De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 5; Gevonden!

Later die avond toen Saar al lang in bed lag en buiten de maan al tevoorschijn was gekomen, lag Eva klaarwakker op haar matras. Haar hoofd bleef maar malen, eindeloos speculeren over haar lopende zaak en Sem.

Voor de twintigste keer speelde ze het gesprek met Floris op het schoolplein opnieuw af in haar hoofd. Hoe vaker ze het herhaalde, hoe dommer ze zichzelf vond. Nu ze er rustig over na kon denken, kon ze oneindig veel betere antwoorden bedenken dan haar onnozele 'wat' en nerveuze gestamel van vanmiddag.

Het schermpje van haar mobiel lichtte op, ze graaide naar het toestel op haar nachtkastje. Er stond een onbelangrijk pushbericht op het display, ze swipete de melding weg en scrolde door haar appjes. Ze hoorde Floris' stem in haar hoofd, 'app je me'. Er kwam een nerveuze kriebel in haar buik opzetten.

Vlug klikte ze op haar contacten en scrolde door de lange lijst namen. Ze had geen idee onder welke naam hij zijn nummer had gezet. Ze zocht op 'Floris' maar dat leverde geen resultaten op, hetzelfde gold voor 'vader van Sem' en 'Wolfs'.

Ze beet gefrustreerd op haar lip, ze had het kunnen voorspellen. De mysterieuze blik in zijn ogen vanmiddag voorspelde niet veel goeds. Met tegenzin ging ze alle nummers af. Haar oog viel op een nummer dat onder de letter G stond, met een wel heel bijzondere naam, 'Gevonden!'.

Er verscheen een flauwe grijns op haar gezicht, ze kon het niet helpen. Ze klikte het nummer aan en opende de snelkoppeling naar whatsapp. Besluiteloos bleven haar duimen boven de toetsen op het beeldscherm hangen. Wat moest ze in hemelsnaam voor bericht naar hem sturen.

'Hoi, Eva hier', typte ze, maar haar vinger bleef boven de verzendknop zweven. Ontevreden delete ze het berichtje weer.

'Ik had beloofd je te appen, dus bij deze. Gr Eva', kwam er uit haar vingers. Ze zuchtte diep en staarde naar de letters op het beeldscherm, twijfelend drukte ze op de backspacetoets.

De knipperende cursor op de berichtregel werkte op haar zenuwen. Peinzend friemelde ze aan het vingers. Ze werd gek van zichzelf, zo was ze helemaal niet. Ze wist altijd precies wat ze moest zeggen, had altijd een weerwoord klaar en twijfelde al helemaal niet eindeloos over appjes.

Met een bonzend hart typte ze, 'gevonden!', en nog voor ze er over kon twijfelen drukte ze op verzenden. Snel drukte ze haar mobiel uit, bloednerveus legde ze het schermpje weer naast haar bed. Ze hoopte dat hij het begreep en niet dacht dat ze één of ander spamnummer was.

Net toen ze een beetje comfortabel onder de dekens lag, trilde haar telefoon. Ze griste het toestel van het kastje. Er schitterde een berichtje op het beeldscherm.

Gevonden!: Dat was snel. Je dochter had gelijk, je bent een slimme rechercheur (;

Glimlachend staarde Eva naar het appje, Floris was nog online zag ze. Ze draaide zich op haar zij en begon een berichtje terug te schrijven.

Eva: Je moet niet alles geloven wat ze zegt.

Gevonden!: Je lijkt op haar, ze is net zo eigenwijs.

Eva: Ik denk eerder dat zij op mij lijkt (;

Gevonden!: Touché

Eva: Heeft Sem nog een leuke verjaardag gehad verder?

Gevonden!: Ze is met een grijns van oor tot oor in slaap gevallen, dus ik denk dat dat een goed teken is.

Eva: Saar was helemaal gelukkig dat ze met Sem mee de klassen rond mocht om te trakteren.

Gevonden!: Schattig, je hebt echt een leuk mensje. Ik heb hard met haar gelachen toen ze vorige week kwam spelen.