İhanetin yuva edindiği bir hayat, gerçeklerinin hançerle gezdiğini bilmeliydi. Her gerçek, büyük bir yara. Ölüm ya da yaşam, bir anlamı yok. Sol tarafındaki kan pompalayan organ durmadan da hem ölümü, hem yaşamı tadabilirsin.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herkese merhaba💗 Normalde bölümleri 2 gün arayla atıyordum, fakat bundan sonra en az 3-4 gün arayla atacağım. Sebebi de malum okulların/üniversitelerin açılması. Ve ben diğer kurgumu da yazıyorum bu kitabın beraberinde, ki o kurguyla bu kitabın yakınen bağlantısı var.🙃 Yani derslerimle burayı yetiştirmek için en son çözümüm bu oldu :')
Keyifli okumalar💞
Yorumlarınızı bırakmayı unutmayın💗
💟
"Çok koydun, acı olacak." dedim kendime yaptığım peynirli ekmeği yerken.
"Aman, boş ver midem düşünsün bunu."
"Merih, miden senden ayrı olarak mı çalışıyor hani, sana dahil değil mi?"
Morali bugün bozuktu. İlk kez onu böyle gördüğüm için bir garip hissediyordum. Uyandığımda evde onu ve Burak'ı bulmuştum. Neden böyle rahatça ayakta geziyordular anlamıyordum, daha bir hafta olmamıştı hastaneden çıkalı. Söz de geçiremiyordum.
"Senin neyin var böyle?" diye sordum peçeteyle dudaklarımın kenarında kalan kırıntıları silerken.
"Dışlanıyorum, ne olacak?"
"Kim dışlıyormuş?"
"Komutanım."
"Hangisi?"
"İkisi de. İyiyim diyorum ama beni olayların kenarında bırakıyorlar."
Gülümsedim bu haline. İlkokulda sınıf arkadaşları tarafından dışlanan çocuklara benziyordu.
"Merih, senin iyiliğini düşünmeleri dışlamak olmuyor. Ayrıca bu halinle atıyorum bir saldırı gerçekleşti, hala hassas olan yaralarından vurmaya çalışsalar ne olacak?"
"En azından konuşmalarında yanında olsaydım."
"Her şeyi bilsen yerinde mi durursun sen be?"
"Senin sözün iki komutanıma da geçiyor, yapsana bir güzellik." dedi bana yalvaran gözlerle bakarken.
İki komutanına da mı?
"Babamı döndüğünden beri çok az gördüm, telefonu bile yok. Ali komutanın desen, o mu beni dinleyecek?"
Yani dün gece dinliyordu da orası ayrı.
Dün geceden sonra onu bir daha görmemiştim ve bu çok sinirbozucuydu gerçekten. Tamam, işi olabilirdi, ama en azından iki dakikalık da olsa uğrayamaz mıydı?
"Sen Engin komutanımın kadın halisin, seni dinlemeyecek kimse yok, Hilal hanım." dedi yanıma otururken.
Kendim için yaptığım tostu ona uzattım. Doymuştum peynirli ekmeğimle.
