Aşk Tatilde Güzel

BABA!

"Olamaz!" dedi Serkan küfreder gibi. Tam bu sırada "Baba!" diye bi ses geldi arkamızdan ve aniden hepimiz sesin geldiği yere doğru döndük.

Olamaz! Gördüğüm kişiyle bütün vücudum sanki taş kesildi. Baba mı?

Olaydan 20 dakika önce.....

Serenay'dan

Begüm'ü Yusuf'un olduğu adadaki sandalyeye yerleştirdikten sonra hızla kızların yanına, odaya çıktım.

Kapıyı açtığımda hepsi birden sıçradılar.

"Demet Yusuf seni görmek istiyor." dediğimde Demet'in yüzünde öyle bi mutluluk gördüm ki sanki bu haber için bin yıl beklemiş gibiydi.

"Uyandı mı?" dedi.

"Evet. Uyandı ve seni bekliyor." dedim ve tebessüm ettim. O kadar heyecanlandı ki gözleri parladı ve hemen yerinden fırladı. Kapıya geldiğinde onu durdurdum ve "Ama sakin ol. Dediğiniz gibi aşağıda silahlı adamlar var. Bizimkiler onları devirmeyi başarmış ama dışarıdakiler ne alemde bilmiyoruz. Bu yüzden sessiz ol ve yavaşça aşağıya inelim." dedim.

"Serenay bizde Yusuf'u görmek istiyoruz. Birden fazla ziyaretçi alıyorlar mı?" dedi Almeda. Sanırım Demet onlara herşeyi anlatmış.

"Burası hastanemiki bu soruyu soruyorsun Almeda. Sende bi alemsin ya. Zaten sizi burada yalnız bırakacak değilim. Hadi hep beraber aşağıya iniyoruz." dedim ve hep beraber koridora çıkıp merdivenlerden indik.

Kızlar yavaşça salona girmeden ameliyathanenin koridoruna girerken ben dışarıya bakmak için salona geçtim. Çaktırmadan pencereye kafamı hafiften uzattım. Serkan eline silah almış ve karşısındakine doğrultuyordu ve Serhat'ta adamın adamın üstüne çıkmış, Hilmi, Chris ve Kerem'de tam arkalarına dizilmişlerdi.

Kahretsin! Onlar yüzünden o kişinin kim olduğunu göremiyorum. Önüne geçmişler! Ya bi çekilin! Bende görmek istiyorum!!

"Serenay. Hadi gelmiyor musun?" dedi arkamdan Demet ve öyle bi yerimden sıçradım ki galiba yüreğime iniyordu. Sol kolumun uyuştuğunu ve bi sıcaklık geçtiğini hissettim. Bak bu kalp krizide olabilir.

"Demet ne yaptığını sanıyorsun ya. Az daha ölüyordum." dedim kısık bi sesle. Demet hafiften güldü ve "Dur bende bakayım." diyerek pencereye uzandı.

"Galiba bizimkiler o büyük patronmudur nedir, onu yakalamışlar." dedi Demet.

"Evet." dedim ve tam onların yanına gidecektim ki Demet beni durdurdu.

"Önce bi aşağıya inelim. Sonra beraber buraya geliriz. Tamam mı?" dedi ve her ne kadar merak etsemde "Tamam." dedim ve aşağıya indik.

Demet odaya girer girmez tam karşısında baygın bi şekilde Begüm'ü görünce "Begüm! Serenay ona ne oldu?" dedi ve onun yanına koştu.

"Ufak bi kaza oldu ve bayıldı ama iyi. Merak etme. Ben ona bakarım. Seni bekleyen başkası var." diyerek Yusuf'u gösterdim. Demet Yusuf'u görür görmez yanına koştu ve bende bu sırada Begüm'ün yanına geçtim.

Demet'ten

"Yusuf." diyerek onun yanına gittim. Onu o kadar seviyorum ki bunu anlatacak doğru kelimeleri bir araya getirmek çok zor. Çünkü hiçbiri anlatmaya yetmez.

"Demet iyi misin?" dedi bi anda endişeli bi şekilde ve bu benim gülmeme sebep oldu.

"Aslında bu soruyu benim sana sormam gerekiyordu." dedim ve oda benimle beraber güldü.

"Haklısın ama... Ne biliyim işte. Bu kadar olay olunca açıkçası çok merak ettim." dedi ve gülmeye devam ederken bi anda yüzünü buruşturdu ve inleyerek dikişlerini tuttu.