❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞
Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın?
Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü...
«Görmezdim seni. Zaman yıl yıl geçerdi. Uzaktan, çok uzaklardan. Seni seyrederdim... | Özdemir Asaf»
❝Yıllar sonra seni gördüğüm ilk anı unutamadım, halbuki seni uzaktan seyretmeye bile razıydım, Balkan kızı.❞
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
| Geçmiş zaman, Türkiye Cumhuriyeti |
Dilden düşenler laf, yürekten yanıp gelenler ağıt olurmuş. Söyleyemediklerin ise seni lâl edermiş. Küçük bir göçmen kuşu, ağıt yakmanın ne demek olduğunu yüreğine düşen tarifsiz acıyla anlamaya başlıyordu.
Kalbinde hissettiği ağrı, annesini televizyonda gördüğü andan itibaren varlığını sürdürüyordu. Çığlık atmak istiyor ama bir o kadarda avaz avaz susmak istiyordu.
Göçmen kuşları, mevsimden önce uçarmış, Talia bunu annesiyle öğrenmiş olacaktı.
"Esirleri infaz edeceklerini..." Talia'nın aklında bu cümle takılı bir plak gibi tekrar ediyordu. İnfaz da ne demekti? Hangi dildi? Annesinin bahsedip durduğu ölümün dili bu muydu?
Annesinin onları bırakacağını anlamış gibi ona öğrettiği dilde, "Majka, ne ostavaj nè!" diye yakardı. Anne bizi bırakma, diye defalarca tekrar etti.
Maria, eğer çocukları izliyorsa diye kadrajdan gözlerini kaçırıyordu. Özellikle de şu an birçok şeye aklı eren kızıyla göz göze gelmek istemiyordu. "Devlet yetkilileri verilen sürede istekleri gerçekleştirmezse üç asker ve yedi sivil infaz edilecektir," diye tekrar etti. Aynı cümleleri tekrar tekrar okuyordu. Ona ne denilirse onu yapıyordu. Yutkunamadı. Öleceğini bilerek konuşmak onun için çok zordu.
Daha gerçekleştiremediği hayalleri vardı. Onlar için ağlamaya başladı. Çocukları için kan ağladı. Balkanlar'a gideceklerdi. Maria bilmiyordu, artık o Balkanlarla cennet ve cehennem kadar birbirine uzaktı. Ayhan'la istediği hiçbir şeyi gerçekleştirememişti. "Olsun," diyordu içinden. "Onun varlığını bilmek bile bana yetti. Varsın gerçekleştirmeyelim. Onun aşkı her şeye bedeldi."
Aşk, her şeye değer miydi Maria?
Aşk için ailene sırt çevirmek, onların evlenme dediği bir Türk askeriyle evlenmeye değer miydi Maria?
"Değer," dedi Maria. "En çok Ayhan için değer. Bana sadece kendini değil iki de çocuk bahşetti. Bu dünyadaki cenneti yaşadım ben. Daha ne isterim?"
Maria, kendini esir olarak değil de olmak istediği yerdeymiş gibi hayal ediyordu. "Bu örgütü fazla hafife aldığınızı belirtmek isterim. ITO'ya destek olan birçok Türk vatandaşı bulunmakta. Bunların içinde, belediye başkanları, askerler, doktorlar gibi önde gelen meslek gruplarının yanı sıra birçok sanatçı da bulunuyor. Sanılanın aksine daha çok içinize yerleşmiş durumdalar. Ülke içten fethedilmiş. Bunları söylememi isteyen kişi ITO'nun Asya bölgesini yöneten liderdir."
