ခယ်မ ၁၂
## မတွေ့တာတောင် တော်တော်ကြာသွားပြီနော် မမတေး ##
မိုးစက်က မျက်နှာနွမ်းနွမ်းနဲ့ ပြောတော့ မေတေး သနားမိသည် ။
ဒါပေမဲ့ ခုချိန်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ စည်းတွေခြားနေခဲ့ပြီ ။
ဒီတော့ သနားမိပေမဲ့ ဘာမှလုပ်ပေးနိုင်မဲ့ အခြေအနေ မရှိ။
## နင် ရွာပြန်သွားတာ ဆို ။ ဘယ်ချိန်က ပြန်ရောက်လဲ ##
## ဟုတ်တယ် မမတေး ။ ကျွန်တော် စိတ်တွေလေပြီး တစ်လလောက် ခွင့်ယူပြီး ပြန်သွားတာ ။
ဒါနဲ့ မမတေး အရင် ဆိုင်ခန်းကို နောက်နှစ်လလောက် ကြာရင် ရောင်း ပြီး အသစ်ဆောက်တော့မှာ ဆို ##
## ဟုတ်တယ် ။ ငါလည်း မင်္ဂလာပွဲ ပြီးကတည်းက နားကို မနားရသေးဘူး ။
.ခု က ကုန်တိုက်ပုံစံမျိုးနဲ့ ဆောက်မှာ ဆိုတော့ အချိန်နည်းနည်း ကြာအုံးမယ် ။
ကိုစျာန်က တော့ အမြန်ပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောတယ် ။
ငါကလည်း ငါ့ အမှတ်တံဆိပ်တစ်ခု နဲ့
စီးပွားရေး လောကထဲ ရပ်တည် ချင်တာဆိုတော့ ကြိုးစားနေရတာ ။
ရွှေတေးက သူ့ခယ်အို အလုပ်ထဲ မှာ သင်ယူနေလေ ရဲ့##
မေတေး ရှင်းပြနေတာတွေ က မိုးစက် ခေါင်းထဲ မရောက် ။
မိုးစက်ကတော့ သူ့ရဲ့ ပွဲတော်အုပ်ကြီး တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မေတေး ဆိုတဲ့ အချောအလှ
အတောင့်အဖြောင့်ကြီးကို နှမြောတ.သ ဖြစ်နေတာပဲ သိသည် ။
ဒါပေမဲ့ သူ့ဘဝ အခြေအနေက လည်း
လွတ်တဲ့ငါး ကြီးရုံကလွဲ ကျန်တဲ့
အခွင့်အရေး ဘာမှ မရှိ။ မမတေး နောက်ဆုံး ခွင့်ပြုတဲ့ ဖmင် ကြီးကို အဝ တွယ်တဲ့ နေ့က
သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ ချစ်ရည်လူးပွဲ ကို လျှို့ဝှက်ကင်မရာနဲ့ record ယူထားလိုက်တာ မမတေး မသိ။
ဒါက မိုးစက် ယုတ်မာချင်လို့ မဟုတ်ပါ ။ သူ အနေနဲ့ စိတ်ထန်တိုင်း ဒါလေးနဲ့ ဖြေသိပ်ချင်လို့ပါ ။
