ក្មួយសម្អប់ របស់ផាកស៊ុងហ៊ុន[The End]

Part 15 មានអីខុស??

« ពូ....»ជេគស្រែកមួយទំហឹង បែកញើសសស្រាក់ភ្នែកសម្លឹងមើលជុំវិញក៏ឃើញថាមេឃភ្លឺទៅហើយ មុននេះគេសុបិន្ដទេហេ៎សបេះដូងលោតចង់ជ្រុះពី
ទងទៅហើយ អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចក៏កើតមានឡើងមកម្ដងទៀត គេខ្លាចថាគ្រប់យ៉ាងដូចក្នុងសុបិន្ដ។
ក្រាក...
« ជេគកើតអីហេ៎ស ឮសំឡេងស្រែកដល់ក្រោម»ជុងវ៉ុនដើរចូលមកជាមួយទឹកមុខបារម្ភ
« គឺ..គ្មានអីទេ កូនគ្រាន់តែសុបិន្ដអាក្រក់»ជេគញញឹមបន្ដិច ជុងវ៉ុនក៏មកអង្គុយជិតកូន
« កូនមិនស្រួលត្រង់ណាប្រាប់អាប់ប៉ាណា»ជុងវ៉ុនអង្អឺលក្បាលកូនតិចៗ
« បាទ»
« ប៉ាទៅក្រោមសិនហើយ »បន្ទាប់ពីជុងវ៉ុនទៅបាត់ជេគក៏រត់ចូលបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿន
« អ៊ួក.....»ជេគចាប់ផ្ដើមក្អួតម្ដងទៀត
« អ៊ួក...អ៊ួក»បន្ទាប់ពីក្អួតរួចជេគក៏ងូតទឹកស្លៀកពាក់មកខាងក្រោម
« លោកតា»
« ក្រោកហើយមែនទេ?»
« បាទ »
« មុខចៅស្លេកៗម្លេះ ឈឺហេ៎ស?»
« អត់ទេ ប្រហែលចៅមិនបានលាបក្រេមហើយ»
« ឈឺអីប្រាប់តាដឹងនៅ»ជេគងក់ក្បាលតិចៗ

1 សប្ដាហ៍កន្លងទៅ
ជេគទន្ទឹមរងចាំពូតែឃើញ មិនដឹងពូទៅណា បាត់ឈឹងខលមិនចូល ជេគខូចចិត្តណាស់ដែលពូទុលចោល តែក៏រៀងធូរចិត្តដែរពូមិនបានដឹងរឿងរបស់គេ។
++++
ស៊ុងហ៊ុនកាន់ទូរស័ព្ទសម្លឹងមើលរូបថតដែរផ្ញើដោយជែលហ្សា ជារូបជេគនឹងនីគីអោបគ្នាទៅចំណតឡានអារម្មណ៍ខឹងសម្បារក៏កើតមានឡើង នាយគប់ទូរស័ព្ទបែកខ្ទិច។
« ចៅហ្វាយអញ្ជើញទៅណា»
« ទៅវិមាន»
« ចៅហ្វាយ!!»
« ស្អី!!»
« ខុសទ្វាហើយ!!»
រវល់តែខឹង ភ្លេចមើលថាដើរខុសទ្វា ញ័រសាច់

ង៉ឺត...
ឡានឈប់ពីមុខវិមាន ស៊ុងហ៊ុនដើរចូលវិមានដែរស្ងាត់ខុសធម្មតា មិនមានមនុស្សជុងវ៉ុនក៏មិនឃើញលោកផាកក៏មិនឃើញ នាយមិនខ្វល់ក៏សំដៅទៅបន្ទប់ជេគ។
ដៃមាំបើកទ្វាចូលក៏ឃើញជេគកំពុងតែគេងលក់ កែវភ្នែកក្រហមច្រាលសម្លឹងមើលដោយកំហឹង មុននឹងទៅទ្រោបលើជេគបឺកមាត់ជេគខ្លាំងៗ។
« អឹម..ពូ»ជេគបើកភ្នែកឡើងឃើញពូ ក៏ភ្ញាក់ព្រឺត
« អា៎...»ជេគស្រែកដោយការឈឺចាប់ ពេលនាយយកភាពប្រសមកទម្លុះភាពទន់ជ្រាយមួយទំហឹង
« សឺត...»នាយងើយក្បាលឡើងដោយភាពសុខស្រួល សម្រុកខ្លាំងៗតាមអារម្មណ៍ខឹង ជេគយំសសឹកខ្លាចថាប៉ះពាល់កូន
« ពូថ្នម..ថ្នមបានទេ?»ជេគហើបមាត់ តែពូមិនស្ដាប់អុកកាន់តែខ្លាំង
« អ្ហឺស....ពូ...»ដៃស្រឡូនខ្ញាំខ្នងមាំឡើងមានឈាមរឹមៗ ជេគបិទភ្នែកថ្ងូរទាំងឈឺចាប់
« ហ្អឹក...»រាងកាយជេគត្រូវពូអូសមកបន្ទប់ទឹក បើកទឹកផ្កាឈូកស្រោចលើខ្លួនជេគ សំឡេងសាច់ប៉ះសាច់បន្លឺឡើងពេញបន្ទប់ទឹក
ផ្លាប់ៗ~~~
« ពូឈឺ»ជេគយំចេញមកម្ដងទៀតពេឡនាយក្រាស់ចសប់ដុសខ្លួនគេខ្លាំងៗ
« អ្ហឹស..យើងជម្រះខ្លួនឪ្យឯង កុំឪ្យជាប់ក្លិនអាក្មេងសក់ឆេះនោះ»នាយប្រើសម្ដីគ្រាតគ្រួត ប្រើម្រាមដៃត្រដុសខ្លាំងៗស្បែកសរក៏ក្រហម
« ពូ....ឈប់ទៅ»ជេគយំយ៉ែកឈឺ តែពូមិនខ្វល់ខ្វាយ ពូគិតតែពីធ្វើតាមតណ្ហា
« យើងចង់បានកូន!!»នាយខ្សឹបក្បែរត្រចៀកជេគតិចៗនឹងខាំត្រចៀកគេ ដៃអង្អែលសព្វសាច់
« ពូ....គឺ...អឹប..»អណ្ដាតគាំងនិយាយមិនចេញ ពូចាប់បឺតច្បួតបបូរមាត់ទន់ៗ ខាំក្រញិច យ៉ាងទន់ភ្លន់
« សឺត...អ្ហា៎»នាយបញ្ជូលគ្រប់យ៉ាងឪ្យជេគ នឹងត្រកងកាយតូចមកលើគ្រែវិញ
« ពូតូច»
« ធំហើយ វែងទៀត មិចបានថាតូច?»នាយនិយាយឡើងធ្វើឪ្យជេគអៀនជាខ្លាំង
« ពូនិយាយអីអត់អនាម័យចឹង?»
« មានអីខុស? បើយើងនិយាយការពិត»នាយថើបថ្ពាល់ក្មួយមួយខ្សឺត
« ពូអម្បាញ់មិញខឹងខ្ញុំរឿងអី?»
« ឯងអោបគ្នាជាមួយអាសក់ឆេះនោះ!!»នាយងាកមុខចេញតែម្ដង
« អោបលាតើ!! ព្រោះនីគីត្រូវឡើងទៅស្វីស»ជេគក្រសោបមុខពូឪ្យសម្លឹងមុខគេចំ
« តែឯងក៏មិនត្រូវអោបវា!! យើងធ្លាប់និយាយហើយមិនចឹង»នាយមិនពេញចិត្ត កាលដែរគេអោបគ្នាជាមួយអ្នកផ្សេង
« មិនឪ្យមានលើកក្រោយទេ»
« ពូបាត់ទៅណាមួយអាទិត្យនេះ?»
« ជក់ថ្នាំ»ផាច់
« នេះពូជក់ថ្នាំហេ៎ស?»នាយតូចទះទ្រូងពូបន្ដិច ខឹងនឹងចម្លើយ
« យើងនិយាយមែន!!»មិនកុហកឯណាបើជក់មែននឹង
« ចឹងបានបែក!!»
« បែកឯណា? នៅល្អសោះមិនជឿស្ទាបមើល»នាយចាប់ដៃតូចឪ្យមកប៉ះនឹងស៊ុងហ៊ុនតូច (គគ្រិចសាហាវ)
« ពូ...»ជេគដកដៃចេញ ហាក់ខឹងផង អៀនផង លេងអីតាណើបៗចឹង
« គេងទៅ »នាយអោបកាយតូចអឹបនឹងទ្រូង ជេគក៏សង្ងំគេងតាមពូ

សូមរងចាំភាគបន្ដ...
គេត្រូវគ្នាហើយ🙃