De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 27; Spelletjes

Het ratelende geluid van gekleurde bokjes die op hun plaats gedraaid werden, dreef vanuit de woonkamer de keuken in. De zachte, warme tonen van Nina Simone op de achtergrond in combinatie met de kaarsen maakte de sfeer huiselijk en geborgen.

Floris kwam de keuken uit met een houten plank gevuld met borrelhapjes en zette het voorzichtig op de koffietafel. Enthousiast stak Eva een stukje komkommer in zijn mond, 'lekker'. Ze gooide de half opgeloste rubikskubus met een boogje op de bank.

Floris kriebelde liefkozend over haar hoofd en schoof naast haar op de bank. Hij voelde hoe Eva zich naar zijn lichaam vormde en precies in het holletje tussen zijn borst en arm paste. Haar wijsvinger maakte tekeningetjes op zijn borst en hij speelde met het randje van haar T-shirt.

Eva realiseerde zich dat ze zich totaal ontspannen mee liet voeren in de relaxte sfeer. Als ze niet voorzichtig was, zou ze het stiekeme spelletje verliezen dat zij en Floris sinds haar aankomst speelden.

Waar Floris' hand steeds een beetje verder omhoogschoof over haar dij, elke keer als hij vooroverboog om zijn drankje van tafel te pakken, ook al hoefde zijn hand daarvoor helemaal niet verplaatst te worden.

Het was hetzelfde spelletje waarbij Eva haar vingers op de maat van de muziek op Floris' borst liet tikken en steeds iets verder richting zijn onderbuik liet glijden. En het was precies het spelletje waarbij ze bij elke slok van hun drankje over de rand van hun glas naar de ander staarden, als een stille uitdaging.

Ze konden de elektrische energie in de lucht bijna horen knetteren en Eva's hart klonk als een kudde galopperende paarden.

Floris stak zijn pink uit om een klodder rode bietenmousse van Eva's onderlip te vegen. Eva zag dat hij moeite moest doen om zijn trillende hand in bedwang te houden.

Ze sloot haar ogen en voelde zijn vinger heel zachtjes over haar lippen glijden. Verder omhoog over haar oorschelp en via haar wenkbrauwen over haar neus. Ze voelde een zacht kneepje in het puntje van haar neus en toen hete adem in haar oor. 'Toet'.

Ze schoot in de lach en keek door haar wimpers naar Floris, wiens gezicht heel dichtbij dat van haar hing. Haar nagels boorden zich in de stof van de bank en haar linkerbeen wiebelde onophoudelijk, ze vocht tegen het vurige verlangen dat in haar borstkas brandde.

Floris ogen vlogen vlug naar haar verkrampte hand en weer terug naar haar ogen. Eva's wenkbrauw schoot uitdagend de lucht in.

De blik in Floris' ogen was er eentje die ze nog niet vaak had gezien. Zijn pupillen waren enorm en weerspiegelden de vlammenzee onder haar huid. De lichte frons in zijn wenkbrauwen, zijn gejaagde ademhaling en de schittering in zijn ogen, huidhonger.

Eva's handen vonden hun weg naar zijn hals en haar. En toen, verloor ze haar zelfbeheersing en drukte haar lippen ruw op die van hem, in een verschroeiende langverwachte kus. In een oogwenk zat ze bovenop Floris, één been aan weerszijden.

Haar lichaam schokte toen ze zijn vingertoppen over het kuiltje van haar ruggengraat voelde glijden. Haar handen begroeven zich in zijn haren, aangemoedigd trok Floris haar wat dichter tegen zich aan. Eva rukte ongeduldig aan de zoom van zijn T-shirt.

'Uit', hijgde ze.

Een seconde later landde het shirt ergens op de vloer en masseerde ze zijn schouders, terwijl ze zachte kusjes op zijn borst drukte. Haar lippen voelde als speldenprikjes op zijn huid, zoete, scherpe pijn.

Zijn heupen duwde tegen haar bovenbenen, in een wanhopige poging Eva te vertellen dat hij haar nodig had, maar Eva nam haar tijd. Wetende dat, hoe langer de heenweg, des te beter het uitzicht.