Midnight Tears (Casa Bilarmino #2)

Special Chapter

Special Chapter

Kuntento na ako sa lahat.

Kuntento na ako sa kung anong meron ako. Kuntento na ako na may Jennyrose ako kahit pa hindi niya ako mabigyan ng anak.

Masaya ako na kasama ko siya ngayon sa pag tupad ng mga pangarap naming dalawa.

Tangina kinikilig talaga ako kapag sinasabi kong namin. Dahil kasama ko na siya sa lahat ng plano ko at hindi na ako mag de-delulu na kasama ko siya.

We can adopt naman if we want. At talaga namang gusto namin kaya gagawin namin.

"Papa Miguel, totoo po ba na aampunin niyo ako? " nakatingala sa akin ang batang si Jesusa habang nakangiti.

Niyuko siya ng asawa ko at hinaplos ang pisngi.

"Oo, Jesusa. Magiging anak kana namin. " masuyong sabi sa kaniya ng asawa ko na ikinangiti ko.

Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ko ang baywang niya atbinigyan siya ng halik sa noo.

"Miguel naman. " tumawa ito.

"Papa Miguel, Mama Jennyrose. Puwede po ba na ampunin niyo rin si Biboy?" Inosenteng tanong niya pa sa amin at humigpit ang hawak sa teddybear niyang si Mickey Mouse.

Nagkatinginan kami ni Jennyrose. Tumango naman ang asawa ko. Hindi naman iyon kaso sa kaniya dahil alam kong gusto niya rin ng anak na lalaki.

"Hon, do you think we can be a good parents to them? " tanong ko sa kaniya na ngayon ay masayang pinapanood ang dalawa na masayang naglalaro.

"Yes, love. "

I think ay si Jesusa lang ang masaya. Nakasimangot kasi ang batang si Biboy at mukhang hindi siya natutuwa.

"Papa, do Biboy hate me?" Basa ang matang tanong ni Jesusa sa akin nag-away siguro sila ni Biboy.

Nag buntong hininga ako at niluhod ko siya.

"No, my Jalila. Mahal ka ng kapatid mo. " yes, she's now officially our Jalila girl version of my wife, Jennyrose.

And Biboy, will be our Jefferson Von. The new version of me. Jalila Janice Acosta Suriaga and Jefferson Von Acosta Suriaga. Our treasure, and now our family is complete.

Malungkot an gmga mata ni Daniela habang nakatingin sa akin.

I gave her a small smile. She deserves more. Not like this. She deserve to be loved too, not to be hurt.

"Daniela, I'm sorry but I can't give the love you wanted to feel. Tamang panahon pero maling tao. Hindi ako ang para sa'yo, dahil pagmamay-ari ako ng iba. And I know someone deserve you, and your love. And can treat you better and love you harder."

That's was the last conversation we had. Nagulat na lang ako ng malaman kong ikinasal na siya kay Nieron, isang De la Fuentes. Pero wala namang kaso sa akin iyon dahil alam ko namang magiging mabuti siya sa kamay ni Nieron, mabuting tao si Nieron at magalang. Dahil lumaki siya sa mga De la Fuentes.

De la Fuentes clan is so perfect respectful clan in this generation. Perpektong pamilya at perpektong mga tao. Hindi ko naman sinabi na lahat ay nasa kanila na. May mga flaws din sila, pero for me mabait silang lahat at talagang respetado at galante. Half japanese and Filipino.

Maraming nangyari sa mga buhay namin. Ang iba sa amin may pamilya na. Lalo na si Monique, masaya siya sa mag-ama niya habang ipinagbubuntis ang pangalawa niyang anak.