De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 17; Onverwacht bezoek

Het was een week later toen Floris opnieuw op het bureau verscheen. Eva wist meteen dat er iets aan de hand was toen ze Marion met een enorme glimlach op haar gezicht de kantoortuin in zag komen.

'Wat is er met jou?' Ze keek haar vriendin met samengeknepen ogen aan.

'Er is iemand voor je', jubelde Marion.

Eva gooide met een boogje haar blauwe dossiermap op haar bureau. 'Wie?' Ze keek haar vriendin achterdochtig aan.

Marion zuchtte en sleurde haar aan haar pols de gang door, waar ze haar een duwtje in de goede richting gaf. 'Kijk nou maar gewoon'.

Geërgerd liep Eva de trap af naar de balie, ze hield er niet van om gestoord te worden terwijl ze aan het werk was. Ondertussen probeerde ze te bedenken wie haar midden op de dag op zou kunnen komen zoeken en waarom Marion er zo geheimzinnig over deed.

Maar toen ze zag wie de mysterieuze gast was die voor de balie stond, begreep Eva meteen waar Marions grijns vandaan kwam. Het was onmiskenbaar het silhouet van Floris Wolfs.

'Floris?' Begon Eva terwijl ze halverwege de trap was.

'Daar ben je', lachte hij.

'Ja ehm, is het dringend? Ik ben nogal druk'.

Floris haalde zijn schouders op. 'Ik vind het dringend maar het is niets ernstigs hoor'.

Eva stond inmiddels voor zijn neus en sloeg haar armen over elkaar.

Er kroop een klein lachje over Floris' lippen en hij schraapte zijn keel. 'Zou jij willen overwegen om met mij op avontuur te gaan?'

Eva fronste haar wenkbrauwen. 'Avontuur?'

'Ja, vanavond. Je houdt van lekker eten toch? Oh en neem je tandenborstel mee'. De twinkelende blik in zijn ogen gaf hem iets jongensachtig.

Eva was nogal overdonderd door deze plotselinge uitnodiging, die verdacht veel vergelijkingen vertoonde met een date. Ze voelde lichte paniek opborrelen. Ze zouden toch gewoon vrienden zijn, of bedoelt hij dit niet als een date en waarom moet ze in hemelsnaam een tandenborstel meenemen?

'Tandenborstel', hakkelde ze.

'Ik zou behalve een tandenborstel misschien ook een schoon setje kleding meenemen, iets wat een beetje chique is en een pyjama', glimlachte Floris.

Eva voelde haar mond kurkdroog worden en kreeg klotsende oksels. Hij heeft niet alleen een avondje uit, maar ook een nachtje weg gepland. Is dat iets wat je doet als je alleen vrienden bent?

'Ik ehm.. vanavond komt niet uit. Saar..'. Ze friemelde aan haar broekriem en voelde haar wangen rood worden. 'Ik heb Saar.., en geen oppas'.

Op het moment dat de woorden haar mond verlieten had ze er spijt van, want ergens was ze heel benieuwd naar het uitje wat Floris speciaal voor haar had gepland. En het idee dat iemand helemaal alleen voor haar een verrassing had geregeld, liet haar buik gloeien.

De lichtjes in Floris' ogen en zijn glimlach verdwenen na het horen van haar afwijzing van zijn gezicht. Hoewel hij zichtbaar teleurgesteld was door haar antwoord, hield hij zich groot en knikte. 'Oké, ik begrijp het. Jammer'.

Hij rechtte zijn rug en draaide zich om, maar voordat hij naar buiten liep draaide hij zich nog even naar Eva toe. 'Als je je bedenkt en toch nog oppas vindt, de uitnodiging staat nog tot vanavond'. Toen verdween hij door de deur.

Eva keek hem met een steen in haar maag na en in gedachten zag ze Marion afkeurend haar hoofd schudden.

Ze sleepte zichzelf weer terug de trap op naar de kantoortuin en liet zich met gemengde gevoelens op haar stoel vallen. Marion stond binnen een paar seconden naast haar bureau. 'En?' De verwachting die in haar ogen schitterde klonk door in haar stem.

'En wat?' Eva wreef vermoeid in haar ogen.

'En waar kwam hij voor?' formuleerde Marion ongeduldig.

'Voor een date.' Eva's ogen vlogen open toen ze hoorde wat ze zei. 'Nee, wacht. Geen date, een avontuur'.

Marion nam een slok van haar thee en keek haar vriendin aan. 'Een date dus, ik wist het wel. Hij is tot over zijn oren verliefd op je. Wat heb je gezegd?'

'Nee natuurlijk, ik heb Saar toch', antwoordde Eva toonloos.

'Pfft slecht excuus', vond Marion. 'Ik kan toch op Saar passen. Of wil je nog steeds niet met hem?'

Eva liet haar hoofd overdreven achterovervallen en kreunde. 'Ik weet het niet. Ik weet niks meer sinds Floris Wolfs'. Ze begroef haar handen in haar haren. 'Aarggh ik word zo gek van mezelf'.

Marion zette haar mok thee op haar bureau en pakte Eva's polsen vast. 'Eva', met een strenge blik keek ze haar vriendin aan. 'Saar komt gewoon bij mij logeren vandaag en jij gaat op date met je knappe schoolpleinvader. Je gaat ophouden met zo moeilijk doen en gewoon lekker genieten vanavond. En daarmee uit'.

Toen Eva de blik in Marions ogen zag, deed ze niet eens een poging om tegen te sputteren, ze staarde haar vriendin alleen maar aan.

Marion schudde ongeduldig aan haar armen. 'Hallo?'

'Ehm ja.. oké. Denk ik?' Antwoordde Eva.

'Goed zo', knikte Marion tevreden, 'en nu weer aan het werk'.

Ze liet zich van het bureaublad glijden en verdween met haar theemok in de richting van haar eigen werkplek. Eva deed een poging om zich weer te begraven in haar blauwe dossiermap, maar haar hoofd bleef afdwalen en de wijzers van de klok leken wel veranderd te zijn in slakken.

***

Vandaag maar een kort hoofdstukje dus ik zal morgen "Over & Uit" updaten, om het gebrek aan leesvoer te compenseren ;)