It Gets Better - ft. Liam Payne

Deel 2

Ik gooide de vieze zakdoek direct weg toen ik langs de prullenbak liep. ‘Had je weer een bloedneus?’ Mijn moeder stond met Rose op haar arm bij het raam. Ik knikte en zei daarna snel. ‘Het was niet heel erg hoor!’ Ik liep naar mijn moeder toe en drukte met mijn wijsvinger op Rose’s neusje. Ze begon zachtjes te lachen en ik gaf haar snel een kusje op haar kleine bolle wangetje. Ros was echt een nakomelingetje. Tussen haar en mij zat bijna zestien jaar! Mijn moeder werd heel vroeg zwanger en dat was ik. Daarna trouwde mijn vader en moeder en wilden ze eigenlijk geen kinderen meer. Bijna zestien jaar later was mijn moeder toch opeens zwanger. Ik ben inmiddels bijna achttien en Rose wordt over twee maand alweer twee. Ik rende de trap op naar boven, naar mijn eigen zolderkamertje. Ik kwam langs het kantoor van mijn vader, zei hem snel gedag en rende door naar mijn eigen kamer. Het was niet heel groot, maar groot genoeg. Er stond een bed, bureau, kledingkast en een laptop. En natuurlijk niet te vergeten mijn keyboard. Rose vond het heerlijk als ik weer eens voor haar speelde. Ik kroop op het stoeltje en raakte de toetsen voorzichtig aan. Het duurde meer dan vier jaar om hem eindelijk te kunnen kopen. Als ik Liam niet was tegengekomen had het nog langer geduurd. Hij gaf me voor mijn verjaardag, precies de som geld dat ik nog nodig had. Ik duwde de toetsen in en er klonken warme mooie geluiden vanuit mijn kamer. Nadat ik een paar liedjes had gespeeld, schreeuwde mijn pa naar boven dat hij degene aan de telefoon niet kon horen, dus stopte ik maar. Ik schrok op van mijn mobiel en keek er direct na. Ik had inmiddels vier gemiste oproepen van Liam. Geschrokken keek ik naar het schermpje. Er zou toch niets gebeurt zijn? Ik drukte op de knop bellen en besloot om hem maar direct terug te bellen.