Transmigrated as the Only Woman

Kabanata 19 | Scholars' Bond

𝐊𝐀𝐁𝐀𝐍𝐀𝐓𝐀 𝟏𝟗 | 𝐒𝐇𝐎𝐋𝐀𝐑𝐒' 𝐁𝐎𝐍𝐃

𝐓𝐈𝐀𝐑𝐀

While closing my eyes. I felt hands touching my arms. May kung ano'ng malamig na bagay akong nararamdaman na dumadampi sa aking balat. It felt like a damp cloth. Muling dumampi ang bagay na 'yon sa aking collar bone pataas sa aking leeg. I felt a hand touching my forehead after.

Unti-unti akong dumilat at ang unang bumungad sa akin ay isang mataas na kisame. My forehead knotted more when I shifted my gaze and saw a man busy squeezing a wet cloth. May isang maliit na planggana rin na gawa sa pilak sa gilid ko.

''You're awake.'' I heard a familiar voice. The man's voice and figure are familiar so I blinked my eyes again until my sight started adjusting.

Napabalikwas ako ng bangon at kinuha ang makapal na itim na kumot para takpan ang katawan ko. I stare at the man for a long time. He has ash-grey hair and dark blue eyes. I noticed that he doesn't have a muscular body like other people but he has broad shoulders. But Travis' shoulders are broader. Sino nanaman ba 'to?

''Please don't panic. We won't say anything to the public and you're safe.'' As long as he finished his sentence, he wore a black mask that covered his eye part only. I cringed because I found it weird. Hindi ko alam kung ba't siya biglang nagsuot ng maskara, tumingin lang naman ako sa kaniya.

Kinapa-kapa ko ang katawan ko sa ilalim ng kumot. Napabuntong hininga na lang ako nang mapagtanto ko na ito pa rin ang suot ko kanina. I looked around only to see two study tables facing each other and shelves full of thick books. There are some crumpled papers on the ground too. Maluwang ang silid at kahoy ang pader pati na rin ang tapakan. The door looks old but still functioning. Agad kong binalik ang tingin ko sa lalaking nasa harap ko.

''Sino ka? Where am I?'' Those are the words that I immediately though of.  Napahawak na lang ako sa leeg ko dahil hindi ko alam kung bakit bumalik na sa dati ang boses ko. It means that the candy's effect won't last long.

I tried to find if a clock inside this room but sadly, they don't have. I wonder what time is it and how many hours does this candy lasts. Nakatitig sa akin ang lalaki sa harap ko't katulad ng first impression ko sa kaniya ay pakiramdam ko nakita ko na siya kung saan pero hindi ko ma-alala.

''Secret.'' Lumukot ang noo ko dahil sa naging sagot niya. What's up with his name, I'm just asking for it. Is this man like Travis and I shouldn't say his name publicly?

''Sino ka?'' Lumayo ako ng konti sa kaniya. ''Are you touching me? Ano 'yang basang tela na dinadampi mo sa akin?'' The man raises both of his hands while shaking his head. Binaba niya ang hawak niya't binalik sa planggana.

''No. I won't ever do that. I'm just trying to cool down your body's temperature. You have a fever.'' Nahalata ko ang konting paglayo niya sa akin. Nilublob niya uli ang hawak niyang tela sa planggana at piniga sa harap ko.

''Where am I?'' I was hoping to get an answer from him.

''You're in our hideout.'' Umiwas siya ng tingin sa akin at tumayo. Sinundan ko siya ng tingin at binuksan niya ang drawer sa maliit na side table.

"Hide out? Mga sindikato ba kayo?" Nanlaki ang mga mata ko't lalong hinila ang kumot. Nanlamig ang mga palad ko't kung ano-ano na ang pumasok sa isip ko. I don't know these men who brought me in an unknown place.