My Brother's Best Friend

Hoofdstuk 53

Dinsdag, een dag na alle drama, ik bleef thuis. Ik had mijn True Religion trainingsbroek aan en mijn Kenzo trui. Ik had mijn Uggs aan en leg lang uit op de bank. Op de tafel stond mijn heerlijke warme kop chocomel. Ik keek ondertussen mijn derde film op Netflix. 

Mijn vader kwam de woonkamer binnen en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Moet je niet naar school?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik voel me helemaal niet goed" Hij kwam op de bank zitten naast me. "Je voelt prima" Ik zuchtte. "Buikpijn" Mompelde ik toen maar. 

Hij knikte en ging achterover zitten. "Je moeder is nog in Los Angeles maar hier hadden ze me ook nog nodig." Ik knikte. Hij bleef de rest van de film mee kijken. Halverwege de volgende film zette hij hem op pauze. 

"Is het uit met Jaden?" Vroeg hij toen. Ik keek verbaasd op. "Heb je met Patrick gepraat?" Hij schudde zijn hoofd. "Je bent alleen maar zielige meidenfilms aan het kijken en drinkt chocomel de hele dag en blijft ziek thuis, denk dat deze duidelijk was" 

Ik haalde mijn schouders op. "Het werkte gewoon niet meer" Mijn vader zette de televisie uit en dat was voor mij het teken dat hij serieus wilde praten over mijn problemen. "Vertel" "Waarom?" Vroeg ik voorzichtig. "Omdat je mijn dochter bent, en vroeger deelden we alles, koning en prinsesje tegen de wereld" Ik draaide mijn hoofd weg. 

"We hadden de laatste tijd wel vaker ruzie, hij was het niet altijd eens met mijn keuzes. En toen hebben we beide een paar fouten gemaakt en toen hebben we er gisteren maar een einde aangemaakt" Mijn vader knikte voorzichtig. "Mag ik weten wat voor fouten?"

"Hij heeft gezoend met het meisje waar hij al eerder mee vreemd was gegaan... En ik heb zondag de hele dag doorgebracht met Dean en toen hij me thuis afzette zoende hij me." Mijn vader ging met zijn hand over zijn kin. "Dean?" 

Ik zuchtte. "Pap, laat me, oké. Ik let dit keer duizend keer beter op" Mijn vader knikte. "Ik weet misschien niet alles maar ik weet wel dat je op moet passen" 

Ik keek naar mijn handen en voelde een ongemakkelijke stilte. "Hoe ging zondag het dansen?" Ik keek blij op. "Eerste plek natuurlijk" Mijn vader glimlachte trots. Ik keek lang naar de glimlach. Die lach die me als klein kind en eigenlijk tot niet lang geleden me aanmoedigden om goede dingen te doen. 

"Lieverd, je moeder en ik willen vaker thuis zijn voor Patrick maar vooral voor jou" Ik knikte. "We willen meer op de hoogte zijn van jullie activiteiten en hoe het gaat. We hebben het idee dat je alles weer aan het opkroppen bent. Ik wil niet dat je dadelijk weer stopt met eten... Ik wil mijn kleine meisje niet kwijtraken" 

Ik glimlachte en een traan liep over mijn wang. "We zijn nooit meer samen, de laatste keer dat we met zijn vieren was is veel te lang geleden. Ik voel me zo vaak alleen omdat ik en Patrick ook niet meer zo close zijn. Ik heb thuis soms het idee dat ik niemand heb" 

Mijn vader kwam naast me zitten en trok me in een knuffel. "Ik ben vaker thuis" Beloofde hij. 

~*~

Op donderdag ging ik weer naar school. Iedereen had ondertussen gehoord dat het uit was. Jaden glimlachte klein toen hij voorbij kwam. Ik opende mijn kluisje en haalde mijn boeken tevoorschijn. "Ben je klaar voor de dag?" Vroeg Tess. Ik knikte. 

"Vanmiddag ga ik met Dean praten over alles" Tess knikte. "Snap ik. Ga je hem een kans geven?" Ik haalde mijn schouders op. "Niet meteen vandaag, maar misschien uiteindelijk wel, dat zien we wel. Ik wil eerst even vrijheid en rust hebben" 

"Waar gaan jullie praten?" Ik begon te lachen. "Bij mij thuis, mijn vader wil Dean zien nu hij volgens mij echt is veranderd. Eerst gaan we op mijn kamer alles uitpraten dan gaan we beneden wat thee drinken met mijn vader. Het was mijn vaders idee" Tess trok verbaasd haar wenkbrauwen op. 

"Ik heb ook al twee avonden achter elkaar met mijn vader gegeten. Hij is echt vaker thuis, dat is wel fijn" Tess knikte. "Snap ik, jij bent echt vaak alleen thuis, mijn ouders zijn er altijd" Ik haalde mijn schouders op. "Had ik dat maar, alleen thuis zijn, zo vaak, is ook niet meer leuk" 

De rest van de dag verliep rustig aan. Na de laatste schoolbel ging ik nog even naar mijn kluisje en pakte ik mijn jas. Ik wikkelde mijn sjaal om me heen en liep naar buiten. Het werd echt kouder met de dag. Het was ook bijna december. 

Buiten stond Dean al te wachten in zijn auto. Ik stapte snel in de passagiersstoel. "Ik vries bijna dood, op dat kleine stukje alleen al" Hij lachte. Hij drukte het gaspedaal in en ging naar mijn huis. Onderweg praatten we alleen maar over school. Je voelde wel een beetje spanning in de auto. 

Op kamer kroop ik meteen onder een dekentje. "Ben je boos over zondag?" Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, maar het zorgde er wel voor dat ik helemaal in de war raakte." Hij ging naast me zitten en knikte. "Damian vertelde over maandag" Zei hij voorzichtig. Ik knikte. "Ben je echt verliefd op me" Ik knikte. 

"Het is moeilijk want aan de ene kant wil ik dat we alleen vrienden blijven, aan de andere kant wil ik meer, dan is het ook nog pas net uit met mijn vriend. Ik wil niet dat ik te snel weer  verder ga. Ik wil ook even rust" Hij knikte. 

"Maar waarom weet je niet zeker of je samen wil zijn?" Ik haalde mijn schouders op. "Omdat ik het idee heb dat je weer de oude Dean bent waar ik op verliefd ben geworden, maar ik wil geen herhaling van de vorige keer, dat je opeens weer veranderd" Hij knikte. "Als je me vertrouwt kan ik je laten zien dat ik ben veranderd. We gaan gewoon rustig aan afspreken en als je ondertussen tot een beslissing komt zien we dat dan wel, maar laat me dan eerst zien dat ik gewoon die jongen bent die je leuk vind" 

"Maar dan doen we wel rustig, en de eerste paar weken niet te veel met zijn tweeën weg, want ik wil niet de slet van de school lijken die van jongen naar jongen springt, dat ben ik al een keer geweest" Hij knikte. "Dan blijven we voorlopig gewoon binnen, het is toch koud" Ik begon te lachen. 

"Het komt allemaal goed, al blijven we vrienden, zolang ik maar bij je kan zijn" Ik legde mijn hoofd op zijn schouders. "Dank je dat je zo begripvol bent"