My Brother's Best Friend

Hoofdstuk 50

"Wil je me nou vertellen dat ik moet kiezen tussen jou en Dean?" Ik trok mijn wenkbrauwen op. Patrick schoof ongemakkelijk op zijn stoel op en neer. Jaden duwde zijn lippen op elkaar. "Jaden, pas op met wat je nu gaat antwoorden" Zei Patrick. 

Ik keek naar broer. Hij dacht natuurlijk dat ik meteen voor Dean zou kiezen, als ik moest kiezen. Hij mocht Dean niet dus keek Jaden nu heel nauw aan. Ik keek weer terug naar mijn vriend. 

"Hanna, ik wil gewoon dat je me begrijpt" Zei hij voorzichtig. Ik zuchtte. "Ik zeg al de hele tijd dat je mij moet begrijpen. Ik ben namelijk klaar met al dit gedoe. Iedere keer als we ruzie hebben is het over Dean. Iedere keer heb je er weer problemen mee en zeg je dat je er meer over gaat praten met me. Misschien is dat niet zo" 

Ik opende mijn slaapkamer en kleedde me om in onze kleding. Vandaag was namelijk de dag van de danswedstrijd. Mijn terugkeer. Ik pakte mijn telefoon en belde Dean. 

"Hanna... Laat het.." "Niet nu, ik heb je hulp nodig"

~*~

We stapten zijn auto uit. Voor de danszaal stonden ook al een aantal groepen. Ik zwaaide lief en Dean schudde lachend zijn hoofd. "Ik ben hier alleen om te intimideren, of niet?" Ik haalde mijn schouders op. "Hielp de vorige keer ook" 

Hij opende de deur voor me. "Mij maakt het niet uit" De rest van mijn team was al achter. Ik gaf Dean een knuffel. "We moeten over een halfuur al op, zie je straks" Hij knikte. "Succes" Hij drukte een kus op mijn wang. Ik liet hem los en liep naar achteren. 

"Hanna, serieus?" Vroeg Nancy lachend. "Alle kleine dingen kunnen helpen" Iedereen begon te lachen. Ik gooide mijn vestje op de grond. "Ik ben klaar!" We deden nog snel onze haren en make-up hetzelfde en gingen op het podium. 

Het ging geweldig. De gezichten van iedereen toen ze mij bij mijn oude groep was geweldig. Het ging zo goed. Achteraf rende ik in een grote groepsknuffel. 

Achter stond Nancy ons op te wachten. "Ik heb hier geen woorden voor" Zei ze. We gaven haar een knuffel. We gingen terug het publiek in. Ik gaf Dean een knuffel en keek naar de dans die nu aan de beurt was. Dean legde zijn arm om mijn middel. Ik keek even naar zijn hand en toen weer naar het podium. 

Ik dacht na over Jaden en Dean en probeerde mijn gedachtes op een rijtje te zetten. 

Ik haalde mijn telefoon uit mijn vest en zag een gemiste oproep van Jaden. Ik vergrendelde het scherm weer en stak hem terug in het vestje. 

~*~

"Je hebt gewoon gewonnen!" Zei Dean blij. Ik knikte en keek trots naar mijn beker. "We hadden hem verdiend, ik had je achteraf niet eens nodig" Hij schudde zijn hoofd. "Toch vond ik het leuk om je weer een keer te zien dansen" Ik trok een wenkbrauw op. 

"Leuk om te zien? Sinds wanneer praat je zo?" Hij haalde zijn schouders op. "Als dat helpt met je terugwinnen" Hij keek naar de grond. Ik beet nerveus op mijn lip. Wat moest ik nou toch doen?

"Ga je mee naar mijn huis? Damian is er ook" Ik keek even om me heen maar de meiden waren ook allemaal al weggegaan. Ik keek nog even op mijn telefoon. "Hanna, kom op, ik wil je niet pushen" 

Ik zuchtte. "Maar het is voor mij op dit moment moeilijk. Jij wil me terug, maar ik heb een vriend, die het liefst heeft dat ik je niet spreek, maar ik kan je niet loslaten, maar ik hou ook van mijn vriend. Ik kan niet kiezen maar mensen willen wel dat ik kies" 

Hij haalde zijn schouders op. "Je hoeft niet meteen te kiezen, wil je niet gewoon rustig nadenken?" Ik knikte. "Ik ... ik weet het niet" "Kom gewoon mee, geen druk"

Ik haalde diep adem en keek nog eens rond. "Vooruit" Ik stapte in zijn auto en haalde diep adem. "Wil je blijven eten?" Ik knikte. "Als ik er toch ben, en ik heb honger" Hij lachte. "Wanneer heb je geen honger?" Ik begon te lachen. "Dat is een hele goede vraag, ik laat je weten als ik je antwoord heb" 

Hij glimlachte. "Is goed" We stopten voor zijn huis. Ik stapte uit en liep naar binnen. Ik viel neer op de bank en zwaaide naar Damian die op een andere bank zat. "Gezellig, over..." "Daar praten we gewoon niet meer over" Hij knikte. "Dank je" 

Dean kwam de woonkamer binnen. "Pizza?" Ik knikte. "Je weet wel wat ik wil hebben" Hij glimlachte en liep de keuken in. "Heb ik iets gemist vandaag?" Vroeg Damian. Ik haalde mijn schouders op. "Wat zou er moeten zijn gebeurd?" 

"Hij glimlacht als een kleine kitten die verliefd is geworden" Ik haalde mijn wenkbrauwen op. "Een kitten die glimlacht?" Hij begon te lachen. "Misschien een rare vergelijking" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, totaal niet, die hoor ik namelijk iedere dag wel een paar keer" 

Dean kwam de woonkamer weer in en kwam naast me zitten. "Over een kwartiertje zijn ze hier" Ik knikte en keek naar het programma op de televisie. "Hanna, heb je gewonnen?" Ik knikte trots. "Je had mijn hulp niet nodig" Zei Dean. "Dan nog, alle kleine beetjes helpen" Damian begon te lachen. 

"Je hebt ook wel hard getraind" Damian wees naar mijn buik. Ik prikte in mijn sixpack. "Jaloers?" Dean begon te lachen. Damian knikte overdreven. "Ja, was wel even wennen om terug te komen, maar ik surf ook nog in de vakanties, dus dat helpt ook nog" Dean knikte. 

De hele avond zat ik bij Dean. Damian was na het eten vertrokken en Dean en ik hadden nog een film gekeken. 

"Zal ik je zo naar huis brengen?" Ik knikte. "Graag" Ik stond op en hielp mee met opruimen. Ik stapte daarna in de auto van Dean. Onderweg waren we veel aan het lachen. Voor het hotel stopte hij en glimlachte hij naar me. "Dank je voor de gezellige dag" Ik gaf hem een knuffel. 

Hij legde zijn hand op mijn wang en trok me langzaam tegen hem aan. Terwijl onze monden voorzichtig langs elkaar gingen kreeg ik een kleine kriebel in mijn buik. Ik trok me terug en stapte uit. Ik viste mijn telefoon uit mijn zak en belde Tess. 

"SOS. Ik heb je hulp direct nodig, kan je langskomen?" Het was even stil. "Ik ben onderweg" Zei ze toen. Ik rende naar mijn kamer. In de woonkamer zat Jaden met Patrick een film te kijken. Ik sloot de deur achter me en wachtte op mijn bed tot Tess er was. 

Hijgend kwam ze naar binnen gerend. "Wat was er?" 

"Ik heb een probleem..."