Modern Çağın Öküzü

15.

15. Bölüm

'MODERN ÇAĞIN ÖKÜZÜ'

Fermuarı açık çadırımda uzanmış dışarıyı izliyor bir yandan da Barış beni ne kadar kırdığının farkında mıdır acaba diye düşünüyordum. Sürekli bir bela çıkarıyorsun da ne demekti şimdi?

Evet anlayabiliyordum can sıkıcı bir insan olduğumu ama insanların beni bu şekilde görmesi beni yine de kırıyordu. Hem kim demişti ki Barış'a benimle birlikte gelmesini? Ona gitmesini söylemiştim.
"Git demiştim sana."

"Efendim?"

Yanımda kitap okuyan Yaren'e döndüm.
Boş gözlerle ona bakmaya devam edince konuştu.

"Birşey söyledin sandım." dediğinde gözlerimi kaçırdım. Uykusuzluktan sesli düşündüğümü bile fark etmemiştim.

"Özür dilerim birşey yok." diyip tam sırtımı ona dönmüştüm ki hemen yüzümü geri ona çevirdim.

"Aslında," dediğimde dikkatle dikleşip kulağını bana vermişti.

"Sence ben sinir bozucu bir insan mıyım?"

İnanamıyorum. Resmen 3 yıldan sonra ilk kez Yaren'le dertleşmeye çalışıyordum. Evet bütün liseyi o ve arkadaşlarıyla aynı sınıflara düşerek geçirmiştim ve uzun bir süredir hiç oturup dertleşmemiştik.

Biraz güler gibi oldu ama hemen geri toparladı.

"Yani, bazen evet." dediğinde yüzüm düşmüştü.

"Sürekli birilerine iş çıkarıyorum bıktım kendimden." diyip sırt üstü yattığımda o da yanıma uzanmıştı.

"Kime iş çıkardın?" dediğinde ona biliyorsun zaten bakışı attım. Kampta ki herkes alerji geçirdiğimi, Barış ve Derya hocayla birlikte hastaneye gittiğimi biliyordu. Dün hastaneden döner dönmez herkesten geçmiş olsun kelimelerini duymaktan canım çıkmıştı.

"Barış mı?" dedi şaşkınlıkla. Başımı salladım.

"Ya o kadar gülüştük birlikte. Sonra bir anda sürekli bela oluyorsun filan dedi bana."

Yaren kaşlarını havaya kaldırmış, dudaklarını birbirine bastırarak gülmesini durdurmaya çalışıyordu.

"Ne oldu?" dedim yerimde dikleşerek.

"Senden uzak durmaya filan da çalışıyor mu?" dediğinde biraz düşündüm.

"Bazen denemiyor değil." dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Hmm, ama aynı zamanda seninle yakında öyle mi?" dediğinde yine düşündüm ve ardından başımı salladım.

"Gizem benden duymuş olma ama bence senden hoşlanıyor." dediğinde oflayarak olduğum yere geri yığıldım.

"Saçmalama Yaren ya. Benden hoşlansa neden kaçsın ki bi kere?" dediğimde Yaren gözlerini çadırımızdan biraz öte de duran Barış'a çevirdi. Barış yine dün sabah yanında gördüğüm başkan kızla birlikteydi. Ve halinden pekte memnun görünmüyordu.

"Şuna baksana, yanında ki kız yüzünden nasıl rahatsız." dediğinde başımla onayladım.
"Halbuki çok güzel bir kız." diyince yine başımla onayladım. Sonra onun derin nefes alması üzerine başımı ona çevirdim.

"Barış kim ne derse desin aşk insanı değil." dedi dudaklarını büzüp bana bakarak.

"Bir aralar sohbet ederdik onunla ve hep ilişkileri, birisini sevmeyi ne kadar sahte bulduğundan bahsederdi." dediğinde gözlerim kocaman açılmıştı. Barış tam olarak şu gerçek aşkı bulacağına inanan tipler gibi davranıyordu, nasıl olurdu da sevgiye inanmazdı.