SNAPCHAT || LOUİS TOMLİNSON

19. BÖLÜM

Selam! Bölümü @kittyball'a ithaf ediyorum! Keyifli okumalar! -votelayın-

********

LOUİS'DEN DEVAM

6. Sigaramın da ucunu yakıp içime çektim.Sigaraya başlamıştım.Hayattaki en nefret ettiğim şeyi içime çekiyorum şuan.Nasıl oldu bilmiyorum ama sigara bana iyi geliyor,en çokta yalnızken.Telefonumu alıp snapchat'e girdim.Şu aralar fazla ilgilenmiyordum çünkü en son gördüğüm pozisyon beni yıkmıştı.Hayattan vazgeçmeme neden olacak bir olaydı.Benim için.Amy mesaj yağmuru döktürüyordu.

"Louis neredesin?"

"Seni çok merak ediyorum."

"Louis bu bir şakaysa hiç komik değil!"

"Louis! Bana hangi cehennemde olduğunu söyleyecek misin?"

"Siktir! Yeter artık! Seni merak etmeye başlıyorum."

"Senin için endişeleniyorum,kendine birşey yapmış olamazsın değil mi?"

"Ah yapma bana bir mesaj atsan bile ne kadar rahatlayacağımdan haberin bile yok."

"Sana diyorum koca kafalı!"

"Tanrım ölmüş olamazsın değil mi?"

"Üzüldüğümde teknolojiyle ilişkim özürleşiyor,ne yazacağımı bilemedim."

"Kendine zarar verme."

":)"

Gözlerimi istemsizce devirip düştüğü komik hâline güldüm.

"Gerçekten beni önemsiyor musun?Bu kadar merak etmen şaşırttı."

Diyerek gönderdim.Çocuklar ona karşı hissettiğim duyguları söylememiş olduklarını yazdığı yazılar sayesinde anladım.

"Tommo cevap verdin! Ah şimdi bana yerini söyle."

Sanki görecekmiş gibi kafamı hayır anlamında salladım.

"Yoksa kalp kırmanın ne kadar kötü birşey olduğunumu öğrendin?"

Dediğimde istemsizce yazdığımı fark ettim.Gerçekten berbat bir hâldeydim.

"Neyden bahsediyorsun?"

"Kendine iyi bak."

Diyerek gönderdiğimde kalbime bir ağırlık çökmüştü.Kendimi kötü hissediyordum.1 haftadır eve adım atmamıştım ve hâla da gitmeye niyetim yoktu.Çünkü...Çünkü ben severken sevilmedim.Ve bu acı bana öylesine yetiyor ki...Ölsem bundan azdır herhalde.Sigaramı yere atarak ayağımla ezdim ve günlerdir yattığım banktan kalktım.Gidiyordum.Lanet olsun ki eve gidecektim.O insanların arasına girecektim tekrar.Arabama binip evin yolunu tuttum.Aklıma o an geldiği anda gözümden süzülen yaşları aldırmadan yola devam ettim.

AMY'NİN AĞZINDAN

Gözlerimi kırpıştırıp Liam'a baktım."Ben kalp kıran bir insan mıyım Liam?" Dediğimde kafasını hayır anlamında salladı."Ne dediğinin farkında mısın Amy?Kalp kırmakla seni düşünemiyorum." Dediğinde kafamı eğdim.Louis neden bana böyle demişti ki şimdi? Kaç gündür onun için telaşlandım ben! Şimdi bana kötü davranması gerekmezdi! Kapı çaldığında herkes birbirine baktı."Kim olabilir?" Benim aklımdan ilk geçen Louis'ti.
Umarım o dur.Ayağa kalkıp kapıya koştuğumda gözlerimi kapadım ve kapıyı kendime doğru çektim.2 çift mavi gözlerle karşılaşınca Louis'in boynuna atladım.Tanrım,Geri dönmüştü! "Louis! Geldin." Diye bağırdığımda boşuna sevindiğimin farkındaydım,Louis'e o kadar sıcak kanla yaklaşıp sarıldım ancak o kollarını normal bırakmış ne zaman onu rahat bırakacağımı bekliyordu.Kollarımı boynundan çektiğimde gözleri kıpkırmızıydı.Ağlamış mıydı o? Louis beni görmezden gelip tam yukarı çıkıyordu ki kolundan tuttum."Konuşmamız lazım." Sorar gözlerle ona baktığımda yüzünde hiç bir ifade görmedim.Bu ağrıma gitsede pes etmedim ve karmaşık duygularla bakan Louis'e bakmaya devam ettim."Konuşulacak birşey olduğunu zannetmiyorum." Dediğinde çocuklar sesini çıkarmamıştı.Tanrım,Louis neden böyleydi!? Neden herkes böyle davranıyordu? Ben mi kötü insandım? "Neyin var senin böyle?" Deyip Louis'i sarstım.Ancak aynı gözlerle bakmaya devam etti."Neyiniz var sizin böyle? Ne oluyor!" Diye bağırıp çocuklara döndüğümde kimse ağzını açmamıştı.Ya kendimi öldürecektim,ya da sinir krizinden ölecektim! Louis tam çıkacakken tekrar kolunu tuttum ve gitmesine izin vermek istemedim."Lütfen,gitme." Dediğimde kolunu çekip basamakları teker teker çıkmaya başladı.Kötü gözüküyordu,ağlamış ve dağılmış bir şekilde.Kırılmışa benziyordu.Yıkılmış bir insana.

LOUİS'İN AĞZINDAN

Kısa bir duştan sonra Jade'in evinde olan misafir odasına geçmiştim.Hiç kimseyi görmek duymak istemiyordum.O gün kahrolmuştum,sevdiğim kızın başka birisi tarafından öpüldüğünü görünce kahrolmuştum! Düşüncelerimden sıyrılıp kilitlediğim kapı çalınmaya başlandığında sesimi çıkarmadım.Bu Amy'di ve muhtemelen kapının önünde oturmuş anlatıyordu."Ne yaptığımı bilmiyorum ve beni bu yüzden suçlayamazsın." Dediğinde sinirden kıkırdadım.Saat gecenin 4'ü mü neydi.Bu kız bu saatte neyi anlatacaktı? Gözlerimi kapadım ve dediklerini dinlemeye başladım."Ama yine özür dilerim,ne yaptığımı bilmiyorum ama özür dilerim.Oldu mu?" Bir süre sustu ve tekrar konuştu."Beni duyduğunu biliyorum.Ama konuşmak istemediğini de biliyorum." Burnunu çektiğinde ağladığını fark ettim."Ama bana da hak vermelisin." Tekrar susup konuştu."Sevdiklerimi kaybetmemeye çalışıyorum,çünkü onlar benim için değerli insanlar."
Yavaşça kalkıp kapıya ilerledim ve kilidini açtım.Yerde oturmuş ağlayan Amy'e baktım.Kafasını kaldırıp baktığında gözlerinin içindeki acıyı görebiliyordum."Ama ben kırılmadım,parçalandım." Dediğinde kalbim acımıştı.Ne olduğunu bilmiyordum.Yavaşça eğilip ellerinden tutarak ayağa kalkmasını sağladım.Bana sorar gözlerle bakarken onu içeri aldım ve kapıyı kapattım."Seni kaybetmek istemiyorum." Dediğimde gözleri gözlerimdeydi.Birşey söylememişti."Senden uzaklaşmak istemiyorum." Dediğimde gözleri parlamıştı."Ama yapamıyorum,korkuyorum." Dediğimde hiç beklemeden sordu."Neyden korkuyorsun?" Mavi gözlerine baktığımda ağlaması durmuştu."Seni kaybetmekten." Dediğimde kafamı eğdim.Ona söylemeliydim,ona aşık olduğumu itiraf etmeliydim! "Seni kaybetmekten korkuyorum çünkü..." Tekrar sustuğumda devamını getirdi."Çünkü?..." Sustum ve boğuk sesimle o cümleyi söyledim."Seni seviyorum." Dediğimde pişman olmamıştım.Birden tüylerim diken diken olduğunda içimden lanetler okudum.Böyle birşey yapmamalıydım! Herşeyi mahvettim.Lanet olsun! "Çünkü sana aşık oldum Amy." Dediğimde bana sadece bakıyordu.Hiç birşey söyleyemiyordu,çünkü olayın şokunu yaşıyordu.Yaptığım yanlıştı çünkü! Kesinlikle! "Senin saf ve temiz kalbine aşık oldum ben." Dediğimde şaşırdığım cümleyi işittim."Bende." Bu fısıldamayla mavi gözlerimi parlayan gözlerine diktim.Az önce ne demişti o? Hayal görüyordum değil mi? Kesinlikle hayaldi."Ne dedin?" Dediğinde tekrar etti."Bende." Dedi ve tekrar konuştu."Bende aşık oldum Louis.Tanrının sana verdiği o güzel kalbine aşık oldum." Dediğinde içimde kelebekler uçuşmaya başladı.Dünyanın en mutlu insanıyım! Tanrım lütfen bu rüya olmasın! "Hangi kameraya el sallayım?" Dediğimde kıkırdadı ve beni kendine çekip saçlarımı karıştırdı."Şapşal." Diyerek somurttu.Ellerinden kurtularak yüzünü avuçlarımın içine aldım ve mücevherlere taş çıkaracak gözlerine baktım."Seni ne olursa olsun daima seveceğim.Söz." Diyerek yavaşça dudaklarına uzandım.Karşılık vererek uzun ama yavaş bir öpücük bıraktı dudaklarıma.Birbirimizden ayrıldıktan sonra bana sarıldı."Ben özür dilerim." Dediğinde anlamamıştım.Ne için diliyordu?"Seni üzdüğüm için." Dediğinde sırtını sıvazladım.Cevap vermek yerine yatağa uzandım ve Amy'de kollarımın arasına girdi.Saçlarıyla oynayarak hasret kaldığım kokusunu içine çektim."Çok klasik olabilir ama 'Her gün böyle kalabilirim.' " dedim ve kıkırdadım."Bende." Diyerek mızmızlandı.Saçlarıyla oynamam hoşuna gidiyor olmalıydı ki elimi çektiğim an tekrar yapmam için elimi saçlarına getiriyordu."Seni seviyorum." Diyerek dudaklarımı saçlarına bastırarak küçük bir öpücük bıraktım."Bende seni." Dedi ve elimi tuttu.Tanrım,bu bir rüyaysa lütfen beni daha uyandırma.Gerekirse öleyim,ama uyandırma Tanrım.Amy'nin uyuduğunu anlayınca bende yavaşça uykuya teslim oldum.

******

Biraz mutluluk,huzur ve sağlık dimi jakdkd ne iyi oldu ama. Ben bunları çok seviyirım.Yorumlarınız ve votelarınız eksik olmasın! Sizleri seviyorum! Byee! 😘❤️