ខោក្រណាត់ត្រូវបានចាប់ច្បាមសម្រាតចោល ទាញផ្តាច់រហូតដល់ដាច់ទាំងផ្ទាំងៗ មុននឹងគ្រវាត់ចោលទៅឆ្ងាយ។ ប្រអប់ដៃមាំចាប់ញែកកន្ធែកជើងស្រឡូនទាំងគូចេញពីគ្នា ឱ្យមានគម្លាតលាតធំសម្លឹងមើលភាពទន់ជ្រាយពណ៌ស៊ីជម្ពូដែលហាក់បីមានសភាពធម្មតានៅទទេស្អាតគ្មាននរណាធ្លាប់បានប៉ះពាល់បានវាក្រៅពីគេម្នាក់តែប៉ុណ្ណោះ។ រាងតូចគេងផ្តេកខ្នងលើកដៃខ្ទប់មាត់ យំសោកបង្ហូរទឹកភ្នែកកាត់តាមកន្ទុយភ្នែកចុះមកសស្រាក់សស្រាំខ្លួនប្រាណចាប់ផ្តើមញ័រខ្លួនទៅៗខ្មាសក៏ខ្មាស ឈឺក៏ឈឺត្រូវគេប្រើកម្លាំងបាយ រុញ ទាញ កញ្ឆក់ រាងកាយ អូសទីងណាត់ទីងណែង ទោះបីជាគេពូកែទ្រាំយ៉ាងណាក៏មានអារម្មណ៍ថាសង្កៀរឈឺអស់សព្វសាច់ដែរ។
«ជុងហ្គុក ឈប់ទៅ!» ថេយ៉ុង បម្រុងនឹងត្បៀតជើង ជុងហ្គុក ក៏មិនព្រមងាយៗដែរនៅពេលដែលគេបានឃើញពីរាងកាយរបស់ ថេយ៉ុង គ្មានសម្លៀកបំពាក់ កាន់តែស្រស់ស្អាត សិចស៊ី ទាក់ទាញ មិនអន់នោះទេ ជាពិសេសនោះគឺត្រង់ចំណុចស្រើបស្រាល រឹតតែសម្លឹង មើលរឹតតែទាក់ទាញគួរឱ្យចង់ប៉ះពាល់ខ្លាំងណាស់។ នាយប្តូរទៅចាប់ទាញកន្ទ្រាក់អាវរាងតូចបោចបោះចោលទៀត សម្រាតទាល់តែអស់រលីងពីខ្លួន មុននឹងឱនទៅចាប់ក្រសោបផ្ទៃមុខស្រឡូនកញ្ឆក់ទាញមកថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ញ័រសសឹកខាំគ្រញិចជញ្ជក់បឺតសាច់មាត់ដ៏ទន់ល្មើយ ទាំងលើ ទាំងក្រោម សេសសល់ម្រាមដៃក៏លូកចូលទៅអង្អែលឈ្លីភាពទន់ជ្រាយដែលមានសភាពស្ងួតជ្រើងឈ្លីឈ្លេចលេងថ្នមៗ បបួលឱ្យរាងកាយតូច ព្រឺព្រួចសម្បុរគីង្គក់ ស្រវាលើកដៃចាប់ឱបតោងកនាយយ៉ាងណែន។
«អ្ហឹស..អ្ហាស!» ថេយ៉ុង បញ្ចេញសំឡេងថ្ងួចថ្ងូរឮសូររហឹមៗឡើង ជុងហ្គុក ថើបបបូរមាត់រាងស្តើងចប់ក៏អូសសម្រូតបបូរមាត់មកថើបក្បាលពោះរាបស្មើគ្មានខ្លាញ់ពីទៅបីខ្សឺតសន្សឹមអូសមកដល់ផ្នែកខាងក្រោមបន្ថែម ចាប់កន្ធែកចង្អូរភ្លៅតូចស្រឡូនទាំងគូកន្ធែកចេញពីគ្នាដើម្បីប្រើស្នៀតចង្វាក់អណ្តាតផ្សើមសំណើមពិសេសរបស់ខ្លួនជញ្ជក់លិឍរលាស់ពីលើភាពទន់ជ្រាយរាងតូចឱ្យរមួលខ្លួនពុះកញ្ជ្រោលឡើងរោលរាល។
«អ្ហឹស..អ្ហាសៗៗ!» ក្បាលពោះរាបស្មើគួរឱ្យក្នាញ់ចាប់ផ្តើមប៉ោងផតម្តងម្កាល់ប្រៀបដូចជាទឹករលក ត្រគាកមូលណែនក្លំពើតពើងឡើងហុចល្អាងស្នេហ៍ឱ្យកកិតប្រលែងលេងជាមួយអណ្តាតដ៏ប៉ិនប្រសប់មួយនោះយ៉ាងកន្ទ្រាក់ញាប់ញ័រចលនា។ ម្រាមដៃស្រឡូនវែងដូចបន្លាក្រូចលើកខ្ញាំទាញច្បាមកម្រាលពូកនឹងប្រឹងកន្ធែកជើងកាន់តែធំទ្វេដង។ ក្រោយពីដួសដងលិឍសម្អាតរសជាតិផ្អែមល្ហែមចេញពីរាងកាយស្រស់ស្អាតមួយនេះចប់។
ជុងហ្គុក ងើបស្មាឡើងបន្តិច ដើម្បីញាត់កូនប្រុសតូចរបស់ ថេយ៉ុង ចូលមកក្នុងបបូរមាត់ខ្លួនរួចធ្វើការបៀមខ្ជាក់កម្រើកចលនាពីយឺតទៅលឿនបន្ទាប់មកក៏ញាប់ស្អេក។
«អាស-អា..» ថេយ៉ុង កញ្ជ្រោលរោលរាលកាន់តែខ្លាំងទៅៗប្តូរមកខ្ញាំសក់ក្បាល ជុងហ្គុក ថ្នមៗ ដល់ទីបញ្ចប់គេក៏កន្ទ្រាក់ខ្លួន ខ្ជាក់សំណើមក្តៅឧណ្ហៗទៅក្នុងមាត់រាងក្រាស់។ ជុងហ្គុក ងើបឡើងចាប់ច្របាច់មាត់ ថេយ៉ុង មុននឹងឱនឈ្ងោកបញ្ចូនទឹកស្នេហ៍ថ្លាៗទៅក្នុងមាត់រាងតូចបន្ថែម។
«អ្ហឹម!» ជុងហ្គុក នឹង ថេយ៉ុង លេបវាដោយគ្មានការស្អប់ខ្ពើមអ្វីណាបន្តិច រាងក្រាស់ញញិមចុងមាត់ប្តូរមកចាប់បឺតជញ្ជក់ចុងដើមទ្រូងពណ៌ស៊ីជម្អូតូចច្រម៉ក់ៗគួរឱ្យក្នាញ់ខាំគ្រញិចលេងយ៉ាងសប្បាយធ្វើឱ្យម្ចាស់របស់វាញ័រកន្ទ្រាក់ខ្លួនងើយក្បាលឡើងបិទភ្នែកថ្ងួចថ្ងូរមិនឈប់។
«អស្ចារ្យណាស់!»!» ជុងហ្គុក ពោលពាក្យក្នុងចិត្ត នឹកស្មានមិនដល់ថាគ្រប់ទីកន្លែងនៃដងខ្លួនរបស់ ថេយ៉ុង វាផ្អែមល្ហែមនិងស្រស់ស្អាត គួរឱ្យគ្រឺតក្នាញ់យ៉ាងនេះនោះទេ ដើមទ្រូងទាំងគូ មានពណ៌ឈូកស្រស់ ត្រគាកក៏មូលហាប់ណែន មូលក្លំ ភាពទន់ជ្រាយដ៏ទាក់ទាញនិងមានចង្កេះតូចអង្ក្រង បើនិយាយពីរាងកាយវិញ តូចស្តើង ដៃជើងស្រឡូនៗ ក្លិនក៏ក្រអូបពិដោរនៅជាប់នឹងចុងច្រមុះរបស់គេជានិច្ច។
«អុប!» នាយថើបបបូរមាត់ ថេយ៉ុង សារជាថ្មីម្តងទៀត ទើបក្រោកមកចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនចេញទាល់តែអស់រលីងគ្មានសល់ ហើយដកអាវុធពិសេសដែលមានសភាពរឹងឆ្កឺតមកសាប់នៅចំពោះមុខរាងតូចដែលដេកងាកមុខចេញមិនហ៊ានសម្លឹងមើលព្រោះទង្វើរបស់គេវាពិតគួរឱ្យខ្មាសអៀនណាស់។
«អ៉ឹម!!» ថេយ៉ុង គ្រហឹមតិចៗស្រេវត្រង់ចំណុចស្រើបស្រាល ដ្បិត ជុងហ្គុក ស្រាប់តែកាន់ភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន មកញុលកកិតទះលើភាពទន់ជ្រាយផ្សើមសំណើមស្រាប់យ៉ាងខូចខិល។
«អ្ហា..បង..កុំធ្វើដូច្នេះអី!!»
«អ្ហាស..សឺត!» ជុងហ្គុក ចាប់រុញស៊កភាពរឹងមាំបញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួន ថេយ៉ុង ថ្នមៗ ឱនសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខសោកសៅ ចាប់ផ្តើមស្ញូញដោយអាការៈឈឺមុននឹងរុញវាចូលទៅខាងក្នុងបន្ថែមយ៉ាងជ្រៅជាងមុន។
«អ្ហាស..» ក្រោយពីទទួលបានភាពរឹងមាំណែនក្តន់ក្នុងខ្លួនរួចមកហើយ ថេយ៉ុង គេងនៅស្ងៀមបិទភ្នែកយឺតៗរលាក់ខ្លួនតាមចង្វាក់នៃការដោលបុកសម្រុកចូលមកពីរាងកាយរាងក្រាស់បន្លឺត្រឹមតែសំឡេងថ្ងូរបន្ទរតាមម្តងតិចម្តងខ្លាំង។ ក្រោយមកអំណាចភ្លើងតណ្ហាក្នុងចង្វាក់ស្នេហាកាន់តែឆាប់ឆួលឆេះខ្លាំងឡើងៗ កែវភ្នែកខ្មៅនិលបើកសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខបុរសដែលចាប់ផ្តើមអង្រួនរាងកាយពីលើរាងកាយរបស់ខ្លួនកាន់តែញាប់ស្អេកទ្វេដង។
«សឺត..អ្ហឹសៗ..អ្ហាស ជុងហ្គុក!» ថេយ៉ុង ថ្ងួចថ្ងូរដង្ហោយហៅឈ្មោះនាយរាប់ភ្លេចដងដែលជាហេតុធ្វើឱ្យគេពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។ បាតដៃដ៏ក្រាស់ក៏ក្តោបកាន់ចង្កេះតូចអង្ក្រងយ៉ាងណែន បញ្ជាចលនាចង្កេះបុកកាន់តែខ្លាំងៗនិងកន្ទ្រាក់យកៗគ្រាប់ញើសហូរជ្រាបកាត់តាមផែនថ្ងាស់ជោកដូចជាទឹកក្តៅឧណ្ហៗហូរស្រោចក្បាល កាលបើភាពរឹងមាំវាដូចជាខាំចង់ញាំញីកកិតលូនចូលល្អាងស្នេហ៍នៃរាងកាយតូចដ៏ល្វត់ល្វន់មិនចង់ដកចេញមួយខណៈណាឡើយ។
«ស្រួលដល់ហើយវ្ហើយអឹស..អ្ហា!!» ជុងហ្គុក សង្កៀតខាំជើងធ្មេញទទួលបានអារម្មណ៍ពិសេសដូចបានឡើងឋានសួរជាន់ទីមួយពាន់។
«សឺត..ហា..ជុងហ្គុក..ជុងហ្គុក..របស់អូន!» ថេយ៉ុង លើកដៃខ្ញាំជើងសក់បិទភ្នែកកន្ធែកជើងកាន់តែធំ ជុងហ្គុក បុកចូលៗកាន់តែជ្រៅខ្លាំងញាប់ស្អេកត្រគាករាងតូចបោកផ្ទប់ប៉ះសាច់ដុំភ្លៅរាងក្រាស់កាន់តែរន្លឺនូវចង្វាក់សំឡេងខ្ទរខ្ទរពេញបន្ទប់។
ផ្លាប់!!ផ្លាប់!!
«អ្ហាយ..អាយ..បង!»
«សឺត..ហ្វាក់..ហ្វាក់អ្ហា..» ស្មាមាំចាប់ផ្តើមកន្ទ្រាក់ញ័រចំប្រប់។
ជុងហ្គុក ទម្លាក់ខ្លួនដេកកើយក្បាលលើដើមទ្រូងរាងតូចកំពុងញ័រញាក់ខ្លួនផ្ទឹកៗ ហត់ស្ទើរតែរកផ្លូវដកដង្ហើមមិនបាននោះមុននឹងស្រវាក្រោកងើបផ្ទៃមុខមកបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ ថេយ៉ុង ជញ្ជក់ថ្នមៗចប់ទើបចាប់បង្វិលឱ្យដងខ្លួនទន់ល្វត់ល្វន់ក្រោកអង្គុយបែរខ្នងលុតជង្គង់ចុះច្រត់ដៃទៅលើពូក។ នាយឡើងទៅពីខាងក្រោយថើបលើសាច់កំប៉េះគូទទ្រលុកទ្រលន់មួយខ្សឺត រួចខិតចង្កេះចូលទៅជិតដាក់ភាពរឹងមាំចូលទៅម្តងទៀតសារជាថ្មី។
«ជុងហ្គុក!» ថេយ៉ុង ហៅឈ្មោះគេមិនដាច់ពីមាត់នឹកនាដល់នាយគ្រប់ជំហ៊ានធ្វើដូចជានឹកហើយស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ បណ្តោយឱ្យគេអុកឡុកទន្ទ្រានរុករានរាងកាយមិនខ្ចីជិនណាយអារម្មណ៍ឱ្យតែបានបំពេញក្តីសុខឱ្យបុរសជាគូស្នេហ៍បានសប្បាយចិត្តខ្លួនក៏ពេញចិត្តលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ដែរ។ ចង្កេះមាំចាប់ផ្តើមចលនាម្តងទៀតហើយ ម្រាមដៃដ៏ស្រឡូនក៏ព្យាយាមខ្ញាំកម្រាលពូកនឹងខំប្រឹងប្រើកម្លាំងចង្កេះទប់ទល់នឹងមាឌក្រាស់ស្របពេលដែលកម្លាំងបុកបោកផ្ទប់ចាប់ផ្តើមបញ្ជាកំហឹងរបស់វាចូលមកវាយប្រហារម្តងហើយម្តងទៀត។
«អាស..អា..អាស!»
«ឆាប់ប្រាប់ភ្លាមមក ដេកជាមួយយើងមានក្តីសុខជាងដេកជាមួយអាឆ្កែណាទៀតទេ?»
«អូនមិនដែលឆ្លងកាត់រឿងលើគ្រែជាមួយបុរសណានោះទេ ជុងហ្គុក អូនបានស្គាល់វាក្រោយពេលបានស្គាល់បងតែម្នាក់គត់ប៉ុណ្ណោះ បងកុំនិយាយដូច្នេះអី អូនគ្មានថ្ងៃបានធ្វើរឿងអបលក្ខណ៍បែបនេះជាមួយមនុស្សប្រុសណាទៀតទេ អូនស្រលាញ់បងខ្លាំងបំផុត!» ថេយ៉ុង ងាកក្រោយមកសម្លឹងមើលមុខនាយកំលោះដែលឱនឈ្ងោកចូលមកថើបលើសាច់ថ្ពាល់គេខ្លាំងៗនៅពេលថើបប៉ះពាល់ចំទឹកភ្នែកនាយបែរជាមានអារម្មណ៍ខឹងប៉ុន្តែ ថេយ៉ុង ប្រញាប់ប្រញាល់លើកខ្នងដៃជូតដំណក់សើមៗចេញយ៉ាងស្អាតព្រោះតែមិនចង់ឱ្យម្ចាស់ស្នេហ៍ឃ្នើសចិត្តដោយសារតែកំហុសរបស់ខ្លួនឯង ពូកែយំយែកយ៉ាងនេះនោះទេ។ ពួកគេទាំងពីរនាក់បន្តបង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍លើគ្រែជាមួយគ្នាជាច្រើនទឹកជាច្រើនម៉ោងរហូតដល់យប់ជ្រៅកាន់តែខ្លាំង។
ថេយ៉ុង គេងលក់មុនបាត់ទៅហើយ គេងលក់កើយលើដើមដៃមាំយ៉ាងស្កប់ស្កល់ទៀតផង។ ម្ចាស់ដើមដៃធំមាំហាប់ណែនឱនសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខស្រឡូនដោយកែវភ្នែកខ្មៅនិល ចាំបានថាល្ងាចមិញនេះគេឃើញ ជីមីន អង្គុយលាបរបួសឱ្យ ថេយ៉ុង នៅសួរនាំរឿងរ៉ាវពី ថេយ៉ុង ទៀត÷
"ស្រលាញ់វាណាស់ទៅអ្ហេះ?"
«ហេតុអ្វីគាត់សួរបែបនេះ?» ជុងហ្គុក ចងចិញ្ចើមឡើងខំព្យាយាមរកនឹករឿងរ៉ាវចាស់ៗឡើងវិញប៉ុន្តែបែរជានឹកអ្វីមិនឃើញសោះ គេលួចចាប់អារម្មណ៍ពីសម្តី ថេយ៉ុង ធ្លាប់បាននិយាយកន្លងមកនោះដែរ វាអាចមានអាថ៍កំបាំងអ្វីនៅពីក្រោយខ្នងក៏ថាបានដែរគ្រាន់តែគេមិនទាន់អាចស្រាវជ្រាវរឿងរ៉ាវទាំងអស់នោះមកបានច្រើនតែប៉ុណ្ណោះ។ នាយលែងនឹកគិតព្យាយាមខំសំងំដេកបិទភ្នែកជិតឈឹងទៅតាមដោយអារម្មណ៍ល្វើយក្នុងរាត្រីត្រជាក់ដ៏ស្ងប់ស្ងាត់។
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
មេឃបើកថ្ងៃក្តៅល្អណាស់ ម៉ោងរោទ៍បន្លឺឡើងដាស់ញាណរាងតូចដែលគេងលុងលក់ក្នុងភួយដណ្តប់គ្របជិតដើមទ្រូងឱ្យភ្ញាក់ស្មារតីឡើង។ កាយស្តើងគ្មានអ្វីបិទបាំងលើរាងកាយងាកទៅចាប់ទូរស័ព្ទមកចុចមើលម៉ោងក៏ឃើញថាម៉ោងចរត្រឹម ៧:៣០ នាទីល្មម រាងតូចបើកភ្នែកធំៗយ៉ាងក្រឡោតសស្គូសដោយការភ្ញាក់ព្រើតថ្ងៃនេះមិនគួរណាគេងខកជ្រុលពេលជ្រុលវេលានោះទេព្រោះត្រូវក្រោកតែងតែពីព្រឹកព្រលឹមទៅចម្អិនអាហារសម្រាប់គ្រួសារ ជុងហ្គុក នៅឯផ្ទះបាយទៀត។ ឥតនៅសុញគំនិតយូរស្ទុះស្ទាររូតរះងូតទឹករៀបចំស្លៀកពាក់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវសមរម្យមុននឹងម្នីម្នារត់ចាកចេញទៅជួយបម្រើការងារម៉ែដោះនៅឯខាងក្រោម។
«ម៉ែដោះ..ម៉ោះខ្ញុំជួយ!» ថេយ៉ុង រត់លឿនស្លេវទៅចាប់យកកញ្ច្រែងដាក់បន្លែមកលាងសម្អាត ចំណែកឯម៉ែដោះលួចបារម្ភពីគេម្តងទៀតហើយឃើញមានស្នាមជាំលើ.ករាងតូចគិតស្មានថា ជុងហ្គុក ប្រាកដជាខ្មោចចូល រករឿងធ្វើបាបវាយតំខ្លួនប្រាណច្បាស់ណាស់ទាំងដែលគាត់មិនបានដឹងការពិតថាយប់មិញនេះពួកគេលួចទៅសំងំធ្វើអ្វីខ្លះនោះទេ។
«ម៉ែដោះនេះបន្លែលាងសម្អាតរួចហើយ!» ថេយ៉ុង សម្រក់ទឹកបន្លែលើកកញ្ច្រែងរលាក់ផ្ទួនៗពីបីដងមុននឹងហុចវាទៅឱ្យគាត់។
«ថ្ងៃនេះតស៊ូបានឬអត់? មើល.កចុះទៅត្រូវនឹងស្អីមក?» សម្តីម៉ែដោះទាញយកចំណាប់របស់អ្នកកំលោះក្នុងទឹកមុខមាំនឹងថ្កល់ឱ្យរហ័សងាកបែរមកសម្លឹងមើលខ្វាច់។
«គ្មានអ្វីទេ ម៉ែដោះ!» ថេយ៉ុង តបតែប៉ុណ្ណឹងលើកដៃចាប់ទាញកអាវមកបិទវិញយ៉ាងរហ័ស ជីមីន ដែលឈរនៅជ្រុងខាងនោះហាក់បីស្ងាត់ស្ងៀមមិនសួរនាំ។
«ខ្ញុំត្រូវការទឹកក្រូចស្រស់!» ជីមីន និយាយចប់ ម៉ែដោះក៏ត្រៀមខ្លួនរៀបចំចូលទៅរកផ្លែក្រូចស្រស់ៗមកច្របាច់ទុកឱ្យនាយ ខណៈ ថេយ៉ុង ក៏ដណ្តើមការងារគាត់មកធ្វើជំនួសវិញ។
«មិនអីទេអ៊ំចាំខ្ញុំធ្វើឱ្យគាត់ក៏បាន!» ឃើញគាត់ដូចជាហត់ពេក ទើប ថេយ៉ុង ចង់ជួយ គាត់ក៏មិនថាអីដែរបានត្រឹមតែងក់ក្បាលផ្ងក់ៗយល់ព្រមតាមសំណើរ។
ថេយ៉ុង ចាប់យកផ្លែក្រូចស្រស់ៗមកហាន់កាត់ត្រឹមពាក់កណ្តាលៗ រួចយកទៅច្របាច់ជាមួយម៉ាស៊ីនកៀបទឹកផ្លែឈើនិងស្រង់យកតែកាកឬគ្រាប់ចេញឱ្យបានស្អាត សឹមចាក់ដាក់ចូលទៅក្នុងកែវហើយលើកយកវាទៅរក ជីមីន ដែលនៅឯខាងលើបន្ទប់ ជាធម្មតានេះជាទម្លាប់របស់ថេយ៉ុង ទៅហើយទើបបងប្អូនប្រុសរបស់ ជុងហ្គុក ស្រលាញ់ចូលចិត្តការពារណាស់គេណាស់ ព្រោះទទួលបានប្អូនថ្លៃដែលយល់ចិត្តខ្លាំងបំផុត។
តុៗ!!
ក្រាក!!
ជីមីន បើកទ្វារឡើងសម្លឹងមើលមុខ ថេយ៉ុង ដោយខ្សែភ្នែកខឹងគ្រោត តែនាយបានត្រឹមតែខាំថ្គាមពេលសម្លឹងឃើញស្នាមបឺតជញ្ជក់ពាសពេញករាងតូចដូច្នេះ។ គេលូកដៃទៅចាប់កញ្ឆក់យកកែវទឹកក្រូចពីដៃ ថេយ៉ុង មួយទំហឹងមិនមាត់រួចរុញទ្វារបិទឮសូរក្ឌាំងសឹងតែបាក់ត្រចៀកទ្វារទៀត។
«កើតអីទៀតហើយ?» ថេយ៉ុង ពោលនិយាយតិចៗគ្រវីក្បាលមួយៗមុននឹងដើរចេញទៅដោយទឹកមុខងឿងឆ្ងល់មិនបាត់។
«ចង្រៃយ៍អើយ!!!!»
ប្រាវវវវ
កែវទឹកក្រូចដែល ថេយ៉ុង ខំធ្វើដើម្បីគេត្រូវបានគ្រវែងចោលបែកអំបែងកែវរាយពេញឥដ្ឋផ្ទៃមុខបុរសសង្ហាប្រែជាក្រហមជោកជាំទៅដោយកំហឹងមិនសុខចិត្ត គេមិនដឹងថាខ្លួនឯងកំពុងតែបានគិតអំពីអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែគេចាប់មានអារម្មណ៍ល្អៗចំពោះ ថេយ៉ុង ច្រើនឡើងៗសឹងតែរាល់ថ្ងៃទៅហើយ មានពេលខ្លះគេបែរជាមានអារម្មណ៍ថាឈឺចិត្តណាស់រាល់ពេលដែលឃើញរាងតូចស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃរបស់ ជុងហ្គុក ទៅនោះ។ ប្រអប់ជើងមាំទាំងគូបោះជំហ៊ានដើរចេញទៅឈរនៅចំមាត់បង្អួចមុននឹងលើកដៃប៉ើងក្រណាត់វាំងននឡើងបែរជាសម្លឹងឃើញរូបភាពកាន់តែធ្វើឱ្យខ្លួនក្តៅក្រហាយមួយទំហឹងនៃអំណាចចិត្តភ្លើងមួយកម្រិតថែមទៀត។
«អូនយកទឹកដោះគោស្រស់មកឱ្យបង!» ថេយ៉ុង មករក ជុងហ្គុក ដល់ក្នុងសួនច្បាហើយបានហុចទឹកកែវទឹកដោះគោស្រស់ទៅឱ្យនាយបន្ថែម។ ខណៈកែវភ្នែកក្រហមដាបដូចជាឈាមមួយគូបានលួចសម្លឹងមើលធ្វើឱ្យអារម្មណ៍ចាប់ផ្តើមពុះពោរកញ្ជ្រោលរោលរែកចលាចលមិនព្រមស្ងប់។
«អ៊ឹម!!!» ជុងហ្គុក មិនខ្វល់ពីទឹកដោះគោស្រស់នោះទេ បែរជាចាប់ ថេយ៉ុង ថើបមាត់បឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗកណ្តាលវាលទោះបីជារាងតូចខំប្រឹងរើបម្រាស់យ៉ាងណាក៏នៅតែឥតបានការដដែល។ គេថែមទាំងយកដៃច្របាច់គូទ ថេយ៉ុង ខ្លាំងៗទៀតព្រោះដឹងថាមានមនុស្សកំពុងតែលួចមើលបើជ្រុលជាធ្វើឱ្យឈឺចិត្តហើយឈឺដល់ថ្នាក់ស្លាប់តែម្តងទៅ។
«ជុប!» នាយដកបបូរមាត់ចេញកញ្ឆក់រាងតូចមកឱបជាប់ក្នុងដើមទ្រូងមុននឹងងើយមុខឡើងញញិមចុងមាត់យ៉ាងគឃ្លើនធ្វើឱ្យនាយកំលោះខាងណេះឆេះឆួលលែងមានម្ចាស់ការ។
ឌឹបៗៗ!!!
«អាចង្រៃ!» ជីមីន ក្តាប់ដៃណែនដាល់ជញ្ជាំងស្ទើរខ្ទេចម្រាមដៃ ដាល់យកៗដាល់ទាល់តែខ្មងដៃរបស់គេដាចសាច់រលាត់ហូរឈាមស្រស់ៗចុះមកដោយគ្មានភាពឈឺចាប់ត្រង់មុខរបួស អ្វីដែលគេឈឺខ្លាំងនោះគឺឈឺចិត្ត ឈឺគ្មានអ្វីស្មើ ឈឺគ្មានផ្ទឹមបាននោះទេ។
«បានហើយបងតោះទៅញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក!» ថេយ៉ុង ចាប់អូសកដៃនាយ ជុងហ្គុក ក៏ស្រាប់តែចាប់រាងតូចទាញមកបុកនឹងទ្រូងខ្លួនមួយទំហឹងវិញ។
«ថ្ងៃនេះយើងទៅលេងស្រី..មកវិញយប់ជ្រៅ..មិនបាច់ចាំផ្លូវទេ ហើយកុំខលទូរស័ព្ទទៅរំខានឱ្យសោះ រំខានពេលយើងមានសិចខ្លាំងណាស់!»
ប៊ឹប!!!
ថេយ៉ុង ញ័ររន្ធត់ព្រួយក្នុងចិត្ត បេះដូងលោតញាប់លឿនស្អេកមួយរំពេច យប់មិញទើបតែបានផ្អែមល្ហែមជាមួយនឹងគេសោះ ពេលនេះក៏សោះកក្រោះ តោះតើយ សោះអង្គើយ ចាត់ទុកគេមិនខុសពីទាសករកញ្ជៈដាច់ថ្លៃ សម្រាប់តែរឿងលើគ្រែតែប៉ុណ្ណោះតើមែនទេ? គេឈរទ្រឹងពេបមាត់យំ បង្ហូរទឹកភ្នែករហាម ក្នុងចិត្តខំលួង ខំប្រាប់ខ្លួនឯង ឱ្យទ្រាំ គឺទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិតមួយនេះទៅ។
