SNAPCHAT || LOUİS TOMLİNSON

10. BÖLÜM

"Neredeydin?" Diye fısıldadım yanaklarımdan süzülen yaşları umursamayarak."Amy ben şey...Gidiyordum ve arkama baktığımda yoktun." Diye cevapladı.Yanıma gelerek elini belime attı ve yürümeye başladık."Gerçekten çok özür dilerim.Böyle olacağını tahmin etmemiştim." Son akan yaşlarımı elimin tersiyle sildim."Şimdi nereye gidiyoruz?" Evet çünkü üzerimdeki şoku hâla atamadım ve bir ev yada kalabalık olan yere gitmek istiyordum.Kurtların ve karanlıkların olmadığı yerlere.
"Bak." Diyerek duraksadı ve bana döndü."Aslında seni ağaç evime götürecektim.Kahretsinki planım buydu." Diyerek mavi gözlerini gözlerime dikti.Ateşten çıkan ışık gözlerini mücevheri anımsatıyordu."Ama öyle olmadı.Bilemiyorum...Ağaç evi beğenmezsin zannediyordum bende bu ormanda olan büyük villama götürecektim.Ve planım hâlada öyle kabul." Bu söyledikleri beni etkilemişti.Gerçekten beni düşünmesi hoşuma gidiyordu.Neden böyle hissediyorum bilmiyorum ama karnımda kelebekler bir yandan bir yana uçuşturuyorlardı."Ve şuan en yakın ağaç ev.Ne yapacağım konusunda hiç bir fikrim yok.Lanet olsun ki bilmiyorum." Diyerek başını önüne eğmişti.Neden böyle yapıyor bende bilmiyordum.Bu haline acıyıp sarıldım."Louis,senle olduğum zaman yerinin önemi yok.Tamam mı? Nereye istersen oraya gidelim." Diye cevapladım.Benden ayrılarak şaşkın gözlerle bana baktı.Gözleri -gerçekten mi?- diyordu.Ama konuşmuyordu.Çünkü onu anladığımı biliyordu.Elini tekrar belime atarak yürümeye başladık.Kurumuş yapraklara bastığım anda gürültülü bir ses oluşuyordu.Her adımda böyle olması sinirimi bozuyordu açıkcası.Yürüdük...Yürüdük.Ve en sonunda karşımıza büyük bir ağaç ev çıktı.Tahmin ettiğim gibi olmasada hayatımda ilk defa bir ağaç evde kalacağım.Tahtadan yapılmış merdivenlerden çıkınca Louis'te arkamdan gelmişti.Kapıyı kapatınca kilitledi.Malum,kurtlar var,belki de katiller.Son kez olarak kapının zincirini asıp demir kilidi taktı.Sonrada minik pencelerelerin perdelerini çekti ve gaz lambasını açtı."İstersen yatağını sereyim.Eve gidemeyiz." Dedi.Gerçekten üzülmüşe benziyordu.Minderlerin üzerine oturdu ve beni izlemeye başladı."Bilemiyorum...Acıktım aslında." Dedim.Louis'in gözleri parladığında ne yaptığını merak ettim ve onu izlemeye başladım."Dolapta hep ıslak hamburger saklarım.Ve yanında da soğuk ayran." Dedi ve elinde 2 poşet ıslak hamburgerle geldi.İkisini elime tutuşturdu ve tekrar gitti.Bu sefer geldiğinde elinde 2 tane kutu ayran vardı.Şaşkınlıkla ona bakarken o normal davranıyordu.Çocuk bu kadar zeki olupta yemek,içecek saklaması dahice. Ben olsam gaz lambasını bile unuturum.Louis yemek saklıyor.İlginç.Elimden bir ıslak hamburgeri alıp kutu ayranı elime verdi."Bu hamburgerleri sevdiğim için dolapta fazlasıyla var.Ve istersen sadece ıslak hamburger değil bira da var.Getirebilirim.İster misin ? Ha?"

Louis'i bir an hizmetçi yerine koydum.Bay hizmetçi Louis.'Louis'cim bugün ben dışarıdayım evi temizler misin?' Haha!Düşüncelerimden Louis sayesinde sıyrıldım."Doydun mu?" Açlıktan elimdeki ayranı ve hamburgeri bitirdiğimi anlamamıştım.Aslında doymadım."1 tane daha yersem ne zararı olacak ki?" Dedim ve ayağa kalktım.Burası gerçekten soğuktu.Dolabı açtığımda Louis'in dediğinden fazla yiyecek,içecek vardı.Çocuğun adaya yalnız düşme korkusumu var acaba? Bilemiyordum.Bir tane daha ıslak hamburger ve ayran aldıktan sonra minderin üzerindeki battaniyenin içine girdim.Louis üşüyor olmalıydı."Başka battaniye yok muydu?" Koskocaman battaniyeye sarılmıştım tabi.Çok soğuktu."Yok." Aptallığımı sorgulamayı bir yana atıp battaniyenin bir ucunu Louis'e sardım.İkimizde battaniyeye sarılmış öylece oturuyorduk."Bugünün böyle geçeceğini tahmin etmemiştim açıkcası." Dedi ve kıkırdadı.Islak hamburgerin poşetini köşeye koyup boş ayran kutusunuda yanına koydum.Doymuştum."Ama macera dolu bir gündü." Dedim.Yorgunluktan sırtımı Louis'e yasladığımı bile fark etmemiştim."Uyuyalım mı? Gerçekten yorucu bir gündü." Dedim.Louis minderlere uzanıp eliyle sol duvar tarafına 2 kere gel anlamında vurdu.Bende battaniyeyi alıp sol tarafına geçtim ve battaniyeye sarıldık.Louis tam arkamda uyuyor olmasına rahatsız olsamda mecburduk.Onunla bu kadar yaklaşacağımız düşüneceğim en son şey bile değildi.Gözlerim kapatıp bugün olan şeyleri düşündüm.Gerçekten korku dolu bir gündü.Louis olmasa şuan kurtlar cesedimi yiyordu herhalde.Louis'e biraz daha yaklaşıp elini tuttum."Teşekkür ederim Tommo." Her nefes alış verişi boynumda vurduğunda gıdıklanıyordum."Ne için?" Dedi ve eliyle avucunda kalan minik ellerimi iyice kavradı."Beni kurtardığın,koruduğun ve en önemlisi bana değer verdiğin için."

Çook geç gelsede affedin.Nasıl olmuş? Ben bu ikisini çok seviyorum yav ajdjdj neyse sizleri seviyorum.Keyifli okumalarDI 😘Byee