Als ik haar was

11

Ik keek naar een slapende Faudel....Hij had een korte broek aan, meer niet....Mijn ogen ging van zijn middel naar zijn borst en daarvanuit naar zijn gezicht....Zijn haar zat in de war...Maar toch, het was voor Faudel niet mogelijk er slecht uit te zien..ik ging naast hem liggen en probeerde de vragen die door mijn hoofd gingen te beantwoorden...Hoe zat het nou precies met Issam en Faudel, iets vertelde me dat er meer achter zat...Meer als alleen een gebroken broerderschap.....Er zat hier meer achter.....En ik wilde weten wat....Waarom deed Faudel zo raar en wie was die vrouw waar Issam bij was geweest...Waarom was hij bij haar, was het zijn vriendin, zijn zus....Kwist het niet en ik moest het weten....Met mijn nieuwsgierigheid had ik journalist moeten worden ofzo.....Ik moest lachen om mijn gedachtes.....
Faudel was nu al een week thuis en ik deed mijn best om hem zo veel mogelijk te helpen...Al wilde hij mijn hulp niet eens aannemen.....Het leek wel alsof ik een klein kind had...Nu weet hoe hij zich voelde toen hij zich ontfermde over mij..."Wat lach je nou", geschrokken keek ik naar Faudel die met slaperige ogen naar me keek..."Binnenpretje"....ik zakte onderuit en legde mijn hoofd op zijn borst....ik voelde zijn vingers zacht door mijn haar gaan...Gelukkig was onze irritatie een beetje verdwenen en voelde het weer een beetje aan als vroeger....Alleen als hij iets niet alleen kon doen en ik hem moest helpen werd hij chagrijnig maar dat was te begrijpen...."Mag ik je wat vragen, en dan moet je me wel de waarheid vertellen...", ik ging overeind zitten en keek hem aan..."Vroeger konden we alles tegen elkaar zeggen...Ik wil gewoon even wat duidelijkheid", hij knikte..."Vertel me eens de waarheid over jou en Issam"....hij zuchtte even en draaide zijn gezicht weg...."Ik wil er niet over praten Lena, ik heb er eindelijk een punt achter kunnen zetten en kom jij weer".....Ik trok zijn gezicht naar me toe..."Maar ik wil gewoon weten wat er is, ik zal geen psychologie op je afgooien, ik wil alleen weten wat er is gebeurd", hij zuchtte weer even en keek me aan..."Als dit ooit buiten deze kamer komt, zal ik weten wie het is geweest"....Ik knikte snel.... "Mijn moeder is overleden, dat weet je", ik knikte weer, "Mijn vader heb ik nooit gekend....Wat ik wel weet is wat mijn moeder mij voor haar dood had verteld en dat is het volgende...Mijn moeder is nooit getrouwd geweest...Ze heeft mij nooit voorgelogen en me altijd de waarheid verteld....Ze was een jonge, mooie vrouw...Iedere man in het stadje waar ze woondde was bij haar vader om haar hand komen vragen...Maar ze wilde niet, ze wou niemand...Ze wilde 'liefde' zoals volgens haar, haar vader dat altijd sarcastisch zei...Tot ze een man tegen kwam, mijn vader....ze was gecharmeerd door zijn uiterlijk, z'n praatjes etc....Ze kregen stiekem een relatie...mijn vader was overigens al best oud, in zijn dertiger jaren....In ieder geval, hij gaf haar alles, veel van de mooie dingen enzo...je weet wel....En ze werd verliefd op hem...Ze hadden een jaar een relatie gehad, toen mijn moeder begon te vragen of ze gingen trouwen....Ze wilde graag dat hij bij haar vader om haar hand kwam vragen en hij bleef dat maar uitstellen....Niet zo lang daarna eindigden ze samen in bed...Één nacht was het, nooit meer geweest...En na die ene nacht, kwam ze opeens achter al zijn geheimen...Hij was getrouwd, getrouwd geweest en gescheiden, hij deed alles wat god verboden had...Ze verbrak het contact met hem, al het contact, ze wilde niks meer met hem te maken hebben....Tot ze erachter kwam dat ze zwanger was....Van hem, want er is nooit iemand anders geweest...Ze ging bij hem langs en vertelde hem dat ze zijn kind droeg, maar hij wou niks van haar weten...Hij maakte haar uit voor hoer en weet ik veel wat nog meer...Later kwam ze er trouwens achter dat zijn vrouw ook in verwachting was...Dus ze ging weg...Naar huis kon ze niet, haar ouders zouden het nooit accepteren, die waren zeer religieus....Dus ze rende weg van huis...En kwam terecht bij een man...Hij nam haar in huis...Ik werd geboren en die man stierf....Zij bleef in zijn huis, hij had haar alles nagelaten, omdat hij zelf ook niemand meer had....Op mijn achtste jaar stierf mijn moeder....Ze liet me wat dingetjes na, onder andere een dagboek en een fotoboek....Met daarin foto's van mij als kind en foto's van haar en mijn vader.. Later ben ik met zijn naam en foto opzoek gegaan naar hem en ik heb hem gevonden...Ik weet nog dat ik nerveus was en dat Issam degene was die had opengedaan...Mijn vader, ontkende mijn bestaan, maakte mij uit voor leugenaar enz....Later kwam ik Issam tegen en we hebben wat woorden gehad...Hij bedreigde mij en ik hem....Sindsdien moeten we niks meer van elkaar hebben....Hij gelooft mijn verhaal niet....", hij lachte, "in plaats daarvan kwam hij met het verhaal dat mijn moeder degene was die vreemd is gegaan..."