1918 •Eruri•

23

Ocak 1917

'Sevgili Levi

Sana yazmak için bu kadar beklediğim için özür dilerim. Nasıl başlayacağımı bilemedim. Geçtiğimiz birkaç ayda farklı şeyler öğrendim, dünya hakkında, ailem hakkında, insanlar hakkında, senin hakkında. Ama öğrendiğim şeyler çoğunlukla kendim hakkındaydı.

Sadece bilmeni istedim ki; ayrılmamız ne kadar kötü olsa da sana kırgın değilim ve gelecekte mutlu olmanı en içten şekilde diliyorum. Artık savaştan sonrası için bir geleceğin olduğunu görüyorum ya da buna inanmak istiyorum bilmiyorum.

Umarım bu mektup sana ulaştığında bunu güvende ve huzurlu olduğun bir yerde okuyor olursun.

Kendini bu mektuba cevap vermek zorunda hissetme. Cevap vermene gerek yok. Aslında düşününce umarım cevap vermezsin çünkü bana yazacaklarından korkuyorum.

Seni çok özledim.

Her zaman senin olacak
Erwin Smith '

Mart 1917

'Sevgili Levi,

Sana gönderdiğim mektupta cevap vermemeni umduğumu söylemiştim. Bu kesinlikle yalandı. Sana karşı dürüst olamadım. Gerçi sana en son ne zaman tam olarak dürüst olduğumu hatırlayamıyorum bile.

Sana ihtiyacım olmadığını söylemiştim. Bu da başka bir yalandı. Tabii ki sana ihtiyacım vardı. Özellikle o gün her zamankinden daha çok ihtiyacım vardı sana. Açıkçası hala sana ihtiyacım var. Tahminimce ömrümün sonuna kadar da böyle olacak.

Umarım bir gün beni affedebilecek gücü kendinde bulabilirsin. Affermenin yalnızca zamanla olacağını biliyorum, emin olabilirsin.

Saygılarımla,
Erwin Smith'

Mayıs 1917

'Sevgili Levi,

Cevap vermeyeceğini bile bile neden sana yazmaya devam ettiğimi bende bilmiyorum. Seni suçlamıyorum ana lütfen şimdilerde keyif alabildiğim tek şeyi yapmama izin ver.

Londra' dan ayrılmadan önce Nile bana bir günlük hediye etti. Sol elimle yazmayı öğrenebilmem için. O gün senden kısaca bahsetti ama o günden beri aklımda olan tek şey sensin. Beni affetmeni umut etmem aptallık mı? En ufak bir kabulün için sana yalvarabilirim...

Bu yazdıklarımı okuyor musun hatta ben bunu yazarken hala yaşıyor musun bilmiyorum. Ama yine de bunları okuyormuşsun gibi yazmaya devam edeceğim. Kendi kendime bir şeyler yazmak günümü anlatmak gibi şeyler bana keyif vermiyor ama sana yazarken beni en çok anlayan tarafıma yazıyormuşum gibi hissediyorum. Zaten sen her zaman benim bir parçam olmuştun. Yeri doldurulamaz olan o parça sendin.

Erwin.'

Temmuz 1917

' Sevgili Levi,

Sana Yorkshire'da bulunan küçük bir kilisedeki ortak odamdan yazıyorum. Gece yarısını çoktan geçtik sayılır ama sana dair düşüncelerim her gece olduğu gibi beni uykusuz bırakıyor. Masamdaki mum neredeyse bitmek üzere, ben sana yazarken oda arkadaşım yatağında mışıl mışıl uyuyor. O gerçekten fazlasıyla inançlı ama biraz garip bir geçmişe sahip. Tabii ki onu yargılamıyorum. Bazen çok fazla soru sorsada iyi birisi.

Bir günün bitimini diğer güne bağlayan bu saatler sana yazabilmek için sahip olduğum tek vakitler. Gün boyu kalbimde ve aklımda kitli kalan duyguları ancak şimdi yazabiliyorum. Bu gece her gece yaptığım gibi yatakta uzanmış düşünüyordum ve bunca zamandır kendim hakkında yanıldığımı fark ettim. Hiçbir zaman babama ya da akıl hocama benzemedim. Galiba annemle hiç tanışmamış olmama rağmen kim olmak istediğimi hayal ettiğimde örnek aldığım kişi o.