De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 15; Gestoomde vensterbankjes

Het was vrijdagmiddag toen Eva het schoolplein opliep, zodra ze het hek binnenstapte ging de schoolbel. De klapdeuren van het gebouw zwaaiden open en er kwam een stroom kinderen in een keurige rij naar buiten. Na twee stappen op het plein viel de rij uit elkaar en dwarrelden de kinderen alle kanten op.

'Saar!' Eva floot op haar vingers en haar dochter kwam verbaasd haar kant op.

'Wat doe jij nou hier?'

'Nou bedankt voor het warme welkom'. Eva keek haar dochter verontwaardigd aan.

'Maham, je weet wat ik bedoel, ik dacht dat ik zelf naar huis moest', rolde Saar met haar ogen.

'Ik heb mevrouw Mechels overtuigd dat ik een extra paar ogen nodig heb om mij en Niels te helpen vanmiddag', knipoogde Eva.

'Yes', het meisje sprong op en neer, 'het is veel te lang geleden dat ik op het bureau was'.

'Het is dat je mijn kind bent, anders had ik me zorgen gemaakt over deze uitspraak', grinnikte Eva. Ze kriebelde door Saars haren en liet haar ogen over het schoolplein glijden. 'Is Sem er niet?'

'Jawel, die heeft klasse dienst deze week, dan moet je op vrijdag het hok van Els uitmesten'.

'Aha', knikte Eva.

'Hey vriendin', klonk er plots. 

Eva draaide zich om naar de bekende stem. Floris liep met zijn fiets aan zijn hand naar hen toe en had een brutale grijns op zijn gezicht. Hij stak zijn hand op naar Saar die hem probeerde een zo hard mogelijke high-five te geven.

'Wow dat was een goede', complimenteerde hij het meisje. 'Kom je binnenkort weer een keertje spelen?'

Saar knikte, 'ja gezellig'.

Daarna keek hij naar Eva. Sinds de lucht tussen hen tweeën was geklaard, waren ze weer wat dichter naar elkaar toe gegroeid. Er werd frequent over en weer geappt over zaken die het ouderschap betroffen, maar ook over dingen die niets met Sem of Saar te maken hadden.

'Als ik niet beter wist, zou ik denken dat je me stalkt'. Floris' wenkbrauwen wiebelden mysterieus.

Eva wierp hem een schuine blik toe. 'Hmm, dat is grappig want volgens mij was ik hier eerst. Dus zou jij dan niet degene zijn die stalkt?', sneerde ze. Er verscheen een uiterst tevreden blik op haar gezicht.

Floris schoot in de lach. 'Touché'. Zijn ogen gleden naar de schooldeuren.

'Sem is nog bezig met Els hoor', beantwoordde Saar zijn ongestelde vraag.

Toen trok het meisje aan haar moeders arm, 'kom, ik wil naar het bureau'. Eva liet zich meesleuren door het meisje en zwaaide nog even naar Floris.

'Wie is Els?', riep Floris haar na.

'De hamster in de klas', schreeuwde Eva over haar schouder terug.

'Hebben ze een hamster?!'

'Jaa!', brulde Saar naar de vader van haar vriendinnetje.

Eva hoorde Floris in de lach schieten en grinnikte zelf ook zachtjes, ze keek nog even om naar Floris die zijn fiets tegen het schoolpleinhek parkeerde.

'Dag vriendin', zwaaide hij.

'Doei', gilde ze.

---

Eva sloeg net een dossier dicht toen ze opeens Saar voorbij haar bureau zag sprinten. Het meisje rende met wijd open armen naar de spreekkamer waar net de deur openzwaaide.

'Hey Sem!' Het meisje sloeg haar armen stevig om haar vriendinnetje heen.

Verbaasd stond Eva op van haar stoel en volgde haar dochter. Floris kwam de spreekkamer uit en schudde de hand van een collega in uniform. Toen hij zich omdraaide zag hij Eva staan.