❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞
Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın?
Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
B.U.B
| Şimdiki zaman, Türkiye Cumhuriyeti |
"İzin günlerimi Balkan Kızı'yla geçireceğim. Kendisi de benimle birlikte gelecek."
Sesim ortama bomba misali düştü. Akif Cesur Beton hiç olmadığı kadar sert bakarken tehlike sinyalleri çalmaya başladı. Beni mahvedeceği aşikârdı fakat bilmesi gereken bir şey vardı; Balkan kızımın yeri artık benim yanımdı.
Ağzımı açmak üzereyken elini kaldırıp beni durdurdu. "Dur bir dakika," diye mırıldandığında masa üstündeki telefonu kaldırıp kulağına yasladı. Kısa süre sonra, "Alo?" dedi.
Onu merakla izlerken bir anda kiminle telefonla konuştuğunu anlayamamıştım. "Evet, benim Binbaşı Beton." Sesi insanı titreten cinstendi. "Kahvaltı menüsünü öğrenecektim."
Kaşlarımı çattım.
Bu adam bu saatte kahvaltı menüsünü ne yapacaktı ki?
"Evet," dedi karşı tarafı dinledikten sonra. "Sabah kahvaltıda yürek var mıydı? Yok muydu? Eminsiniz değil mi? Allah Allah..."
Bakışlarımız kesiştiği an, beni öldüreceğine artık emin olmuştum. Telefonu sakinlikle kapatıp öne doğru yaklaştı. Derin bir nefes aldığında sertçe savurdu. "Sen bizden ayrı kahvaltı mı yapıyorsun lan?!" diye sordu sertçe. "Ne yedin oğlum sen sabah sabah? Benimle nasıl böyle konuşabiliyorsun?!"
Duruşumu bozmadım. Kendisi bana karşı ne yaparsa yapsın hiçbir zaman saygımından çıkmadım. Abi yerine koydum, baba yerine koydum, komutan yerine koydum... Fakat kendisi hiçbir zaman beni insan yerine koymamıştı. En kötüsünü, en zorunu, en imkansızını layık görmüştü. Hiçbir zaman gözümün yaşına bakmamıştı.
Vatanım, dedim. Gerisi teferruat oldu.
Her şeyin bir gün karşılığı olacağını hep biliyordum ve o gün geldiğini iliklerime kadar hissedebiliyordum.
Bu saatten sonra Akif Cesur Beton düşünecekti.
"Böyle konuşmam da bir sakınca görmüyorum. Kendisi müstakbel eşim olacak," dedim soğuk bir tonlamayla.
"Oğlum dünden razı olduğunu bari bu kadar belli etme!"
"Bir an önce operasyon başlasın istiyorum, komutanım."
"Operasyonun Talia'yı yanında götürmenle ne alakası var dingil!" dedi elini masaya vururken. "Kimi yiyorsun sen?!"
"Komutanım," dedim sert bir tonda. "Kendisi benimle birlikte gelirse, benden alacağı eğitimlere başlamış oluruz. Diğer türlü benim iznimin bitmesini beklersek her şey aksayacak. Ne kadar çabuk eğitim alırsa, o kadar iyi."
