My Brother's Best Friend

Hoofdstuk 72

In het vliegtuig kreeg ik meerdere rare blikken toe geworpen van meerdere mensen maar ik deed net of ik ze niet zag. Ik deed mijn make-up. Mijn haren waren thuis al gekruld. Ik was net klaar met mijn make-up toen het vliegtuig bijna ging landen.

Bij de gate stonden Kimberley, Megan en Tess al te wachten in hun jurken. Ik deed mijn vest open en wees naar mijn top. "Ik was een keer slim, ik hoef alleen de rok nog even aan te schieten"

Megan begon te lachen. We liepen snel naar de toiletten. In de kleine ruimte schopte ik mijn broek uit en trok ik de rok aan. Ik deed mijn pumps aan en ging een keer met mijn handen door mijn haren.

"Je bent geweldig" Zei Tess. Ik glimlachte. "Kom, voor we te laat zijn" We liepen naar Tess haar auto en scheurde naar mijn oude school. "Rick en de jongens staan buiten te wachten" Zei Kimberley. "Niemand weet verder dat ik kom, toch?" Megan schudde haar hoofd. "Nee, we zeiden dat we met de meiden gingen klaarmaken en dat we samen hun voor school zouden zien." Ik lachte. "Niemand dacht dat we dan echt samen alle meiden bedoelde."

We parkeerde de auto op de parkeerplaats. "Ik zie ze" Zei Megan. Ze wees naar een groepje jongens die met hun rug naar ons toe stonden. Ik glimlachte breed en liep op ze af.

"Hanna?" Vroeg Patrick verbaasd. Ik grijnsde. "Verassing" Hij lachte en gaf me een knuffel. "Jaden is nog thuis, hij wilde niet alleen gaan" Ik trok me terug en keek Patrick aan. "Wat?" Iedereen knikte. Tess keek naar mij. "Pak mijn auto"

Ik knikte en ving haar sleutels op. "Ik ben zo terug" Ik liep snel naar haar auto en stapte in.

Dit had ik kunnen weten. Ik had moeten weten dat dit kon gebeuren. Ik had misschien beter hints moeten laten vallen dat ik kwam. Ik moest zo snel mogelijk naar hem toe. Ik voelde mijn telefoon trillen in mijn tasje dat op schoot lag. Het was druk op de weg dus nam ik maar niet op.

Ik parkeerde recht voor het hotel. "Paul, kan je die plek even vrij houden" Hij knikte. "Ik zorg dat je auto niet wordt weggesleept" Ik rende naar de lift en drukte 24x op het knopje in de hoop dat de lift sneller naar boven zou gaan.

Maar dat is net als honderd keer op het stoplicht drukken, het gaat er niet sneller op groen. Zodra de lift open ging liep ik naar de woonkamer.

"Voor iemand die zo graag naar Prom wilde zie je er nog niet helemaal klaar uit" Jaden keek op van de televisie. "Hanna" Zei hij. "Ik wilde je verrassen maar toen ik op school aan kwam zag ik dat je er niet eens was" Hij zuchtte. "Ik ga niet meer"

"Ik ben voor jou naar hier naartoe gekomen. Ik heb super veel moeite moeten doen. Mijn ouders en school. Ik heb mijn laatste dag school gemist om voor jou hier te zijn. Ik weet niet of ik over ben omdat ik jou belangrijker vind"

Hij schudde zijn hoofd. "Het is niet eerlijk dat je me wijs maakt dat ik maar alleen moet gaan en dan nu van me verwacht dat ik opspring als je aankomt" Daar had hij gelijk in. Ik had iets moeten zetten maar ik wilde hem gewoon verrassen. Ik had niet gedacht dat hij zo moeilijk zou doen. Ik had te makkelijk gedacht.

"Het spijt me" Ik ging op de andere bank zitten. "Ik wilde graag met je naar Prom zodat we nog een gezellige avond hadden" "We krijgen er nog zat"

"Hanna..." Ik keek hem aan. "Zeg dat het niet waar is" Tranen branden in mijn ogen en ik deed mijn best om niet in huilen uit te barsten. "Ik heb er lang over nagedacht"

Ik stond op en schudde mijn hoofd. "Ik ga studeren op Georgetown. Samen met Patrick verhuizen we naar Washington. We hebben al een appartement gehuurd. We moeten nog een hoop doen in het appartement dus we vertrekken maandag al en gaan de zomer in Washington doorbrengen."

"Al dat gedoe met vragen ontwijken over universiteiten, al die tijd wist je al dat je daar heen ging, of niet?" Hij knikte. Ik haalde diep adem. Mijn blik werd wazig.

"Al die tijd wist je al dat je wegging. Je zei dat je al vier maanden met mij naar Prom wilde. Wist je het toen al?" Hij keek me niet aan. "We waren niet eens samen, vier maanden geleden" Hij knikte. "Ik wist niet zeker of ik het kon"

"We hebben nu ook een goede relatie, de afstand is nog steeds veel, maar we kunnen het toch proberen? Geef je zo makkelijk op?" Hij stond nu ook op. "Hanna, ik heb hier echt wel over nagedacht" Ik zuchtte. "Dit was het dan?" Hij haalde zijn schouders op. "Ik denk het. Ik heb een nieuwe start nodig om opnieuw te beginnen. Weg van mijn ouders en drama" "En van mij" Voegde ik er aan toe.

"Hanna, ik hou echt van je, ik heb dit echt niet net pas besloten, ik zit hier al langer over na te denken" Ik raapte mijn tasje van het tafeltje op en knikte. "Ik hoop dat je hier lang over na hebt gedacht, want dit is de laatste keer dat ik weg ga. Als je me nu laat gaan, kom ik niet meer terug. Dan kun je het voortaan gaan vergeten"

Hij zei niks en drukte zijn lippen op elkaar. "Veel plezier in Washington" Ik liep naar de lift. Toen de deuren dicht gingen vielen de tranen over mijn wangen.

Ik stapte in de auto en reed weg. Paul keek me met medeleven aan maar ik negeerde hem. Ik parkeerde de auto van Tess weer op de plek bij school maar bleef even zitten. Ik keek in het kleine spiegeltje en deed mijn haren goed. Ik veegde de zwarte strepen weg en werkte mijn make-up een beetje bij.

Ik haalde diep adem en liep naar het schoolgebouw. Ik leverde mijn ticket in en toverde voor de leraren een neppe lach op mijn gezicht. In de zaal was het druk. Ik liep even rond voor ik Tess zag. Ze stond lachend met Keegan te dansen. Ze zag me staan en haar lach verdween. Ik begon weer te huilen, ik kon er niks aan doen. Tess liet Keegan meteen los en rende naar me toe.

Ik kon niet stoppen met huilen. Ik zag de hele groep naar me kijken. Tess suste zachtjes in mijn oor. "Kom even mee naar de toiletten" Ik ging daar op de grond zitten. Megan en Kimberley waren achter ons aangerend en kwamen binnen. Tess stuurde twee meiden die zich opstonden te maken weg.

"Wat is er gebeurd?" Ik vertelde alles en begon te huilen. "Hanna..." Zei Tess. "Ik heb gezegd dat dit de laatste keer was. Ik kom niet meer terug voor hem" Kimberley schudde haar hoofd. "Moet je zeker niet doen"

"Jaden is misschien nooit zijn player karakter verloren. Hij wil feesten en beesten en dat kan niet als je een vriendin hebt" Zei Megan.

~*~

Ik stond de volgende morgen in het park. Ik kon het niet aan om nog in hetzelfde huis als Jaden te blijven.

Ik deed mijn koptelefoon op en staarde naar de vijver. Een meisje kwam naast me zitten. Mijn telefoon lichtte op en mijn achtergrond was te zien. Ik stond lachend naast Jaden die zijn arm om mijn middel had geslagen en hij lachte naar de camera.

"Is dat je vriend?" Vroeg het meisje. Ik wilde bijna Ja zeggen toen ik mijn hoofd schudde. "No, he's just my brother's best friend"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyyy allemaal

Dit was het einde, het einde van deel 1

Dit is niet het einde van Hanna's verhaal.

Ik wil jullie allemaal honderd duizend maal bedanken voor alle lieve comments en zoveel stemmen.

Zonder jullie was ik nooit zo ver gekomen. Zonder jullie was ik allang gestopt

Ik heb super veel genoten met het schrijven van dit boek.

Ik ben blij dat ik dit heb geschreven.

Eigenlijk ben ik ook best wel trots op mijn boek en dat het zo lang op #1 heeft gestaan. Dat kon niet zonder jullie hulp.

Als dank voor alles zal ik waarschijnlijk vandaag nog Deel 2 publiceren :) laat gerust nog een reactie achter :)

Nogmaals bedankt.

I LOVEE YAA ALL ♥♥♥