SNAPCHAT || LOUİS TOMLİNSON

52.BÖLÜM

Işıklar kapatıldı ve yerine loş bir ışık aldı.Canlı müzik ve sessizlik vardı.İnsanlar aralarında konuşsalarda müzikten duyulmuyordu.Lottie'leri gördüğümüzde gülümsedim ve tokalaştım.

"Tommy,erkek arkadaşım.O gün görmemiş olabilirsiniz."

Lottie erkek arkadaşını sakin ve sessizce anlattı.

"Memnun oldum."

Diyerek gülümsedim ve elini tuttum.

Tommy kendini tanıtırken Jade'in kulağıma fısıldadığını fark ettim.

"İyi misin?"

Hangi konudan bahsettiğini biliyordum.Kafamı yavaşça salladım.

"Evet,daha iyiyim."

Gülümsedi ve kulağını diğer konuya verdi.Umarım Louis gelmez,eğer gelirse kalkar giderim.

"Bu arada Louis nerede?"

Lottie'de Tommy'i destekleyerek bana güleryüzle baktı ve sorar gözlerle dikkatini bana verdi.
Jade'le Dean'a baktım ve kekeledim.Ne cevap vereceğimi bilmiyordum!

"Ee,ş-şey...Ben bilmiyorum."

Dedim ve kafamı sağa sola salladım.Lottie kaşlarını çattı ve anlamamış bir ifadeyle suratıma bakmaya devam etti.

"Nasıl? Siz sevgili değil miydiniz?"

Tommy'nin sorusuna kafamı eğdim.

"Evet,bir zamanlar öyleydi."

Diye söylendim.Fısıldamışta olabilirdim.

"Evet,yılbaşında ne yapıyorsunuz çocuklar?"

Dean konuyu değiştirmeye çalışıyordu.Ancak Lottie'nin bakışlarından bu konunun kapanmadığını anlamak zor değildi.Onlar tekrar konuya dalarken telefonuma baktım.Louis mesaj yağmuru yağdırmıştı ve cevapsız aramalar havada uçuşuyordu.Bütün hepsini teker teker silip snapchate girdim.Louis hikayesine siyah ekran atmıştı,ve üzerinde "Bu kadar kolay olamaz." yazıyordu.Bunu bana ima ettiğini biliyordum,ancak hiç birşey yapmadım.Uygulamadan çıkıp şarkının bir bölümüne eşlik ettim.Kafamı ritme göre sallarken gözümü etrafta gezdiriyordum.Herkes sevgilisine veya babasına,annesine sarılmış benim gibi şarkıya eşlik ediyorlardı."I'm Coming Home..." Gözüm kapıya gittiğinde gördüğüm manzarayla gözlerim irileşmişti.Zor yutkunuyordum,nefes alış verişim ağırlaşmıştı.Kalbim vücudumu delecek bir şekilde atarken göz kapaklarım ağırlaşıyordu.Hem heyecanlı hemde şaşkındım."İyi misin?" Jade'in soruya cevap veremediğim için baktığım yere baktı.Bu geceyi kalkıp giderek mahvedeceğimi sanıyordu.Arkadaşça toplanıp keyfimiz yerindeyken,bozmamdan korkuyordu.Ancak öyle birşey yapmak aklımın ucundan bile geçmedi.Bana döndüğünde sessizce kulağıma fısıldadı.

"Amy bak ben gerçekten söylemed-"

Kafamı sağa sola sallayıp gözlerimi mavi gözlerine diktim.

"Jade onun yüzünden bana açıklama yapmak zorunda değilsin."

Dedim ve yalandanda olsa gülümsemeye çalıştım.Jade birşey söyleyecekmiş gibi oldu ve el işaretleri yaptı ve sonra bir tepki vermedi.Kafasını tamam şeklinde sallayıp gülümsedi.Tekrar oraya baktığımda buraya geldiğini gördüm.

"Aman tanrım,buraya geliyor."

Diye Jade'e fısıldadım.Elinde gül vardı.Kime vereceğini gerçekten bilmiyordum,ancak neden burada olduğunu biliyordum.