My Brother's Best Friend

Hoofdstuk 66

"Hanna?" Ik keek op van mijn telefoon. "Jaden?" Hij rolde zijn ogen. "Hoelaat vertrekt je vliegtuig morgen?"  Ik haalde mijn schouders op. "Rond 6 morgenvroeg" Hij knikte en plofte op de bank. "Je hebt die zwarte polo aan" Zei ik. Hij keek naar zijn polo en keek me verbaasd aan. 

"Ik was gister foto's aan het kijken van Miami in de zomervakantie. Je had die polo aan je mijn held was" Hij begon te lachen. "Die avond" Ik knikte. "Die avond" 

Hij lachte. "Jij was zo dronken die avond" Ik knikte. "Ik denk niet dat ik ooit nog zo dronken ben geweest" Hij lachte. "Je vond me wel sexy" Zei hij lachend. 

"Jij vond jezelf sexy, en dat liet je me ook weten. Je zei iedere dag wel tien keer dat je knap was" Hij lachte. "Ook alleen omdat jij je ogen niet van me af kon houden." Ik rolde met mijn ogen. "Dat was niet waar!" 

"Hanna, maak dat de kerstman maar wijs" Ik begon te lachen. "Ik haat het om je hart te breken, maar helaas bestaat de kerstman niet. Je jeugd was leugen, ik hoop niet dat ik nu je leven heb verpest" Hij knikte en trok een pruillipje. "Dat heb je wel, en hoe ga je dat nu goedmaken?" 

Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet. Je mag kiezen wat we vanavond eten" Hij knikte. "Deal. Je laatste avondmaal" Ik rolde met mijn ogen. "Ik ga terug naar huis, niet dood." Hij lachte. 

"Dus meneer de superster, wat gaan we eten?" Hij begon harder te lachen. "Meneer de superster?" Ik knikte. "Zo zie jij jezelf, dus ik dacht, ik doe je een plezier om je zo te noemen. Beetje goedmaken omdat ik net je leven heb verpest" Hij schudde lachend zijn hoofd. "Je bent een apart meisje" 

"Dat probeerde ik je die avond ook al te vertellen, ik ben niet zoals alle andere meiden" Hij knikte. "Dat heb ik ondertussen wel opgemerkt" Ik klapte vrolijk in mijn handen. "Applausje voor Jaden" "Niet meneer de Superster?" Ik schudde mijn hoofd. 

"Alleen maar degraderen doe ik bij jou. Van mijn held, naar meneer de superster naar gewoon Jaden" Ik begon hard te lachen. Jaden deed net of hij diep gekwetst was. "Hanna, je kunt net zo goed mijn hart eruit trekken en hem in stukken scheuren en in brand steken. Dat zou minder pijn doen" Ik rolde met mijn ogen. 

"Soms ben je zo'n dramaqueen" Zei ik. "Ik? Zegt mevrouw" Ik knikte. "Inderdaad, dat kwam inderdaad uit mijn mond" Hij zuchtte. "Je stelt me teleur jongen dame" Ik lachte. "Wie degradeert er nu?" Hij zuchtte.

"Maar, wat gaan we eten, ik sterf van honger" Hij lachte. "Jij hebt altijd honger" Ik knikte. "Weet ik, ik hou gewoon van voedsel" Hij rolde zijn ogen. "Voedselmonster" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Ik ga wel iets van voedsel voor je maken" Zei hij snel. 

 "Je begint verstandig te worden" Zei ik.

~*~

Ik nam een hap van mijn spaghetti en knikte. "Je kan wel koken" Hij lachte. "Zie je wel dat ik iets kan" Ik knikte. "Was je maar net zo talentvol als ik, hè?" Zei hij. Ik rolde met mijn ogen. "Nou moet je niet gaan overdrijven. Ik kan nog steeds beter surfen" Hij zuchtte. "Dat was één ding" 

Hij lachte. "Oké, ik ben wel heel slecht in surfen" Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Dat is een understatement" Hij rolde met zijn ogen. "Niet zo gemeen" Ik haalde mijn schouders op. "Sorry, dat is gewoon één van mijn vele talenten" 

Tess kwam binnen gelopen en plofte op de bank. "Genieten van je laatste avondmaal?" "Willen jullie stoppen met dat laatste avondmaal? Ik ga niet dood" Tess begon te lachen. "Oké, sorry. Wil je vanavond nog op stap?" Ik schudde mijn hoofd. "Morgen moet ik om 6 uur op het vliegveld zijn, dus moet ik wel op tijd opstaan. Dus niet op stap voor mij" 

"Hoelaat kom je dan aan, als je de vlucht van 6:00 neemt" Ik dacht even na. "Om 5 voor 12, met tijdverschil dan hè" Ze knikte. "Dat snap ik" "Ik was eigenlijk van plan om een film dadelijk aan te zetten en dan daarna te gaan slapen" Tess knikte. 

"Welke film wil je zien?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet, kijk wel wat we nog niet gezien hebben op Netflix" Tess pakte de afstandsbediening van de salontafel. Na een halfuur zoeken naar een film waren we eindelijk eens met de keuze van de film. Halverwege de film merkte ik dat jaden met zijn gedachtes niet bij de film was. Hij staarde naar de muur naast de televisie. Tess had ook niet veel interesse in de film. Ze was constant op haar telefoon, in een druk gesprek met iemand.

Ik keek de film gewoon af en stond toen op. "Ik ga naar boven" Tess stond op. "Dan ga ik ook naar huis. Ik kom morgen nog wel even naar het vliegveld om afscheid te nemen" Ik gaf Tess een knuffel en liep naar boven toe. 

Ik kwam net mijn kamer terug in toen Jaden opeens in mijn kamer stond. "Ik wil niet dat je gaat" Ik zuchtte. Jaden kwam voor me staan en keek mij recht in mijn ogen aan. "Blijf me aankijken en zeg dat je weg wil" Ik sloot mijn ogen. "Jaden..." Hij herhaalde zijn zin nog een keer. 

"Je weet dat ik dat niet kan" Hij knikte. "Precies, waarom ga je dan?" "Ik kan niet opeens weer in New York gaan wonen, ik heb verantwoordelijkheden en vrienden in LA. Ik heb van alles daar te doen. Ik kan niet zomaar van school wisselen." 

"Alsjeblieft? Vraag het aan je ouders" "Jaden... stop. Dit gaat niet werken" Jaden drukte zijn lippen op die van mij. "Hanna... alsjeblieft. Ik wil je niet nog een keer kwijtraken" Ik leunde met mijn voorhoofd tegen die van hem. "Ik kan niet... ik kan het niet..." Hij zuchtte. 

"Hanna, ik geef zoveel om je, blijf" Ik keek hem in zijn ogen aan. Ik zag honderden emoties door zijn ogen schieten. "Jaden..."