De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 22; Tandpastadruppels

Twee uur en vier gangen later, dwaalden ze met zijn tweeën door de stad. Eva als Bambi op haar hakken en Floris als een smoorverliefd puberjongetje naast haar. Zijn arm was stevig om haar middel geslagen en haar hoofd rustte ontspannen tegen zijn schouder.

Floris merkte dat Eva steeds langzamer ging lopen, hij hield zijn pas in. 'Is er iets?'

'M'n voeten doen pijn'.

Hij schoot in de lach. 'Je mag de volgende keer ook gewoon sneakers aandoen hoor'.

Eva beet blozend op haar lip. 'Ik wilde niet tegenvallen'.

'Hey', Floris legde zijn hand tegen haar wang, 'denk je echt dat ik zo oppervlakkig ben dat ik een paar schoenen een afknapper vind', hij drukte zijn lippen zachtjes op haar voorhoofd. Daarna draaide hij zich om zodat hij met zijn rug naar Eva toe stond. 'Stap maar op'.

'Wat?'

'Op mijn rug', gebaarde hij. 'Je had toch zere voeten?'

'Ik kan dit kleine stukje nog wel lopen hoor', verzekerde ze hem, maar hij hield voet bij stuk. Voor de tweede keer deze avond trok Eva haar schoenen uit op straat, ze sjorde haar jurkje een stukje omhoog zodat ze wat meer bewegingsruimte had.

Stuntelig hees Floris haar op zijn rug. 'Zvit je goed?'

Eva klikte met haar tong, alsof ze op een paard zat dat ze in beweging wilde krijgen. Grinnikend vervolgde Floris hun weg naar het hotel. De receptioniste schoot in de lach toen ze hen de lobby binnen zag komen.

Floris zette Eva voorzichtig neer op de onderste trede van de trap die bedekt was met zacht, rood tapijt. 'Voelt dit beter aan je voeten?'

'Heel goed', glimlachte ze.

Zachtjes om de andere hotelgasten niet te wekken, slopen ze naar boven. De deur van Eva's kamer was de eerste die ze tegenkwamen. Voordat ze naar binnenliep, draaide ze zich nog even om naar Floris.

'Bedankt voor vanavond, ik heb het heel erg naar mijn zin gehad', haar hand gleed over zijn borst, 'en ik vind je heel erg leuk'. Ze voelde haar wangen vuurrood worden en met een trillende vinger streek ze een haarlok achter haar oor.

Floris' ijsblauwe ogen boorden zich in de haren en haar hartslag versnelde, ze hapte naar adem. Ze zag Floris' pupillen verwijdden en ze voelde hoe hij haar met lichte dwang tegen de deur duwde. Zijn lippen openden een beetje en landden zachtjes op de hare. Eva's hart bonkte in haar keel en haar bloed borrelde opgewonden door haar aderen. Ze proefde het citroenijs van het toetje op zijn tong.

Toen hij zijn lippen weer losmaakte van die van haar, vormden ze zich tot een grote glimlach. Zo, half over haar heen gebogen, leek hij veel groter dan hij was en zijn zelfverzekerde grijns, twinkelende ogen en slordige kapsel maakten hem woest aantrekkelijk.

'Ik wil niet dat deze dag eindigt', fluisterde hij hees, 'ik kan nog niet zonder je'.

Eva's hand tastte naar de deurknop, die ergens ter hoogte van haar heup zat en met haar andere hand trok ze aan de kraag van Floris' overhemd. 'Kom op dan'.

De deur van de kamer zwaaide open en in het schemerdonker bereikten ze het tweepersoonsbed. Floris lag op zijn rug op het matras en Eva kroop boven op hem, ze plantte haar lippen ongeduldig op zijn mond en voelde hoe zijn handen haar lichaam verkenden.

Ongeduldig trokken ze aan elkaars kleding. Floris' bovenkleding vloog als eerste door de kamer en nadat zijn vingers de rits van Eva's jurk vonden, lag ook die in een paar tellen op de grond. Floris trok Eva tegen zich aan en maakte een spoor van kusjes in haar hals.

'Weet jij wel dat je ongelofelijk lekker ruikt', murmelde hij.

Een nerveuze giechel ontsnapte uit Eva's mond, ze staarde naar de halfnaakte man die in haar bed lag en opeens was ze zich ontzettend zelfbewust. Haar ogen gleden over haar eigen lichaam en toen over dat van Floris.