Love or the lack thereof | Kookmin

"Bana masal anlatır mısın?"

Flashback~~

"Baba, bugün masal anlatmayacak mısın?"

Babası, yatağında yatan küçük çocuğa bakıp gülümsemiş ve yanında duran gece lambasının ışığını açmıştı.

Ardından yatağın yanına oturmuş ve oğlunun saçlarını eliyle geriye doğru taramıştı.

"Masal dinlemek için yeterince büyük değil misin Kook?"

Küçük çocuk mızmızlanmıştı, hâlâ küçüktü, kaldı ki babasından masal dinlemek için illâ küçük olması gerekmiyordu.

"Evet küçüğüm, baksana baba, hâlâ senden masal dinlemek istiyorum."

Babası gülümsemiş ve az sonra böyle tatlı bir çocuğu nasıl terk edebileceğini düşünmüştü.

"O zaman sana bir masal anlatayım?"

Kafa sallamıştı karşısında kendisine gözleri ışıldayarak bakan küçük çocuk. Sessizce babasının başlamasını bekliyordu.

"Bir zamanlar, korkak bir adam varmış. Bu adamın da, çok güçlü bir oğlu varmış Hem de herkesin sahip olmak istediği önemli güçleri varmış. Ama babası güçlü değilmiş, korkakmış babası. Sevdiği herkesi kaybetmiş ve bir gün oğlunu bırakmak zorunda kalmış."

Küçük çocuk kaşlarını çatıp bakmıştı babasına.

"Neden? Oğlu çok üzülmez mi?"

Babası bir süre beklemiş, bir şey diyememişti. Gözlerinin dolmaması için çaba gösteriyor gibiydi.

"Sen olsan üzülür müydün, korkak bir babanın seni bırakmasına?"

Çocuk hiç düşünmeden cevap vermişti canından çok sevdiği babasına. Bu yaşına kadar hep babasını örnek alarak gelmişti, yaptığı her şeyi babasından öğrenmişti.

Babası onun en büyük kahramanıydı, büyüdüğünde aynı onun gibi olmak istiyordu.

"Çok üzülürdüm hem de, mesela sen beni bıraksan, ben çok ağlardım. Hem babalar korkak değildir."

Babası daha fazla bir şey diyememiş ve oğlunu alnından öpmüştü yavaşça, göz yaşlarını damlatmamaya özen göstererek.

"Bana söz verir misin?"

Oğlu anlamaz gözlerle babasının gözlerini incelemişti. Bir şeylerin yanlış gittiğinin farkındaydı.

"Ne için baba?"

Babası son kez oğlunun saçlarına geçirmişti elini ve okşamıştı.

"Eğer bir gün ayrılmak zorunda kalırsak, güçlü olacak ve ağlamayacaksın."

Küçük çocuk hiç sorgulamamıştı. Babasının kendisini güçlü görmek istediğini düşünmüş ve kendinden emin bir şekilde kafa sallamıştı.

"Tamam baba, ağlamayacağım."

Babası gülümseyip kafa sallamış ve kapıya doğru ilerlemişti.

"Baba,"

Oğlunun ince sesini duyunca durmuş ve arkasını dönmüştü yavaşça. Oğlu yaşlı gözlerle kendisine bakıyordu.