Özgüven Patlaması #Wattys2016

-45-

İlham perilerimle geri döndüm.Ama yinede sanki bazı ilham perilerim eksik diye düşünüyorum.Birde bilgisayarım bozulmuş.Wattpad'e girdiğim an virüs falan çıkıyor.Bugün ilk defa çıkmadı.Bende hemen bunu değerlendiriyim,dedim.Ve şuan hayatım inanılmaz şekilde karmaşık,birde oruç tutuyorum.Mantıklı bir şekilde düşünemiyorum ... Bomba gibi bir bölüm olucak.Artık ekşının vitesini baya artırıcam.Ve yazdan çıkmadan önce 'Sezon Finali'ni vermek istiyorum.-Kitap bitmicek,çok talep gelirse 2.kitabı çıkıcak- Hatta nolur ,nolmaz ikinci kitabada çalışıyorum.Umarım 'bomba' kelimesini karşılamışımdır.

İG: Wattpadkedicik takip edin lütfen.

*****

Artık ailecek kusmalarımdan,yenik düşmelerimden şüpheleniyorduk.Okullarda bitmişti.Üniversite sınavlarıda tamamlanmıştı...Kıyamet,Tonguç,Kutlu ve Miraç hariç kimseyle görüşmüyordum.Birde son olarak 'Veda partisi' olayı çıkmıştı.Gitmek istemiyordum,ama Kıyamet'in ısrarları ,Tonguç'un Kıyamet'e katılması ,Kutlu ve Miraç'ın da aynı fikirde olmaları,birde annem ve halamında 'Git,nolucak.Hatıra kalıcak.' sözleri vardı.Çok kararsızdım...

Annem ,halam ve ben şuan hastanenin kapısından içeriye girdik.Ve girer girmez bir şekilde burnuma ,uzun zamandır beri gelmeyen 'hastane kokusu'geldi.Küçüklüğüm,çocukluğum buralarda çürümüş ,gitmişti.

Bir kaç muayeneden  geçtikten sonra tahlillerimi almak için doktorumun odasına çıktık.Doktorun yüzünden hiçbir şey anlaşılmıyordu.Gözlerindende ...

İlk önce uzun sürece kağıda baktı.Ardından kağıdı incelemesi bitince,direk bana baktı.''Geçmiş olsun Ezgicim...''.Galiba hastalığımı anlamıştım.Tekrar o hastalığa yakalanmak,tekrar onu yenecek güç bulamıcaktım,biliyordum.

''İlk önce kontrollu bir şekilde tedavilerine gelicek.İlaçlarını içecek,kendini üzmiceksin.Hayallerinide gerçekleştir.Vede mutlu ol...Güçlü...Eskisinden daha çok ilerlemiş.Eğer kusmaların,karın acıların devam ederse hastaneye yatıcaksın,mide kanserisin Ezgi.''

Biliyordum.Yıkılmış mıydım ?Hayır .Ama yanımdakiler yıkılmışa benziyordu.Halam boş boş doktorun yüzüne bakarken,annemin gözleri dolmuştu.

'Hayallerinide gerçekleştir.' dediğine göre daha çok ilerlemiş.Kağıda bir şeyler yazdıktan sonra bana uzattı.''Reçeten'' dedi.Reçeteyi alıp,odadan çıktık.Doktorun odasından çıktığımızdan beri hiçbirinde çıt yoktu.

*****

Annem ile alışverişe çıkmıştık.Hem doğum günüm için kıyafet-ben doğum günü kutlamam- hemde veda için kıyafet almıştık.Kimseye ne hastalığımı ,ne de vedaya geliceğimi söylemiştim.

Artık tamamen ne yapıcağımı bilmiyordum.Elbette,birgun herkes ölücekti.Ama bilmiyordum...Karanlıktan tam çıkmışım,diyordum .Tekrar ona düşüyordum.Ve galiba şuan karanlığın en alt bölgesindeydim.

****

Vedaya hazırdım.Sabaha kadar eğlenemezdim,ama yinede erken gelirdim.

Elbisem sarıydı,saçlarımı  annem değişik ama güzel bir topuz yaptı.Çünkü elbisenin cazibesi önde değil.Arkadaydı...Kocaman bir yırtmaç,ayakkabı olarakta siyah bir topuklu ayakkabı,boyum zaten uzundu.Daha uzun oldu.Makyaj olarak bir ruj ,birde allık sürdüm.Oje olarakta siyah oje.Takı ise sadece yıldızlı siyah sade bir bileklik.

Vedanın olduğu yere babam bıraktı.Hiçbir şey söylemeden,söylemesini de beklemeden arabadan indim.Uzun zaman sonra gene topuklu giyiyordum.Ben normal spor ayakkabı giyerken ayağı burkulan bir kızım.Ne var benim işim buralarda?! Son vedan ,dedi iç sesim birden.Gözlerim dolmaması için gökyüzüne baktım.Bugün ay dolundaydı.En sevdiğim,her zaman dolunay görsem ; kurt gibi sesler çıkarttırdım.-Ama bu sefer yapamazdım- Bu aklıma gelince istemsizce sırıttım.