De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 10; Arabella von Schlimbach

'Eva iemand probeert je te bellen!' Marion zwaaide met Eva's telefoon boven haar hoofd naar haar vriendin die aan de andere kant van de kantoortuin stond.

'Laat maar overgaan, als het belangrijk is bel ik straks wel terug!' Wuifde Eva, terwijl ze haar ogen fronsend over het dossier liet gaan.

Marion rolde met haar ogen en liep naar haar vriendin. De telefoon in haar hand was inmiddels opgehouden met rinkelen, ze duwde het toestel in Eva's handen.

'Marion, wat moet ik hier mee. Ik heb nu geen tijd'.

'Eva, je wordt al voor de derde keer door de forensische jongens gebeld, dat lijkt me belangrijk', Marion had haar handen in haar zij.

Met een ruk keek Eva op van haar dossier. 'Door wie word ik gebeld?'

'De FO dat zeg ik toch'. Marion tikte op het beeldscherm en de gemiste oproepen verschenen op het display. 'Kijk hier, door Florensisch'. Op het moment dat ze de woorden uitsprak werden haar ogen groot en verscheen er een ongelovige glimlach op haar gezicht. 'Echt Eva? Florensisch, van Floris Wolfs. Je gaat me toch niet vertellen dat jij met hem..'.

'Nee tuurlijk niet, er is niks tussen ons. Vast iets over Sem of Saar', probeerde Eva haar nieuwsgierige vriendin af te wimpelen. Ze probeerde zo neutraal mogelijk over te komen, maar de gedachte dat Floris haar al drie keer had gebeld, verhoogde haar hartslag direct.

'Hoe is het eigenlijk afgelopen met dat meisje, Sem?', viste Marion.

'Heel misschien was mijn reactie een beetje overdreven', gaf Eva toe, 'ze waren net verhuisd, leefden nog uit dozen en Sem is nogal verlegen. Mijn intuïtie over haar rugzakje klopte trouwens wel, ze heeft nogal wat emotionele bagage'.

Marion glimlachte kleintjes naar haar, 'net als jij'. Ze wees naar Eva's telefoon, 'bel die arme jongen nou maar gewoon terug, wie weet waarvoor hij belt'.

Eva knikte, hoewel ze dondersgoed wist waar hij voor belde. Ze zette een stapje bij haar vriendin vandaan en klikte zijn nummer aan, met haar hart in haar keel hoorde ze de beltoon overgaan.

'Hey', klonk er zwoel door de speaker. Zijn stem bromde zachtjes en ze voelde hoe haar wangen langzaam rood kleurden. Ze schaamde zich kapot dat ze hier midden in de kantoortuin als een soort verliefde puber zwijmelend aan de telefoon stond, maar ze kon het niet helpen.

'Hey', het kwam er flirteriger uit dan de bedoeling was.

'Jij bent onmogelijk te pakken te krijgen als je aan het werk bent zeg. Sorry dat ik stoor trouwens', begon Floris.

'Ja sorry, ik was nogal gefocust, maar je stoort niet hoor. Waar belde je voor?'

'Over vanavond, waar zal ik je oppikken?'

'Oh ehm ik dacht eigenlijk dat we gewoon zouden afspreken bij het café. Saar is gewoon thuis en ik wilde ons eigenlijk nog even bij haar vandaan houden', mompelde Eva een beetje schuldbewust door de telefoon.

'Oh ja tuurlijk, dat is ook prima', uit Floris' stem viel geen teleurstelling op te maken, of hij wist het heel goed te verbergen.

'Dus we spreken gewoon om half acht voor de deur af?' Vroeg Eva voor de zekerheid.

'Ik zal er zijn', ze hoorde Floris glimlachen door de telefoon, 'mag ik je een opdracht geven?'

Eva twijfelde even, maar stemde in. 'Kom maar op'.

'Ik wil dat je me vanavond één verrassend ding over jezelf vertelt, ik zal ook iets over mezelf onthullen', droeg hij haar op.

'Een verrassend ding?', herhaalde ze.

'Ja. Dat je stiekem fan bent van K3, of dat je eigenlijk geen Eva maar Arabella von Schlimbach heet. Zoiets', legde Floris uit.

Lachend hoorde Eva zijn voorbeelden aan, 'oké, ik ga mijn best doen. Ik ben nu al benieuwd naar jouw verrassende feitje'.

'Tot vanavond, ik kan niet wachten om de hele avond in je knappe ogen te mogen kijken'.

Blozend dacht Eva aan zijn blauwe ogen, die haar heimelijk hadden betoverd. Ze wilde zeggen dat ze ook zin had om de hele avond in zijn ogen te kijken, maar in plaats daarvan stotterde ze, 'ik ehm.., ik heb ook zin in jouw ogen. Of nee, ik bedoel ehm..'.

Floris verloste haar uit haar lijden, 'rustig maar. Niet zenuwachtig worden nu, je bent hartstikke leuk en slim en knap, dat is nergens voor nodig'.

'Jij bent lief', fluisterde ze bijna, 'tot vanavond'.

'Tot vanavond, Eva', zijn stem klonk zorgzaam, hij leek haar onhandige gestotter van net helemaal niet lachwekkend te vinden.

Eva liet de telefoon van haar oor naar beneden zakken en klemde het toestel dromerig tegen haar borst. Voor het eerst had ze niet alleen een bonkend hart en knikkende knieën, maar vlogen er ook vlinders door haar buik. Ze had een date, voor het eerst sinds jaren, en ze kon niet wachten.

'Dus?' Marion keek haar doordringend aan.

'Wat?' Eva zette onschuldige ogen op.

'Hey' Imiteerde Marion, Eva's zwijmelende reactie aan de telefoon van net.

Eva ademde scherp in en trok een uitgestreken gezicht, 'ik heb geen idee waar jij het over hebt'.

Marion schudde aan haar pols, 'kom op Eva, ik ken je langer dan vandaag. Zeg op'.

Eva liet haar hoofd kreunend opzij vallen.

Marion keek haar opgewonden aan. 'Heb je een date? Je hebt een date hè?'

Langzaam kropen Eva's mondhoeken omhoog.

'Zie je wel, ik wist het wel', Marion duwde tegen Eva's schouder. 'Wat goed! Ik ben trots op je meid. Is hij een beetje knap?'

Eva beet verlegen op haar lip, maar daarna verscheen er een brede glimlach. 'Heel erg, en hij is lief en zorgzaam en hij maakt me aan het lachen.. en ik denk dat ik misschien wel een beetje verliefd aan het worden ben'.

Marion sloeg haar armen om haar vriendin heen. 'Oh, ik ben zo blij voor je. Daarom moest ik op Saar passen vanavond, jij bent net zo'n stiekemerd als je dochter'. Ze keek Eva met een mysterieuze blik aan, 'ik wil alles horen vanavond'.

Eva schudde haar hoofd, 'I don't kiss and tell'.

Marion trok een sip gezicht, 'voor mij maak je toch wel een uitzondering?'

'Misschien, als het goed gaat', sputterde Eva toen.

'Tuurlijk gaat het goed, jij bent superleuk. Hij zou wel gek zijn als hij je laat lopen. En jij hebt volgens mij een hartstikke goede smaak, dus ik kan me niet voorstellen dat jij een stomme schoolpleinvader als date hebt uitgekozen', knipoogde Marion.

'Wat gebeurt hier allemaal?' Romeo dook naast hen op.

'Niets bijzo..', begon Eva, maar Marion legde een hand over haar mond.

'Eva heeft een date', glunderde de roodharige naar haar partner.

'Echt?' Romeo keek Eva ongelovig aan, 'ik wist niet dat je opzoek was'.

'Was ik ook niet, het was puur toeval', Eva haalde haar schouders op.

'Ik geloof niet in toeval, jullie zijn vast voorbestemd', grijnsde Romeo.

'Prima, als jullie lekker verder zwijmelen met zijn tweeën ga ik weer aan het werk'. Eva rolde met haar ogen, draaide zich om en beende met grote passen weer naar haar bureau aan de overkant van de kantoortuin. Marion en Romeo bleven grinnikend achter.

***

Er staat ook een update van "Over & Uit" online, gisteren was er namelijk feest, dus dat vond ik reden voor extra veel leesplezier! Dat vinden jullie vast niet erg<3