My Brother's Best Friend

Hoofdstuk 28

"Ik weet het. Ik ben nog steeds niet een brave jongen, fuck, dat zal ik ook nooit worden, dat kan je niet van me verwachten. Ik bedoel alleen dat ik veranderd ben en ik je geen pijn zal doen. Ik wil niet meer dat je van me schrikt als ik je alleen bij je pols vast pak"

Ik keek hem lang aan. De stilte was kalmerend. "Ik denk dat ik naar binnen moet" Hij zuchtte. "Deblokkeer me op zijn minst op je telefoon, dan laat ik je zien dat ik beter voor je ben dan dat ik was" Ik knikte klein en liep weg. Hij liet mijn pols voorzichtig los en ging met zijn vinger nog zacht langs mijn hand. Toen ik bijna bij de club was keek ik nog om en zag ik Dean nog op het bankje zitten waar we net waren.

"Hanna, daar ben je" Keegan kwam net naar buiten gelopen en drukte een kus op mijn wang. Ik knikte. "Ik ging even een frisse neus halen" Keegan knikte en legde zijn hand om mijn middel. Ik keek nog een keer naar Dean en stapte naar binnen met Keegan.

Ik ging op een van de banken in de loungehoek zitten en keek naar de dansvloer. Ik pakte mijn telefoon uit mijn clutch en scrolde door mijn contacten. Bij de D bleef ik stil staan. Dean Ik opende het contact en deblokkeerde het contact.

Ik stopte mijn telefoon terug in mijn clutch en keek naar mijn vrienden die allemaal op de dansvloer stonden. Ik stond op en stuurde een berichtje naar iedereen uit de groep.

Voel me niet goed, ik ga naar huis toe x

Ik liep naar buiten en hield een taxi aan. We reden langs het park, dat nu helemaal verlaten was, inclusief het bankje.

Thuis schopte ik mijn pumps uit en liep ik naar mijn kamer. Ik deed mijn gekrulde haren in een losse knot en riste mijn jurkje open. Ik legde hem in de wasmand en trok een strakke trainingsbroek aan. Ik trok een tanktop aan en ging op mijn bed liggen.

Ik scrolde door de lijst met films op Netflix en koos uiteindelijk voor de film Legally Blonde. Ik had geen zin in te veel drama of te veel nadenken om een film te kunnen volgen. Ik staarde een beetje naar de televisie.

Mijn ringtone ging af alleen mijn telefoon lag aan de andere kant van de kamer, bij mijn clutch die ik op mijn bureau had gegooid. Ik negeerde de telefoon en keek weer naar de film. Weer ging mijn telefoon af. Ik liep naar mijn bureau. De klok trok mijn aandacht. Drie uur. Wie belde me nou om drie uur in de nacht.

Ik pakte mijn telefoon en  zag dat het Dean was, de tweede keer was de voicemailservice. Ik belde de voicemail terug.

Hanna, uhm, ik weet dat ik je dit eigenlijk niet mag vragen, maar je bent de enigste die ik op dit moment kan vertrouwen om me hier uit te halen. Ik zit in de cel op het politiebureau en ik mag pas weg als iemand mijn borg  betaald. Ik snap als je me niet komt  halen maar je bent mijn enigste optie. Ik mag maar één iemand bellen, dus alsjeblieft Hanna, ik smeek je.

Ik zuchtte en keek naar de klok. Ik liep naar de kast en pakte mijn zwarte leren jasje en viste mijn portemonnee uit mijn tas. Ik schoot in mijn witte All Stars en ging naar beneden. Paul keek me verbaasd aan. "Hanna, wat doe je nog op zo laat?" Ik haalde mijn schouders op. "Vrienden uit de problemen trekken" Hij knikte. "Zal ik een taxi roepen voor je?" Ik knikte.

Hij hield een taxi voor me aan en opende de deur.
"Succes"

Ik gaf het politiestation door en leunde achterover in de taxi. Ik staarde naar  buiten en bij het politiestation gaf ik de taxichauffeur zijn geld. Ik keek naar het gebouwen twijfelde even of ik naar binnen moest gaan.

Ik meldde me bij de balie en de vrouw zei dat ik even geduld moest hebben er zou zo iemand komen die me verder zou helpen.

Ik hoorde allerlei mensen vanuit de cellen praten. Het was druk maar dat was wel vaker lijkt me als het een stapavond is.

"Die jongen verdiende zijn pak slaag" "Mijn moeder gaat me vermoorden" "Patrick komt ons halen" "Ik zit in zo veel problemen als mijn vader komt" "Waar blijft hij nou?"

Een agent kwam naar me toe met een formulier. "Deze invullen voor degene die je ophaalt. Hiermee betaal je de borg en kun je zijn spullen ophalen. Je zal hier moeten wachten en samen vertrekken." Ik zuchtte en pakte het formulier aan.

Ik vulde mijn naam in, schreef een cheque uit en ging toen weer naar de balie. Er stond iemand voor me en ook sloot iemand achter me aan.

Het duurde me allemaal veel te lang. "Formulier" de vrouw achter de balie stak nors haar hand uit. Ik gaf het ingevulde formulier met al mijn gegevens en die van Dean aan haar.

"Betalen" Ik scheurde de cheque uit mijn boekje en schoof die naar haar toe. Ze bekeek hem even en knikte. Ze haalde een zakje uit haar bureaula met de spullen van Dean erin.

Ik ging weer zitten en wachtte tot Dean aan kwam lopen. Hij glimlachte klein naar me. Ik stond op en liep naar buiten.

"Hanna, bedankt" Ik schudde mijn hoofd. "Geen probleem" Ik liep de trap af. "Moet ik je thuis afzetten? Mijn auto staat niet zo ver hier vandaan, dat is het minste wat ik voor je kan doen" Ik kon nog geen antwoord geven of iemand anders zei mijn naam. 

"Hanna?" Ik keek om en zag Keegan het politiegebouw uitkomen met Patrick en Jaden. Patrick keek me met grote ogen aan en keek daarna naar Dean. Ik keek van de drie jongens naar Dean. Dean keek woedend naar de drie. "Ken je hen?" Ik knikte langzaam. "Door hun zat ik vast, door die twee" Hij wees naar Jaden en Keegan. "Ze lokten me uit" Ik zuchtte. 

"Het te laat hiervoor. Ik ga naar huis" Ik draaide me om maar Jaden pakte mijn hand. "Wat doe je hier met hem?" Ik keek naar Jaden. "Ik..." "Ze heeft hem uit de cel gehaald" Mompelde Patrick. Ik zuchtte.

Het ging allemaal net goed in mijn leven. Eindelijk geen drama meer. Maar dat duurde niet lang. Twee weken had ik een dramavrij leven. TWEE WEKEN!

Ik zuchtte. "Ik pak een taxi en ga naar bed, misschien moeten jullie dat allemaal ook maar doen" Ik hield een taxi aan en stapte in en zei dat hij zo snel mogelijk naar mijn huis moest gaan. Thuis ging ik snel naar mijn kamer en kroop ik in mijn bed.