Euphrosyne

Chapter 12 (Marry me.)

                        Syne's Pov

Tiningala ko ang napakagandang buwan habang nakaupo sa dalampasigan.
Napakagandang masdan nito. Napaka kalmado. Ninamnam ko ang bakasyong ito sapagkat alam kong pagbalik ko ay ang pagbalik ng katotohanang nasa misyon ako, nakokonsensya ako kay Chantal kasi nagawa kong magbakasyon at iwan syang magisa kumilos sa loob ng limang araw. Hindi patas sa kanya.

"Love as the Moon loves; It does not steal the night, It only unveils the beauty of the dark." Nakangiting saad ni Sav at tumingala rin upang tignan ang napakagandang buwan.

Nandito kami ngayon sa pinaka isla ng Natago Beach, nagpasya din kaming magcamping dito para maging masaya ang huling gabi ng aming bakasyon.

Hinawakan sya sa bewang at marahang inilapit sa akin.

"Thankyou Sav! You don't know how happy I am with you, I've never been this happy in my life." Madamdaming saad ko.

Tumingin naman sya sa aking mga mata, madilim man ang gabi ay kitang kita ko ang makikinang at magaganda nyang mata sa konting liwanag na nagmumula sa buwan.

"I never thought that I would be this happy, I never thought na makikilala kita nung nakilala at nakita kita hindi ko rin naisip na posibleng mangyari ang mga bagay na ito" Dagdag ko.

She cupped my face and kissed my nose and then she smiled.

"You came unexpectedly, alam mo ba unang kita ko palang sayo sa stage kakaiba na ang naging epekto mo sa akin? you made ny heart beats too fast..
You made my eyes stuck on yours, kahit pa nung mga oras na yon ay wala akong mabasa at makitang emosyon sa mga mata mo, pakiramdam ko palagi akong nawawala kapag tinititigan ko yang mga mata mo, at hanggang ngayon mata mo parin ang pinakamasarap masdan sa mga mata ko" Madamdaming pahayag nito, pinahid nya ang mga mumunting luha na tumulo sa kanyang mga mata bago nakangiting hinalikan ako. Ginamit ko ang pagkakataong yun upang kunin sa bulsa ko ang binili kong Seashells Ring, kulay puti yun at may maliit na kulang pulang bato sa gitna, sabi ng ale kanina lahat daw ng bumibili non ay nagkakatuluyan, kahit alam kong marketing strategy lang yon ay pinatulan ko parin, ganon ko yata kamahal si Sav kahit utuin ako ay papatulan ko.

"Baby..." tawag ko sa atensyon nya, natuptop naman nya ang kanyang bibig at napatingin sa hawak kong singsing.

"I may not be able to give you a long time to know who am I, but I am sure to you.
Thank you for bringing me so much joy and love. Thank you for being my escape and peace. I want you to know that no matter what happened.. No matter what the world will bring to us I promise you that I will stay by your side, until my last breath. I will marry you tonight, infront of the moon and the sea, infront of God.
I may not give you the proper wedding today, but someday when the time is right I will marry over and over again in every place you want us to be marry any time and anywhere.. You are my dream, my greatesr masterpiece.. I love you Savannah Kristen G. Santini.. "
sinadya kong banggitin ang totoo kong huling pangalan, at marahil sa matinding emosyon ay hindi nya napansin yon.
Agad kong sinuot ang singsing sa kanyang mga kamay, at inabot sa kanya ang isa pang singsing pinahid nito ang kanyang mga luha bago ito magsimulang magsalita.

"Baby, I was lost in your eyes. I was lost in your kisses but I found myself in your arms. You are the safest place I've ever been, and I couldn't ask for more. I want you to know like what I promise that of loving you means I will stay with the most cruel person in the world then, I whole heartedly will. I love you most Railey Keith, my baby, my wife." Umiiyak na pahayag nito at sinuot sa akin ang singsing.

Niyakap ko sya at hinalikan. Hindi man totoong kasal ito ay sobrang sarap sa pakiramdam, papaano pa kaya kung ikasal talaga kami? ..

Mapayapa ang gabing iyon, masaya kaming nagkwentuhan, uminom, at naligo sa dagat. Pakiramdam ko noon ko lang naranasan na magkaroon ng kasama, ng kakampi.