De Z van Zonnebril

Hoofdstuk 24; Shop 'till you drop/panic

Na een uitgebreid ontbijt genoten Floris en Eva nog even van hun vrije tijd zonder hun dochters. Floris bleek de stad op zijn duimpje te kennen en liet Eva al zijn favoriete plekjes zien. Ze haalden broodjes en zochten een bankje in een park om rustig te lunchen. Na een korte pauze, stond Floris te popelen om nog even te shoppen en Eva hobbelde met lichte tegenzin achter hem aan.

'Je bent niet echt een shopaholic hè?' Met een schuin lachje keek Floris opzij naar Eva, die na drie winkels moeite moest doen om nog enigszins vrolijk te kijken.

Ze forceerde een glimlach. 'Betrapt, maar jij daarentegen'.

Zelfbewust keek Floris naar de berg tasjes in zijn hand. 'Tsja, je zou kunnen stellen dat ik misschien een gat in mijn hand heb'.

'Een gigantisch gat', siste Eva zachtjes. Dat antwoord leverde haar een verontwaardigde stomp van Floris op. Hij trok haar aan haar pols de straat door.

'Ik wil hier nog even kijken, een oude studievriend heeft hier een winkel'. Floris duwde Eva voor zich uit door de deur.

Er tingelde een belletje gevolgd door wat gestommel en daarna verscheen er een man vanachter een gordijntje. Toen hij zijn klant herkende, brak er een brede glimlach door op zijn gezicht, 'Floris'. De winkelier sloeg Floris vriendschappelijk op zijn schouder. 'Wat brengt jou hier?'

'Goed om je weer te zien, Berend. Ik was in de buurt en ik heb een nieuw overhemd nodig', antwoordde Floris.

Toen Eva de slakkengang zag waarmee Floris door de stapels verschillende overhemden begon te zoeken, slaakte ze een diepe zucht. Berend stond van een afstandje naar hen te kijken en nam Eva grondig in zich op.

Ze voelde zijn ogen branden op haar lichaam, de man had kleine priemende oogjes die Eva deden denken aan vissenogen, en ze ritste haar jas in een beschermende reflex helemaal dicht tot net onder haar kin.

Toen Berends ogen eindelijk weer op ooghoogte waren, wierp ze hem boze blik toe. Hij kwam naast haar staan en fluisterde buiten gehoorafstand van Floris, 'staren is niet strafbaar toch, knapperd'.

Eva voelde een onaangename rilling over haar rug kruipen en schoof een stukje bij Karel vandaan. Hij leek niet van plan te zijn om haar met rust te laten en legde zijn hand op Eva's onderrug. Ze veerde naar voren, weg van de ongewenste aanraking en de opdringerige man.

'Blijf van me af', siste ze. Ze voelde een paniekerig gevoel opborrelen, haar jeugdtrauma drong zich op in haar onderbewustzijn. Ze probeerde de paniek om te zetten in woede en vocht tegen de opkomende herinneringen.

'Ach meiske, doe niet zo flauw'. Zijn ijskoude vingers sloten zich om haar tengere pols.

'Ik ben jouw meiske niet'. Ze draaide zich om zodat ze recht tegenover hem stond. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en deed haar best om haar vurige pupillen in zijn ogen te boren. Zwijgend hief ze haar pols omhoog en gebaarde naar zijn hand om haar pols.

'Laat los', beet ze hem toe, ze sprak de woorden nadrukkelijk uit.

Floris leek eindelijk in de gaten te hebben dat zijn studievriend een grens overging, maar nog voor hij in kon grijpen escaleerde de situatie.

Eva trok Berends klauwende hand van haar pols en liet haar vlakke hand tegen zijn wang vliegen. 'Creep!' In een reflex plantte ze haar knie in zijn kruis en ramde haar vuist tegen zijn kin, waardoor zijn hoofd naar achter klapte. Toen vluchtte ze naar buiten.

Ze hoorde niet meer dat Floris haar na riep, zijn studievriend verbaal de grond inboorde en bezorgd achter haar aankwam. Ze merkte pas dat hij achter haar stond toen hij voorzichtig zijn hand op haar schouder legde. Met een ruk draaide ze zich om, haar vuisten gebald, klaar om de luchtpijp van degene die achter haar stond te verbrijzelen. Maar toen ze zag dat het Floris was, bleven haar vuisten besluiteloos voor haar borst hangen.