ភាគ ៤៩: មកពីអូន

Start from the beginning
                                        

ពួកគេមកញ៊ាំអីជុំគ្នានេះគឺមិនសូវជាមានមនុស្សឡើយណាមួយ ថេយ៉ុង មិនអាចធ្វើអ្វីផ្តេសផ្តាសច្រើនទេព្រោះខ្លាចប៉ះពាល់ដល់មុខមាត់របស់ ជុងហ្គុក ។ អង្គុយជុំគ្នាលេងប្រមាណជាច្រើនម៉ោងដែរ ឥឡូវនេះក៏យប់ល្មមទើបពួកគេបំបែកគ្នាទៅផ្ទះរាងៗ ។

     #វិមាននាយករដ្ឋមន្ត្រី

ឡានខ្មៅទំនើបបរចូលទៅក្នុងវិមាននៅម៉ោង ១១ យប់នេះជាលើកទីមួយហើយដែល ថេយ៉ុង ចូលមកក្នុងផ្ទះយឺតដោយមិនមាន ជុងហ្គុក ទៅតាមជាមួយ ។ នៅក្នុងវិមានក៏ស្ងាត់ឈឹងមានតែភ្លើងបន្ទប់ធំប៉ុណ្ណោះដែលបើក ។

ក្រាក...
«បងមិនទាន់គេងទេ?» ថេយ៉ុង ចោទសំណួរទៅកាន់អ្នកគេងនៅលើពូកពាក់វ៉ែនតាមើលអាយភេត ។
«បងគេងយ៉ាងម៉េចបើប្រពន្ធបើមិនទាន់ចូលផ្ទះផង?» នាយសម្លឹងមើលទៅអ្នកដើរសម្តៅទៅទូរសម្អាងដាក់របស់របបចុះ ដោះក្រវិលចេញមួយៗ ។
«ជាប់មាត់និយាយគ្នាមិនបានមើលម៉ោងឲ្យបងចាំយូរហើយ» ថេយ៉ុង ដោះអាវក្រៅចេញព្រោះខែនេះជាខែធ្លាក់ខ្យល់ ។ កាយតូចច្រឡឹងពេលនេះមានតែអាវសាច់សារ៉ូស្តើងឆ្លុះបញ្ជាំងឲ្យឃើញរាងកាយពេញៗភ្នែក ។
«ទៅដើរលេងទុកបងចោលរាប់ម៉ោងបែបនេះគួរដាក់ទោសអូនរបៀបណាទៅ?» ជុងហ្គុក ចាប់បង្វិលឲ្យមាឌតូចមកទល់មុខសឹមឡើងគេឲ្យទៅអង្គុយនៅលើតុសម្អាង ។ មាឌតូចចាប់ដោះវ៉ែនតាថ្លាចេញពីមុខស្រស់សង្ហារ ដាក់ដៃស្រលូនទៅឱបជុំវិញករបស់នាយ ។
«ដាក់ទោសអូនទៀតហើយហ៎?»
«ចុះអូនសមនឹងគួរឲ្យដាក់ទោសទេ?» ជុងហ្គុក ប្រើចុងច្រមុះស្រួចទៅស្រង់ក្លិនក្រអូបចេញប្រឡោះករបស់មាឌតូច ដៃទំនេរលើកដៃប្រលេសឡេវរបស់អាវស្តើងនោះទេ ។
«បងដឹងថាជេគគីសួរអូនយ៉ាងម៉េចទេ?» ថេយ៉ុង រុញស្មាមាំដើម្បីឲ្យនាយបានសម្លឹងមើលមុខខ្លួន ។
«សួរអូនយ៉ាងម៉េច?» មាត់ក៏សួរប៉ុន្តែភ្នែកសម្លឹងមើលរាងកាយតូចទាក់ទាញឥតព្រិច មាឌតូចពិតជាស្អាតហើតស៉ិចស៉ីឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃហើយបណ្តាលឲ្យដៃមាំចេះតែរំកិលទៅរកត្រគាករីកសាយច្របាច់ម្តងតិចម្តងខ្លាំង ។
«គេសួរអូនថា...នៅលើគ្រែបងសាហាវឬអត់?»
«ហិះៗ អូនឆ្លើយថាយ៉ាងម៉េច?» នាយផ្ទុះសំណើច ថេយ៉ុង ពូកែរកមិត្តភក្តិមែនប៉ុន្តែទោះមាឌតូចមិនប្រាប់ចម្លើយក៏ខ្លួនដឹងដែរ ។
«អូនឆ្លើយថា សាហាវណាស់»

ផ្លាច់...
«ច្រឡើម» នាយលើកដៃវាយត្រគាកងរខ្ទើតមួយដៃមុននឹងឱនទៅលេបត្របាក់បបូរមាត់ស៉ិចស៉ីនោះ ។ ថេយ៉ុង តបតទៅមួយចាស់ក៏ព្រោះតែស្រវឹងស្រើងៗដែរ ដៃស្រលូនវែងចាប់ដោះអាវគេងយប់របស់នាយចេញអស់ ។
«អ្ហាស៎» ថេយ៉ុង ផ្តេកខ្លួនទៅជញ្ជាំងកាលបើនាយឱនទៅត្របាក់បឺតជញ្ជក់ចុងទ្រូងរបស់ខ្លួន ។ អណ្តាតរវើមលិឍក្រលាស់ពេញរាងកាយរបស់មាឌតូចដល់ឲ្យ ថេយ៉ុង ស្រៀវស្រាញ់យកក្រចកទៅចាក់ទម្លុះចូលស្បែករបស់នាយ ។

ជុងហ្គុក ចាប់ទម្លាក់មាឌតូចឲ្យឈរបែរខ្នងហើយចាប់សម្រាតខោរបស់គេអស់សឹមទម្លុះទៅក្នុងរាងកាយតូចកាយឲ្យមាឌតូចខាំមាត់ទប់សម្លេងថ្ងូរស្ទើបែកបន្ទប់ ។

«កុំទប់ថ្ងូរមកអូនសម្លាញ់» នាយទះបំបេសគូទស្អាតមិនដកដៃក៏មិនភ្លេចឱនទៅនែបនិត្យខ្នងម៉ដ្ឋខៃផងដែរ ។
«អ្ហឹស អ្ហាស៎ អាក្រក់មើលណាស់» មាឌតូចខាំប្រឹងគេចមុខចេញមិនហ៊ានសម្លឹងមើលទៅកញ្ចក់ ។
«តែបងគិតថាជាទស្សនីយភាពដ៏ស្រស់ស្អាតណាស់» នាយយកដៃទៅទប់ចង្កេះមុននឹងសម្រុកចូលមួយៗដល់កប់គល់ចូលទៅក្នុងមាឌតូចបានមួយសន្ទុះទៅស្នេហ៍ហូរហៀរចេញមកដាមពេញភ្លៅរបស់ ថេយ៉ុង ។
«អ្ហឹកៗ អូនហត់ណាស់» មាឌតូចពេបមាត់ក្រោយជុងហ្គុកទាញខ្លួនមកផ្អែកនៅតុហើយលើកជើងគេម្ខាងមកដាក់ពីលើស្មា ។
«សឺត នេះជាការដាក់ទោសដែលអូនហ៊ានដើរលេងយប់» នាយថើបកំភួនជើងរបស់ ថេយ៉ុង ក៏មិនភ្លេចយកអណ្តាតទៅលិឍទៅស្នេហ៍ដែលនៅជាប់ទីនោះ ។
«អ្ហាស៎ អ្ហឹក ត្រង់បងទៅចោលអូនបាត់រាប់ម៉ោងអូនមិនដាក់ទោសបង» ថេយ៉ុង ថ្ងូរបណ្តើរតវ៉ាបណ្តើរ ។
«អ្នកណាប្រើឲ្យអូនមិនដាក់ទោសបង?» នាយយកដៃទំនេរទៅច្របាច់ច្របល់ដើមទ្រូងមកសាច់តិចៗ ។
«បងរកស៉ីក្រឡាលើអូន អ្ហាស៎ៗ»
«បន្ទោសបងមិនបានទេ អ្ហឹស ស្រួលណាស់» នាយស្រែកថ្ងូរក៏ព្រោះតែចង់បញ្ចេះចិត្តមាឌតូចឲ្យខឹងខ្លួនហ្នឹងឯង ។
______________
Comment ម្នាក់មួយផងណា
សង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នានឹងចូលចិត្ត

រឿង: ចិត្តវិបល្លាស 🚩 (Ended) Where stories live. Discover now