❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞
Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın?
Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
B. U. B
| Şimdiki zaman, Kuzey Makedonya Cumhuriyeti |
Her seçim bir vazgeçiştir, diye boşuna dememişler.
Balkan kızımı karar vermesi zor bir seçim bekliyordu. Sanırım onun yerinde olmak istemezdim. Her ne kadar vatanına geri dönüş yapacak olsa da, diğer vatanında arkasında bırakacağı kişiler olacaktı.
Temelli gelmeyecekti lâkin ne kadar süreceğini bilmediğim bir ayrılığa mahkûm olacaktı. Bu ayrılığın onun için en az özlemle geçmesi için elimden geleni yapacaktım.
İmam beni daldığım düşüncelerden ayırdı. "Şimdi kimin ağzına acı biber süreceğim kurban olduğumun komutanısı?" diye sordu. "Biz Fısıltı'sız ne yapacağız?"
Hepsinin yüzünden düşen bin parçaydı. Siren haber verdiğinden beri Fısıltı'ya ulaşamıyorduk. İncelemek için götürdüğü çanta ve yanında ise bir miktar kan bulunuyordu.
"Niye Fısıltı şehit olmuş gibi davranıyorsunuz lan?!" dedim sinirle. "Fısıltı hepinizi cebinden çıkartır. Yeni mezun olmasına rağmen bu time girmeye başardı. Hanginiz bunu başarabildiniz? Hiçbiriniz. O yüzden şehit olmuş gibi davranmayın."
"Bizden nefret ettiği için gitmiş olabilir mi?" diye sordu Yamalı. Aralarında en üzgün oydu. Yamalı'nın ekip içinde kimseyle sorunu olmaz, herkesle iyi geçinirdi. "Ona hep kötü davrandık. Hiç asker gibi yaklaşmadık. Zaten sessiz sakin bir kızdı."
"Sen sus Yamalı," dedi İmam. Elinden gelse bir kaşık suda boğacaktı Yamalı'yı. "Haddin kabahatinden büyük zaten." İmam bakışlarını bana kaldırdı. "Kurban olduğumun komutanısı, Yamalı bu durumda uyarı ya da ceza alacak mı? Şahsen almazsa gördüğüm her fırsatta dövmeye çalışacağım da!"
"Evet alacak," dedim dakikalardır süren sessizliğimi bozduğumda.
"Ohhhh, canıma değsin!" dedi İmam.
"Sadece Yamalı değil, hepiniz suçlusunuz," dedim ona kısa süren bir mutluluk yaşatırken. "Takım arkadaşının iletişiminin koptuğunu fark etmeyen herkes ceza alacak." Sesim oldukça acımasız çıkıyordu. Hepsine ateş saçan gözlerle bakarken ifademi bir an olsun bozmadım. "Ben size duygusal bağı yasakladım Hayalet Timi, ekip ruhunu değil! Siz böyle mi ekip oluyorsunuz?! Birinin ayağına taş değse, hepinizin canı yanmalı!"
"Komutanım," diyerek araya girdi Yamalı.
"Hiç ağzını açma Yamalı!" dedim sesimi kısık tutmaya çalışırken. "Cezan neyse çekeceksin!" Fısıltı hariç bütün tim davet alanındaydı.
"Olur komutanım ama ben başka bir şey diyeceğim," dedi Yamalı çekingen bir tavırla.
