အသွေးအသားထက်ပိုသော
သို့
ခယ်မ
အခန်း ၃၅
ရုံးရောက်ပေမဲ့ ရုံးအလုပ်လည်း တကယ်ကြီး မလုပ်ရ...။
ဝင်းလဲ့တို့ အပါအဝင် ဝန်ထမ်းတွေက နှစ်လ ခွင့်ယူထားတဲ့
ရွှေတေးက ရုတ်တရက် ပြန်ရောက်လာတော့ အံ့သြကုန်
ကြသေးသည် ။ ဒါပေမဲ့ ရွှေတေးက ဖိုးဖိုးရဲ့
ကိစ္စတစ်ခုရှိလို့
တပတ်ပြန်လာရတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြောထားတာ ။ သူကတော့
အေးဆေး.... ။ တစ်ပတ်အတွင်း အရေးသိပ်မကြီးတဲ့
အလုပ်တွေကို အကုန်ရွှေ့ထားလိုက်သည် ။ ပြီးရင် ရုံးကနေ
ဘယ်မှ မခွာ...။ ရွှေတေးမှာ လည်း ဝင်းလဲ့တို့နဲ့ စကားပြောတာကို
ခဏတဖြုတ်လောက်ပဲ. ..။ သူက သူ့အလုပ်တွေ စစ်ပေးရ
မယ်ဆိုပြီး သူ့အခန်းထဲ ပဲ ခေါ်ထား တာ...။ အခန်းထဲရောက်ရင်တော့
စာဖိုင်တွေက သပ်သပ် ..ရွှေတေးက သပ်သပ်..။
သူက အလုပ် လုပ် တာ မှ မဟုတ်ဘဲ..။ ရွှေတေးကို
သူ့ပေါင်ပေါ် တင်ပြီး ဇိမ်ယူနေတာ ကို.... ။ ခုလည်း
ရုံးစကတ်မှာ ချိတ်က ပြုတ်လျှက်...။ သူလက်က ရွှေတေး
ပေါင်ကို အစုံအဆန်...။ တစ်ဖက်က ခါးကို ဖက်ထားပြီး
တစ်ဖက်က လက်သရမ်းနေတာ...။ ရွှေတေး က တော့
သူ့လက်ကို သူမလက်နဲ့ ကိုင်ထားသည် ။ တားဆီးတာတော့
မဟုတ်...။ ခွင့်ပြုချက်က ပေးထားတာပါ ။
" နောက်နေ့ အတွင်းခံ မဝတ်ခဲ့နဲ့ "
ရွှေတေးက သူ့လက်ဖျံလေးကို ရိုက်ပစ်လိုက်ပြီး
" ရုံးတက်တာ နော် ၊ အလုပ်လုပ်ဖို့လည်း စဥ်းစားအုံး ၊
နှာစိတ်က ငထိပ်ရောက်မနေနဲ့ ၊ ဒေဝါလီ ခံနေရမယ် "
" အေးဆေးပါ ၊ ဒါတွေက ပါးပါးလေး...၊ ကိုယ်က ဒီတစ်ပတ်
အလုပ် လုပ် ရက် မဟုတ်ဘူး ၊ အဖုတ် လုပ် ရက် "
ရွှေတေးက ပြောမနိုင်ဆိုမနိုင် ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို လက်သည်းလေး နဲ့
ဆွဲဆိတ်သည် ။ သူက ရွှေတေး လက်ချောင်းလေးတွေကို
ဆွဲယူပြီး ကြည့်လိုက်ရင်း
