It Gets Better - ft. Liam Payne

Deel 4

Juul's POV

‘Zo! Dus jij bent Julia, Julia White.’ Het was een moment stil. Ik haatte het als iemand me bij mijn volledige naam noemde. Mijn vrienden en familie noemde me eigenlijk altijd Juul. Gewoon Juul. Ik keek de man met een bijna hopeloze blik aan. Hij kuchte opnieuw en bladerde wat door de documenten. ‘We hebben de documenten en uitslagen bekeken. We worden er niet heel veel wijzer van, we willen nog een keer een bloedtest met jou doen en de uitslag daarvan wordt doorgestuurd naar een laboratorium in een andere stad.  Daar hebben ze beter apparatuur en we kunnen je daarna duidelijkheid geven..’ Ik keek Liam met natte ogen aan. Hij knipoogde naar me op een manier, waar ik weer wat rustiger van werd. Hij ging rechtop zitten en keek naar de dokter. ‘Wilt u op zijn minst vertellen of het positief of negatief is?’ Ik keek naar de kale kop van de dokter en moest er eigenlijk een beetje om lachen. ‘Daarover kan ik jullie echt nog niets vertellen! U kunt in het kamertje hier schuin tegenover direct bloedprikken en dan bellen we u zo snel mogelijk met de uitslag!’ Ik zuchtte en stond langzaam op. Ik gaf de man nog een snelle hand en liep toen naar het aangewezen kamertje. Liam stond op de gang te wachten terwijl ik lek geprikt werd. Kort daarna stapten we weer in de auto. ‘Lieverd, wil je dat ik met je mee naar huis ga?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Hoeft niet, ik heb hoofdpijn en ik ben verschrikkelijk moe. Ik leg het mijn ouders vanavond wel uit.’ Liam knikte en gaf me een kus op mijn neus. ‘Je belt me, als er ook maar iets is, toch? Beloof me het! Ik sta binnen twee minuten voor je deur!’ Ik knikte. ‘Ik weet het Li, maar je hebt toch niets aan me als ik slaap!’ We reden een parkeerplekje op, vlak voor mijn huisdeur. ‘Bedankt Li!’ Ik gaf Liam nog een snelle zoen en stapte toen de auto uit. Ik zwaaide hem na, tot hij de hoek van de straat om was. Eenmaal binnen schonk ik een glas water in, nam een paracetamol en zei mijn moeder dat ik op bed lag. Ze wilde eerst nog weten hoe het ging, dus ik legde haar snel nog alles uit. ‘En nu wil ik slapen. Ik heb verschrikkelijke hoofdpijn!’ Ik strompelde de trap op en liet me op mijn bed vallen. Energie om me om te kleden had ik ook niet, dus kroop ik gewoon met mijn kleren aan onder de dekens.