İhanetin yuva edindiği bir hayat, gerçeklerinin hançerle gezdiğini bilmeliydi. Her gerçek, büyük bir yara. Ölüm ya da yaşam, bir anlamı yok. Sol tarafındaki kan pompalayan organ durmadan da hem ölümü, hem yaşamı tadabilirsin.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Son bölümlerde okunma ve oy sayısının düşme sebebi okulların açılması muhtemelen. Yorumlarınızı bırakmayı unutmayın, lütfen🥹
💟
Bir kalbi hep camın kırılmasıyla kıyaslıyordular ya, hani bir bardak kırılır ve eski haline gelmez benzetmesi ve bunun daha nicesi. Kalbi bir nesneye benzetmek o kadar imkansızdı ki.. Çünkü mesela bir bardak yere düşünce bile bir kez kırılırdı, düştüğü yerde bir baskı olmadığı sürece öyle de kalırdı. Ama bir kalp bir kırılırdı, akıllanmayıp ikinci kez, hatta üç, dört demeden aynı yerden de kırılıverirdi.
Yoktu bir benzeri. Nefes almak da oradan sağlanıyordu, nefessiz kalmak da. Yaşamın başlangıcı, ölümün sonu normalinde bir dakikada en az 60, en çok 80 kez atan, 4 odalı küçük bir organa teslim edilmişti. Garipti.
En garip olanı ise herkesin ölümün nerede olduğunu biliyor oluşuydu. Al bıçağı ya da silahı, hemen 2-3 kurşunu sol tarafa sık en az biri isabet eder. Çünkü kolaydı vurulması. Yaşanması da zordu işte, ömür boyu sol tarafındakini koruyup yıpranırdın, sonra da küçük bir kan pıhtısı ya da ne bileyim, birinin silahı, bıçağı saniyeler içinde tırnaklarınla kazıyıp geldiğin o konumda seni sonsuz bir çukura iterdi.
Çıkış yoktu.
Her türlü, çıkış yok. Ya ölürsün, ya yaşarsın, ya kanarsın, ya acırsın en son parçalanırsın ki, o zaman da ilk seçim olan ölümün dizlerine kapanırsın.
Bakışlarımı etrafta gezdirdim. Aradığım markanın makarnasını bulamıyordum. Ve kapıdaki koruma da benimle birlikte dik dik bakıyordu. Tek fark o bana, ben bin çeşit olan makarnalara. Küçük kelebek şeklinde olan makarnalar düşmüştü aklıma aniden. Sanki başka düşünecek bir şeyim yokmuş gibi evdekilere görünmeden çıkıp markete gelmiştim. Fakat korumalardan gizli geçiş yoktu, böyle bir isteğim de yoktu zaten, canıma susamamıştım.
Gerçi böyle dışarı çıkmama da kızılacaktı. Dün çöpü atmak için kapıya çıktığımda üzerime titremiştiler. Sadece çöpü kapının önüne bırakmıştım, bana çöple birlikte tüm mahalleyi dolaşmışım gibi muamele yapmaları sinirlerimi bozmuştu. Böyle davranmaları daha çok hapis hayatındaki mahkummuş gibi hissettirdiğinden, saçma şekildeki makarnayı aklıma takıp dışarıya çıkmıştım.
Biraz daha içeriye girip, büyük marketi turladım. Almasam da belki gözüme bir şey takılır diye bakıyordum. En son terliklerin önünde oyalandığımı fark ettiğimde halime göz devirip, yastıkların olduğu kısımı da geçip şampuanlara baktım. Şampuanım da bir değişiklik yapmak istiyordum zaten, bu yüzden hepsini incelemeye başladım. Reyon fazla büyüktü, diğer tarafına geçmek isterken, diğer taraftan çıkan biriyle az kalsın çarpışacaktım.
