zijn armen vallen..."Meisie, wat is er"...ik liet me gaan en snikkend probeerde ik hem een antwoord te geven, wat niet echt lukte...Hij pakte mijn tas op en nam me mee naar de kamer waar hij zijn armen om me heen sloeg en me liet uithuilen...Hij vroeg niks, hij zei niks, hij deed niks..Hij hield me alleen vast, tot ik me los maakte van hem en hem wilde vertellen wat er was gebeurd...Maar hij legde zijn vinger op zijn mond en schudde zijn hoofd..."Nee, lieverd...Je bent kwaad...Je gaat nu dingen zeggen, die je niet wilt zeggen...", ik besefte me dat hij gelijk had..."Kom, ik breng je naar bed.."...Ik volgde hem braaf naar de kamer die hij mij toewees als het gastverblijf....Hij gaf me een zachte kus op mijn voorhoofd en wenste me weltruste en ging weg...Ik voelde me vreselijk...Dit deed me denken aan toen ik voor het eerst bij Faudel introk...Waarom werd ik steeds zo van de ene naar de andere plek gesleurd...Waarom kon ik niet gewoon een normaal huis hebben...De tranen rolden onbewust over mijn wangen en tegen de tijd dat ik me besefte dat ik aan het huilen was, was mijn kussen al kletsnat....Ik veegde mijn tranen weg en ging overeind zitten...Zo lang had ik nagedacht, wat moest ik....Faudel was het enige dat ik had....Ik had geen moeder, geen vader, geen familie, geen broers, geen zussen...Niemand...Esmae vertelde me laatst dat ze ging trouwen...Dat haar vriend haar om haar hand was komen vragen....En als ik ging trouwen, bij wie zou men dan mijn hand gaan vragen...Ik had altijd gedacht Faudel, maar zelfs hij toonde een kant die ik niet kende....Wie zou mij uberhaupt willen...Esmae had me verteld dat haar toekomstige een goede moslim was...Ze zou een hoofddoek gaan dragen en ze had gezegd dat de marokkaanse jongens van tegenwoordig allemaal een maagdelijke vrouw waren en wat was ik..Hoe moest ik uitleggen, dat ik nog nooit een vriend had gehad, dat ik nog nooit zover was geweest met een jongen, maar dat ik geen maagd meer was...Wie zou mij willen...Opnieuw begonnen de tranen te vloeien...Altijd had ik me veiligheid gezocht bij Faudel...Wat had ik gedacht, dat ik voor eeuwig bij hem zou blijven...Dacht ik dat hij ooit om mij zou kunnen geven, zoals ik om hem gaf...Waarom had ik mezelf ooit in de waan gelaten dat er ooit iets zou kunnen zijn tussen mij en hem....Hij vond me een s.let, hij vergeleek me met de meiden die hij....Ach...Hij was het ergste van hen allemaal....Hoe kon hij mij dit aandoen....Hoe kon hij mijn hart zo breken....Had hij nooit gezien, hoeveel ik om hem gaf...Was hij zo blind...Of was het zo dat het hem niets kon schelen....Ik moest verder...Ik kon niet voor eeuwig blijven hopen op een verklaring van Faudel...Ik had Issam, hij maakte geen geheim van zijn gevoelens voor mij...Ik veegde mijn tranen weg, liep naar de badkamer waste mijn gezicht en vervolgde mijn weg de trap af naar beneden... Ik trof Issam niet aan in de woonkamer, liep een beetje rond en vond hem ook niet in de keuken...liep weer terug naar boven en ging de kamers af...Tot ik de juiste kamer had...Hij lag op zijn bed, op zijn rug met zijn ogen gesloten....Ik liep met zo min mogelijk geluid naar hem toe om te kijken of hij al sliep...Ik tikte hem aan op zijn schouder.."Slaap je al", toen er geen antwoord kwam, tikte ik hem nog een keer aan en toen opende hij langzaam zijn ogen..."Slaap je"?, vroeg ik hem...Hij wreef over zijn ogen en ging toen overeind zitten..."Nu niet meer", zei hij zacht met een glimlach..."Wat is er..? Kan je niet slapen?", ik knikte, duwde hem aan de kant en ging naast hem liggen..."Ik wilde je even bedanken, voor je geduld met mij"...hij glimlachte weer en trok mijn gezicht naar dat van hem toe..."Geen probleem, lieverd...Ik heb veel voor je over dat weet je"...Ik liet mijn hand op zijn achterhoofd glijden en kuste hem...Al gauw werd de kus wat intiemer en gleed zijn hand over mijn rug onder mijn t-shirt...Hij maakte zich ,duidelijk met tegenzin, los van me..."Genoeg", zei hij met een klein glimlachje.."Voordat je iets doet waar je spijt van zal krijgen..."...Zijn standvastigheid en zijn respect voor mij verbaasde mij iedere keer weer...Ik knikte, drukte nog een vluchtig kusje op zijn mond, stond op en liep terug naar mijn eigen bed.

Een week lang had ik Faudel niet gezien of gesproken....Hij had me nog geprobeerd te bellen, maar ik vertikte het om op te nemen...In plaats daarvan had ik mij volledig op Issam gericht...Het voelde vreemd om bij hem te zijn, maar ik deed m'n best Faudel compleet uit mijn hoofd te zetten...Dat, dat niet bepaald lukte, was een ander iets, maar goed....Ik keek gapend naar de klok die half 5 aangaf....Ik was doodmoe...Issam gaf me zo'n goed gevoel, gisteravond had hij voor me gekookt..Hij had zo vreselijk zijn best gedaan en hij zag er zo lief uit achter het aanrecht..."Maar het is Faudel niet", zei een zacht stemmetje in me hoofd....Ik schudde het weg en dacht aan de rest van die avond....Uiteindelijk hadden we tot vroeg in de ochtend op zijn bed liggen praten..Over van alles, hij had me zelfs verteld over Bouchra...Over hoe hij verliefd op haar was geworden...Over hoe hij erachter kwam dat ze iets had met Faudel....Hij was verliefd geworden op haar zei hij, later kwam hij er pas achter dat Faudel ook verliefd op haar was en dat ze iets samen hadden..."Ik was kwaad geweest, woedend...Heb wat dingen gezegd, die ik niet had moeten zeggen...", had hij gezegd...Om de een of andere vreemde reden begreep ik het wel...Begreep ik wel waarom...Hij had me verteld hoe ze elkaar hadden leren kennen...Hij zei dat hij meteen voor haar was gevallen, maar dat hij nooit had kunnen weten dat ze iemand anders had....Hij zei dat Faudel hem verweet, dat hij Bouchra van hem had afgepakt...Maar dat was niet zo zei hij, het was haar eigen keuze...Hij gaf toe, dat hij haar miste...Hij zei dat als hij had geweten, dat ze zo zal eindigen hij nooit iets met haar zou hebben gehad... Maar toen ik hem vroeg om waarom ze had moeten sterven, had hij geen antwoord willen geven...Hij deed hem nog teveel zei die, hij had er sind die ene dag nooit meer over gepraat en het was niet iets wat hij snel deelde...Dus daar nam ik genoegen mee...We hadden lang gepraat...Gister voor het eerst, zei hij duidelijk dat hij gevoelens voor me had....Na bouchra, had hij niet meer van iemand kunnen houden, maar sinds hij mij had leren kennen, kreeg hij dat gevoel weer terug...Of althans dat was wat hij zei...En ik geloofde hem...ik zag geen reden om hem niet te geloven...Ik richtte mijn blik op nieuw gapend naar de klok en zag dat pas 10 minuten waren verstreken....Ik stond op en besloot om naar huis te gaan, ze zouden het vast niet erg vinden als ik vandaag op een vrijdag nog wel, wat eerder wegging.... Op het moment dat ik mijn auto instapte, kreeg ik zowat de schrik van mijn leven, toen ik het gezicht van Faudel zag verschijnen...hij zat op de passagierstoel en had zijn hoofd gebogen en zat wat te rommelen in mijn handkastje..."Verdomme, wat doe jij in mijn auto"?, snauwde ik hem toe...Hij leek zelf ook overrompeld, haalde met een krom lachje zijn schouders op en antwoorde zacht.."Ehm op jou wachtten, ik wilde je spreken.."...Ik keek hem kwaad aan..."En daarom vind jij het nodig jezelf in mijn auto te verstoppen.."...opnieuw haalde hij zijn schouders op...."Als je, je telefoon op zou nemen, dan zou ik het niet op deze manier hoeven doen..."...ik draaide mijn hoofd van hem weg en startte de auto..."Misschien zou het feit dat ik mijn telefoon niet aanneem een hint moeten zijn voor je..Dat ik geen zin heb om je te spreken"....Weer haalde hij zijn schouders op..."Misschien wil jij mij niet spreken, maar ik heb jou toch echt wat dingen te zeggen en ik stap deze auto niet uit, tot je me hebt aangehoord...Je kent me Lena, ik zal je niet gaan smeken, maar weet dat ik om je geef en dat alles wat ik doe ik doe omdat ik van je hou"...Ik deed mijn best om niet naar hem te luisteren, al was ik toch zeker geïnteresseerd in wat hij ging zeggen..."Luister lieverd, ik wilde niet zeggen wat ik zei...Ik was boos, Lena...Boos omdat jij mij niet begrijpt en boos omdat, omdat ach ik weet het ook niet...Lena ik bedoelde het niet zo...Ik ken jou nou al zolang, we zijn samen opgegroeid...Ik heb je onder mijn hoede genomen..Ik heb je de liefde gegeven die je nooit had gekend...Ik....", hij zuchtte en op even leek het alsof ik zijn pijn voelde...

"Ik geef zoveel om je...", de manier waarop hij praatte deed me wat en ik kon zijn woorden niet negeren al had ik dat zo graag gewild....Ik zuchtte..."Safi, het is al goed...We vergeten het"....alsof hij niet had verwacht dat ik dat zou zeggen, keek hij met grote ogen naar me op...."Hoe bedoel je we vergeten het"....ik gaf hem een kleine glimlach..."Gewoon, zoals ik het zeg....Ik vergeet wat er is gebeurd....En ik kom terug naar huis...Ik mis mijn eigen bed...", zijn gezicht klaarde meteen op en er kwam een sprankeling in zijn ogen...Hij trok me naar zich toe en ik omhelsde hem..."Er is nog iets wat ik je wil zeggen", zei hij zacht en ik keek hem snel aan, legde mijn vinger op zijn lippen en zei snel..."Ik eerst...Ik kom terug, op één voorwaarde Faudel...Ik voel iets voor Issam, daar kan ik niet omheen...Ik mag hem, ik geef om hem en ik voel me goed bij hem....Dat betekent niet dat ik jou zal opgeven, maar jij moet mij de vrijheid geven, wanneer ik die nodig heb"...ik keek hem afwachtend aan, voor een antwoord...Maar er kwam niks, hij bleef me even aankijken...en haalde zijn schouders op...."Ik vertrouw hem niet...Wat jij doet moet je zelf weten",...waarom moest hij toch altijd zo moeilijk doen...net toen ik weer wat wilde zeggen, was hij me dit keer voor..."Maar als dat je keuze is, dan kan ik niet anders dan die accepteren....", ik bekeek zijn gezicht goed om te kijken of hij het met tegenzin zei ofzo...Maar hij keek me gewoon normaal aan en ergens voelde ik iets van teleurstelling...Waarom wist ik niet..misschien had k gehoopt dat hij me zou vertellen dat hij iets om me gaf ofzo....ik zetten een glimlach op en gaf hem een kus op zijn wang..."Ben blij dat je het zo opvat...".... Ik stond langzaam mijn spullen in te pakken...Ik had wat geweldige dagen met Issam doorgebracht en aan de ene kant had ik spijt en wilde ik niet weggaan en aan de andere kant kon ik niet wachten om weer bij Faudel te zijn....Issam zou zo wel thuis komen en ik moest opschieten, want ik had Faudel beloofd vanavond met hem te eten en ik wilde hem niet laten wachtten... Ik was net gaan zitten op de bank, toen Issam binnenkwam en verbaasd naar mijn tassen keek...Ik glimlachte naar hem en wenkte hem naar me toe te komen....Hij gooide zijn sleutels op tafel, plofte naast me neer en drukte zijn lippen vluchtig op die van mij..."Vertel eens, waar ga jij heen"....Ik veegde de lippenstift weg die ik had achtergelaten op zijn lippen en antwoordde hem zacht, dat ik het had goed gemaakt met faudel...."Hij respecteert mijn keuze om bij jou te zijn en ik ga weer terug naar huis..."...Hij leek even bezwaar te willen maken, maar slikte zijn woorden toch weer in en zei alleen..."Je mag best blijven hoor, ik vind het niet erg", zijn frons van net maakte plaats voor een lach en ik lachte alleen met hem mee...Ik stond op en wilde mijn jas gaan pakken, toen ik zijn hand om mijn pols voelde..."Wacht, ga je nu al..?"...ik knikte..."Jah, ik heb hem beloofd dat we zouden gaan eten samen...Vind je dat erg..."?...hij haalde zijn schouders op en zei..."Nee, zolang je hem maar niet meer aandacht gaat geven als mij...." En weer lachte hij....Ik trok mijn jas aan en liep naar de deur...Gaf hem nog een vluchtige kus....hij haalde een plukje haar voor mijn gezicht weg en zei nog zacht..."Wees je wel voorzichtig.."?...zijn woorden verbaasden me...."Hoezo", vroeg ik hem...opnieuw haalde hij zijn schouders op..."Gewoon, er zijn wat dingen die ik van Faudel weet, die jij waarschijnlijk niet weet en als ik denk over die dingen, ga ik me zorgen maken om je...Maar ik weet ook wel dat jij prima voor jezelf kan zorgen....Ik zeg alleen wees voorzichtig"....Ik keek hem nog steeds verbaasd aan, maar zijn blik van net, was weg en had plaats gemaakt voor een lach....hij drukte nog een kus op mijn mond en zei.."Ga nou maar...Doeg schatje"...

Hier een nieuwe deeltje.
Zijn jullie TeamIssam of TeamFaudel?
Ik zelf Faudel hoop stiekem dat ze samen komen, maar wie weet.