Avuç içlerimle şakaklarımı ovalarken herkesin etrafımda bağırışları beynimde dahada çok yankılanıyordu.
Başımın ağrısından gözlerimi bile açamıyorken hepsinin gözü benim üzerimde ve benden cevap bekliyorlardı.
"Serce!" Ozan'ın bağırmasıyla pes ederek ellerimi başımdan indirip kısık bakışlarımla hepsine birden göz gezdirdim.
"Ne istiyorsunuz? Anlamıyorum." konuştukları süre boyunca hiç birini dinleyemedim sarhoş gibiydim.
Egemen elindeki kumandaya basarak televizyona ses verdi bakışlarım oraya döndüğünde ilk önce boş boş baktım ama daha sonra okuduğum alt yazıyla kaşlarım çatıldı.
"Saatler süren otopsinin ardından cesedin ### Okulu öğrencilerinden Esen Yiğit'e ait olduğu anlaşıldı. Feci şekilde öldürülen maktülün parçaları ormandaki bir poşette bulundu."
Elimi alnıma vurdum "Siktir!" ben böyle bir şey yaptığımı hatırlamıyorum... Kii zaten yapmadım.
Ben bunu yapsam hatırlardım kesinlikle hatırlardım ama bunu benim yapmadığıma inanmayacaklarına adım kadar eminim.
Elimi yüzümden hafifçe çekip çaktırmadan onlara baksamda onlar çoktan gözlerini üstüme dikmişlerdi.
Barış'ın ani hareketiyle ona baktım "Ben polisi arayacağım." ona gülerek göz devirdim beklemeyip giderken Förb onu tutmaya çalışıyordu elinden kurtulup gideceği sırada ayağa kalktım.
"Hop ağır ol bakalım. Sende benim gibi değilmisin? Anıl'ı aşağıya itende kimdi acaba?" şaşkın ve korku dolu bakışları beni buldu "Yanlışlıkla oldu bilerek yapmadım."
Dilim ağzımın içinde dolandı bu kurduğu cümleye histerik bir kıkırtı çıktı dudaklarımdan "Yanlışlıkla mı? Kimi kandırıyorsun onu bilerek ittin isteseydin geri çekilebilirdin." kafasını eğip gözlerini kaçırdı.
"Ben sadece korktum bana saldırdığı gibi Förb'e de saldırırsa diye. O an en mantıklı seçenek o geldi." elimi öne doğru salladım "Sorun değil..." sonra kaşlarımı çattım "Benim arkamdan iş çevirmediğin sürece unutma sana yardım eden bizdik."
Barış usul usul geri geldi bu sefer diğerlerine baktım "Hadi ama çocuklar ben yapmadım eminim." inanıyormuş gibi bakmıyorlardı.
"Sena." dedim ümitsizce ama oda onlar gibiydi "Ciddi misin?" bu seferki gülüşüm daha çok acınası bir halde olduğumu hissettirdi.
Egemen'e bakmama bile gerek yok o büyük ihtimalle çoktan inandı bir ümit Ozan'ın ifadesine baktım o farklıydı sanki üzgün gibiydi ama suçlar bakışları yoktu.
Onu ikna etmemi mi bekliyordu? O zaman ederim "Dün geceyi hatırlamıyorum yani bir kısmını hatırlamıyorum." dedim Ozan'a bakarken.
"Serce onun peşinden gittin ve şimdi bu haber." televizyonu gösterirken ümitsiz bakışlarını yok saydım "Lan anlamıyor musunuz yapmadım. Hay amına koyayım bana cesedi bulun ben yaptıysam zaten anlarım."
Tepkisiz halleri daha çok sinirlenmeme sebep olduğu için daha fazla durmadan evden çıktım "Seni keşke ben parçalasaydım o zaman değerdi Esen."
Eve geçip üstümü değiştirdim masaya kısa bir bakış attığımda fotoğraf makinamı gördüm geçen bıraktığım yerde değildi.
"Anne eve biri mi geldi?" annem odanın kapısından bana bakıp gülümseyerek kafasını salladı "Baban geldi." sabır dilerce bir nefes alıp göz devirdim.
İşimi bitirince evden çıktım hâlâ nasıl dün geceyi hatırlamadığımı düşünüyorum çünkü normal değil içince bile kolay kolay sarhoş olmuyorum durduk yere yaşadığım bir anı unutamam.
