ក្មួយសម្អប់ របស់ផាកស៊ុងហ៊ុន[The End]

Part 14 អាណាងាប់?

ព្រឹកថ្មី...
ជេគត្រូវបានចេញពីមន្ទីពេទ្យ នីគីបានឪ្យជេគចាំគេនៅលើបង់មុខម៉ាត គេក៏ចូលទៅទិញរបស់ញ៉ាំបន្ដិច។
« ពូ....»ជេគហៅពូដែលដើរមករកគេ
« មកនេះ....»នាយទាញកន្រ្ដាក់ដៃក្មួយមួយទំហឹង
« លែងខ្ញុំ...»ជេគប្រឹងរើយ៉ាងខ្លាំង ខ្លួនញ័រ
« លោកជាអ្នកណាមិចបានមកចាប់ដៃជេគ»នីគីដើរចេញមកនឹងស្ដីឪ្យស៊ុងហ៊ុន
« នីគីជួយខ្ញុំផង!!»ជេគយំចេញមក ប្រឹងរើនីគីសម្លឹងមុខស៊ុងហ៊ុនក្នុងចិត្តគិតថាមុខនាយកាចគ្រាន់បើ
« លែងជេគទៅ ប្រយ័ត្នយើងប្ដឹងប៉ូលិស»នីគីស្រែកឪ្យស៊ុងហ៊ុនដែរសម្លឹងមុខគេថ្កល់
« ន៎ែអាសក់ឆេះ ឯងមិនស្គាល់ចៅហ្វាយយើងជាអ្នកណាទេ?»ជីមមីរុញនីគីបន្ដិច
« យើងមិនស្គាល់ ឆាប់លែងជេគភ្លាម»នីគី
« យ៉ាងមិចឯងចង់ធ្វើស្អីចៅហ្វាយយើងអាសក់ឆេះ»ដូយ៉ុនក៏មិនណយដែរ
« លែងទៅពូ...ឈឺ»ជេគយំរើចេញពីពូ
« យើងប្ដឹងប៉ូលិសសិន»
« ត្រឹមប៉ូលិសកំប៉ិកកំប៉ុកគិតថាចៅហ្វាយយើងខ្លាច ឪប៉ូលិសក៏ចៅហ្វាយយើងបាញ់ចោលដែរ»
« ចេញឲ្យឆ្ងាយ បើមិនចង់ងាប់ទាំងវ័យក្មេង»ស៊ុងហ៊ុននិយាយចប់នឹងអូសដៃជេគទៅឡានបាត់
« នីគី...ជួយផងហ៊ឹកៗ»ជេគស្រែកយំខ្លាំងៗ នីគីជួយអ្វីមិនបានព្រោះជីមមីដូយ៉ុនបាំងផ្លូវគេ
« កុំចេះដឹងរឿងប្ដីប្រពន្ធគេ»ដូយ៉ុននិយាយចប់ក៏ចាកចេញបាត់ នីគីបានត្រឹមតែឆ្ងល់ ប្ដីប្រពន្ធស្អី? មិនយល់
« អាណាងាប់? យើងងាប់ចាំយំ»មកដល់ឡានឃើញជេគគិតតែពីយំស៊ុងហ៊ុនក៏ស្រែកស្ដីឪ្យ យំៗធ្វើដូចអាណាងាប់ចឹង
« ហ៊ឹក...ចេញទៅ»ជេគរុញកាយមាំជេគមិនឪ្យប៉ះគេ
« ឈប់យំទៅ យើងថ្លង់ »
« បើថ្លង់បិទត្រចៀកទៅ»ជេគតបវិញនឹងសម្លក់មុខពូ
« .... »ពូមិនតប ជេគក៏ចង់រើចេញពីភ្លៅពូតែ ពូអោបជាប់មិនលែង
« អាសក់ឆេះនោះជាអ្នកណា?»ពូចង់ដឹង ទើបតែហ៊ានសួរ
« មិត្ត»
« ឈប់រាប់អានវា សក់វាឆេះមើលទៅទំនងជាមនុស្សមិនល្អ»នាយទាញបារីមកជក់ប្រាប់ក្មួយ បង្ហុយផ្សែងបារីពេញមុខក្មួយ
« ទល់តែជក់បារី ជក់ថ្នាំដូចពូបានជាមនុស្សល្អមែនទេ»នីគីមិនទាំងដែរប៉ះបារីនេះថាគេមិនល្អទៀត ចុះពូជក់បារីផងថ្នាំផងមិនគិតថាខ្លួនឯងមិនល្អទេ
« យើងប្រាប់ក៏ស្ដាប់ទៅ»នាយតំឡើងសំឡេង 
« លែងទៅ...»ជេគខឹង ខឹងថ្ងៃមុនមិនទាន់បាត់ ចង់រត់គេចណាស់តែពូចាប់បានទាន់ កុំអីជេគស្មើនេះកំពុងតែឡើងយន្ដហោះបាត់ហើយ
« នៅឲ្យស្ងៀមទៅ...ចាប់អុកលើឡានឡូវហើយ»នាយនិយាយមិនចេះខ្មាស់ ជេគសម្លក់ចង់លាន់គ្រាប់ភ្នែកពូអង្គុយធ្វើមិនដឹង

+វិមានផាក
ឡានទំនើបជាន់ហ្វ្រាំងលាន់សំឡេងយ៉ាងខ្លាំង ស៊ុងហ៊ុនទាញដៃជេគចេញមក។
« ជេគ...»
« នេះកូនមិនអីទេមែនទេ?»ជុងវ៉ុនអោបកូនប្រុសខ្លាចថាមានគ្រោះថ្នាក់
« មិនអីទេ »
« កូនទៅណា? ហេតុអ្វីមកជាមួយប្អូនថ្លៃ»
« គឺ...ខ្ញុំមកសេអ៊ូលជាមួយនីគី...អឺ..ទើបជួបពូ»ជេគស្លេកមុខ
« ដឹងថាលោកតាលោកប៉ាបារម្ភទេ ហ៊ីស៊ឹងនៅជេជូភ័យមិនស្ទើទេ»ជុងវ៉ុនអូសដៃជេគមកអង្គុយលើសាឡុងនឹងស្ដីឪ្យ
« សុំទោស ដោយសារតែប្រញ៉ាប់ពេក»ជេគអោនមុខចុះ គ្រប់គ្នាបារម្ភពីគេដល់ថ្នាក់នេះ
« មិនអីទេ...»
« លោកប៉ានឹងលោកតាទៅណាហើយ»
« ទៅយកជុងអ៉ីនទៅសាលា ឡើងទៅរៀបចំខ្លួនមកនឹងបានញ៉ាំបាយ»
« បាទ»

យប់ក៏បានមកដល់ មេឃចុះត្រជាក់ខ្លាំងខុសធម្មតា ក្រោយពីនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយហ៊ីស៊ឹងរួចជេគក៏ឡើងមកបន្ទប់វិញ។
« លោកពូ...»
« .....»
« ពូចូលមកមានការអីមែនទេ?»ជេគស្លេកមុខម្ដងទៀតពេលពូដើរមកជិត
« មាន»
« មានរឿងអ្វីមែនទេ?»
« អា៎....»សុខៗស៊ុងហ៊ុនក៏ច្របាច់កជេគភ្លាមៗ
« ពូ...ហ្អឹក...»ជេគប្រឹងរើណាស់តែមិនបានផល
« ពូ....លែង..ទៅ»ជេគប្រឹងបះដៃនាយចេញតែនាយកាន់តែលើករាងកាយគេខ្ពស់ផុតដី
« យកកូននោះចេញ!!»ស៊ុងហ៊ុននិយាយដោយទឹកមុខកំណាចសំឡេងគំហកឪ្យជេគខ្លាំងៗ
« ពូ..ហ្អឹក..ពូដឹង!!»ជេគញ័រមាត់ទឹកភ្នែកហូរដូចបាក់ទំនប់
« យើងប្រាប់ឪ្យយកចេញ»នាយបន្ថែមកម្លាំងច្របាច់កជេគកាន់តែខ្លាំង
« អត់..ទេ អ្ហឺក..ខ្ញុំមិនយកចេញ»គេមិនព្រម យ៉ាងណាកូនក្នុងផ្ទៃក៏ជាកូនរបស់គេ គេស្រឡាញ់កូន គេមិនព្រមដាច់ខាត
« បាន...មិនព្រម ចាំយើងជាអ្នកយកចេញដោយផ្ទាល់ដៃ»ស៊ុងហ៊ុនក្រវែងកាយតូចបុកនឹងជញ្ជាំងដើរទៅយកកាំបិតចិតផ្លែឈើដើរសម្ដៅមកកាន់ក្មួយ
« ពូ...សុំអង្វរ កុំអី»ជេគទន់ខ្លួនលើកដៃអង្វរពូទាំងទឹកភ្នែករហូមកមិនឈប់
« យើងមិនចង់ឪ្យកូនរបស់យើងកើតក្នុងពោះឯងឡើយ»នាយយកខ្សែមកចងដៃក្មួយជាប់ទៅលើ ជើងគៀបជើងជេគជាប់ យកកាំបិតមកអូសវាសលើពោះរាបស្មើ
« អត់ទេពូ...ពូខ្ញុំសុំអង្វរ»ជេគយំសស្រាក់ ខ្លាចនឹងភាពកំណាចរបស់ពូ ខ្លាចថាពូនឹងធ្វើវាមែន
« យើងស្អប់ឯង យើងចង់សម្លាប់ឯង»នាយច្របាច់កជេគមួយទំហឹង ជេគប្រឹងរើខ្លាំងៗតាមតែកម្លាំងដែរមាន តែគេមិនបានឈ្នះកម្លាំងពូឡើយ
« ងាប់ទៅ...»

សូមរងចាំភាគបន្ដ....
ស៊ុងហ៊ុនឃោឃៅខ្លាំង🙃 ផុសឪ្យហើយខ្លាចថាយប់អត់មានសេវាផុស❤️